τα μηνύματα

Μονόγραμμα..

Έτσι μιλώ για σένα και για μένα

Επειδή σ' αγαπώ και στην αγάπη ξέρω
Να μπαίνω σαν Πανσέληνος
Από παντού, για το μικρό το πόδι σου μες στ' αχανή σεντόνια
Να μαδάω γιασεμιά - κι έχω τη δύναμη
Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνω
Μεσ' από φεγγερά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές
Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουνε

Ακουστά σ' έχουν τα κύματα
Πώς χαιδεύεις, πώς φιλάς
Πώς λες ψιθυριστά το "τι" και το "ε"
Τριγύρω στο λαιμό στον όρμο
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά

Πάντα εσύ τ' αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτεινό πλεούμενο
Πάντα εσύ το λιμάνι κι εγώ το φανάρι το δεξιά
Το βρεμένο μουράγιο και η λάμψη επάνω στα κουπιά
Ψηλά στο σπίτι με τις κληματίδες
Τα δετά τριαντάφυλλα, το νερό που κρυώνει
Πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά που μεγαλώνει
Το γερτό παντζούρι εσύ, ο αέρας που το ανοίγει εγώ
Πάντα εσύ το νόμισμα κι εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει

Τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο
Τόσο η στάλα στον αέρα, τόσο η σιγαλιά
Τριγύρω η θάλασσα η δεσποτική
Καμάρα τ' ουρανού με τ' άστρα
Τόσο η ελάχιστή σου αναπνοή

Που πια δεν έχω τίποτα άλλο
Μες στους τέσσερις τοίχους, το ταβάνι, το πάτωμα
Να φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μου
Να μυρίζω από σένα και ν' αγριεύουν οι άνθρωποι
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου

Να μιλώ για σένα και για μένα.

Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ' ακούς
Δεν έχουν εξημερωθεί τα τέρατα, μ' ακούς
Το χαμένο μου αίμα και το μυτερό, μ' ακούς
Μαχαίρι
Σαν κριάρι που τρέχει μες στους ουρανούς
Και των άστρων τους κλώνους τσακίζει, μ' ακούς
Είμ' εγώ, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, μ' ακούς
Σε κρατώ και σε πάω και σου φορώ
Το λευκό νυφικό της Οφηλίας, μ' ακούς
Πού μ' αφήνεις, πού πας και ποιός, μ' ακούς

Σου κρατεί το χέρι πάνω απ' τους κατακλυσμούς

Οι πελώριες λιάνες και των ηφαιστείων οι λάβες
Θα 'ρθει μια μέρα, μ' ακούς
Να μας θάψουν κι οι χιλιάδες ύστερα χρόνοι
Λαμπερά θα μας κάνουν πετρώματα, μ' ακούς
Να γυαλίσει επάνω τους η απονιά, μ' ακούς
Των ανθρώπων
Και χιλιάδες κομμάτια να μας ρίξει

Στα νερά ένα-ένα, μ' ακούς
Τα πικρά μου βότσαλα μετρώ, μ' ακούς
Κι είναι ο χρόνος μια μεγάλη εκκλησία, μ' ακούς
Όπου κάποτε οι φιγούρες
Των Αγίων
Βγάζουν δάκρυ αληθινό, μ' ακούς
Οι καμπάνες ανοίγουν αψηλά, μ' ακούς
Ένα πέρασμα βαθύ να περάσω
Περιμένουν οι άγγελοι με κεριά και νεκρώσιμους ψαλμούς
Πουθενά δεν πάω, μ' ακούς
Ή κανείς ή κι οι δυό μαζί, μ' ακούς

Το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και, μ' ακούς
Της αγάπης
Μιά για πάντα το κόψαμε
Και δε γίνεται ν' ανθίσει αλλιώς, μ' ακούς
Σ' άλλη γη, σ' άλλο αστέρι, μ' ακούς
Δεν υπάρχει το χώμα, δεν υπάρχει ο αέρας
Που αγγίξαμε, ο ίδιος, μ' ακούς

Και κανείς κηπουρός δεν ευτύχησε σ' άλλους καιρούς

Από τόσον χειμώνα κι από τόσους βοριάδες, μ' ακούς
Να τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ' ακούς
Μες στη μέση της θάλασσας
Από μόνο το θέλημα της αγάπης, μ' ακούς
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ' ακούς
Με σπηλιές και με κάβους κι ανθισμένους γκρεμούς
Άκου, άκου
Ποιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει - ακούς;
Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει - ακούς;
Είμ' εγώ που φωνάζω κι είμ' εγώ που κλαίω, μ' ακούς
Σ' αγαπώ, σ'αγαπώ, μ'ακούς....

Aw, the World's a Crumby Place

July 15, 1951

By JAMES STERN

THE CATCHER IN THE RYE By J. D. Salinger.

his girl Helga, she kills me. She reads just about everything I bring into the house, and a lot of crumby stuff besides. She's crazy about kids. I mean stories about kids. But Hel, she says there's hardly a writer alive can write about children. Only these English guys Richard Hughes and Walter de la Mare, she says. The rest is all corny. It depresses her. That's another thing. She can sniff a corny guy or a phony book quick as a dog smells a rat. This phoniness, it gives old Hel a pain if you want to know the truth. That's why she came hollering to me one day, her hair falling over her face and all, and said I had to read some damn story in The New Yorker. Who's the author? I said. Salinger, She told me, J. D. Salinger. Who's he? I asked. How should I know, she said, just you read it.
"For Esme--with Love and Squalor" was this story's crumby title. But boy, was that a story. About a G. I. or something and a couple of English kids in the last war. Hel, I said when I was through, just you wait till this guy writes a novel. Novel, my elbow, she said. This Salinger, he won't write no crumby novel. He's a short story guy.--Girls, they kill me. They really do.
But I was right, if you want to know the truth. You should've seen old Hel hit the ceiling when I told her this Salinger, he has not only written a novel, it's a Book-of-the-Month Club selection, too. For crying out loud, she said, what's it about? About this Holden Caulfield, I told her, about the time he ran away to New York from this Pencey Prep School in Agerstown, Pa. Why'd he run away, asked old Hel. Because it was a terrible school, I told her, no matter how you looked at it. And there were no girls. What, said old Hel. Well, only this old Selma Thumer, I said, the headmaster's daughter. But this Holden, he liked her because "she didn't give you a lot of horse-manure about what a great guy her father was."
Then Hel asked what this Holden's father was like, so I told her if she wanted to know the truth Holden didn't want to go into all that David Copperfield-kind of business. It bored him and anyway his "parents would have [had] about two hemorrhages apiece if [he] told anything personal about them." You see, this Holden, I said, he just can't find anybody decent in the lousy world and he's in some sort of crumby Californian home full of psychiatrists.
That damn near killed Hel. Psychiatrists, she howled. That's right, I said, this one psychiatrist guy keeps asking Holden if he's going to apply himself when he goes back to school. (He's already been kicked out of about six.) And Holden, he says how the hell does he know. "I think I am," he says, "but how do I know. I swear it's a stupid question."
That's the way it sounds to me, Hel said, and away she went with this crazy book. "The Catcher in the Rye." What did I tell ya, she said next day. This Salinger, he's a short story guy. And he knows how to write about kids. This book though, it's too long. Gets kind of monotonous. And he should've cut out a lot about these jerks and all at that crumby school. They depress me. They really do. Salinger, he's best with real children. I mean young ones like old Phoebe, his kid sister. She's a personality. Holden and little old Phoeb, Hel said, they kill me. This last part about her and Holden and this Mr. Antolini, the only guy Holden ever thought he could trust, who ever took any interest in him, and who turned out queer--that's terrific. I swear it is.
You needn't swear, He, I said. Know what? This Holden, he's just like you. He finds the whole world's full of people say one thing and mean another and he doesn't like it; and he hates movies and phony slobs and snobs and crumby books and war. Boy, how he hates war. Just like you, Hel, I said. But old Hel, she was already reading this crazy "Catcher" book all over again. That's always a good sign with Hel.
Mr. Stern is the author of "The Man Who Was Loved," a recent collection of short stories.


www.nytimes.com

Biggest and Brightest Full Moon of 2010 Tonight ...

Tonight's full moon will be the biggest and brightest full moon of the year. It offers anyone with clear skies an opportunity to identify easy-to-see features on the moon.

This being the first full moon of 2010, it is also known as the wolf moon, a moniker dating back to Native American culture and the notion that hungry wolves howled at the full moon on cold winter nights. Each month brings another full moon name.

But why will this moon be bigger than others? Here's how the moon works:

The moon is, on average, 238,855 miles (384,400 km) from Earth. The moon's orbit around Earth – which causes it to go through all its phases once every 29.5 days – is not a perfect circle, but rather an ellipse. One side of the orbit is 31,070 miles (50,000 km) closer than the other.
So in each orbit, the moon reaches this closest point to us, called perigee. Once or twice a year, perigee coincides with a full moon, as it will tonight, making the moon bigger and brighter than any other full moons during the year.
Tonight it will be about 14 percent wider and 30 percent brighter than lesser full Moons of the year, according to Spaceweather.com.
As a bonus, Mars will be just to the left of the moon tonight. Look for the reddish, star-like object.
Full moon craziness
Many people think full moons cause strange behavior among animals and even humans. In fact several studies over the years have tried to tie lunar phases to births, heart attacks, deaths, suicides, violence, psychiatric hospital admissions and epileptic seizures, and more. Connections have been inclusive or nonexistent.
The moon does have some odd effects on our planet, and there are oodles of other amazing moon facts and misconceptions:

• A full moon at perigee also brings higher ocean tides. This tug of the moon on Earth also creates tides in the planet's crust, not just in the oceans.
• Beaches are more polluted during full moon, owing to the higher tides.
• In reality, there's no such thing as a full moon. The full moon occurs when the sun, Earth and the moon are all lined up, almost. If they're perfectly aligned, Earth casts a shadow on the moon and there's a total lunar eclipse. So during what we call a full moon, the moon's face is actually slightly less than 100 percent illuminated.
• The moon is moving away as you read this, by about 1.6 inches (4 cm) a year.

The moon illusion
Finally, be sure to get out and see the full moon as it rises, right around sunset. Along the horizon, the moon tends to seem even bigger. This is just an illusion.
You can prove to yourself that this is an illusion. Taking a small object such as a pencil eraser, hold it at arm's length, and compare its size to that of the moon just as it rises. Then repeat the experiment later in the night and you'll see that the moon compares the same in both cases. Alternately, snap two photos of the moon, with a digital camera or your cell phone, when the moon is near the horizon and later when it's higher in the sky. Pull both photos up on your computer screen and make a side-by-side comparison.
Astronomers and psychologists agree the moon illusion is just that, but they don't agree on how to explain it.

• Tonight's Full Moon: What You Can See
• See Mars at its Best Right Now
• Gallery: Full Moon Photos

www.space.com  
Photo: Reuters – A full moon is seen over the Houses of Parliament in London January 1, 2010. REUTERS/Dylan Martinez  

Αυτή την ώρα εκκενώνεται το STAR Channel μετά απο τηλεφώνημα για βόμβα.
Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν βγει στο δρόμο.
Στο κανάλι βρίσκεται μεγάλη αστυνομική δύναμη.


http://troktiko.blogspot.com/

Σιωπηλό αντίο από τον «Φύλακα στη Σίκαλη»

ΠΕΘΑΝΕ ΣΤΑ 91 ΤΟΥ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΤΖ. ΝΤ. ΣΑΛΙΝΤΖΕΡ

«Πώς είναι δυνατόν να ξέρεις τι κάνεις μέχρι να το κάνεις;»... Στα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου (το 1951) οι νέοι απέκτησαν έναν παράξενο φίλο, με κάποτε διεστραμμένες όσο και επαναστατικές ιδέες εναντίον κάθε «κάλπικου» και της «περιρρέουσας απάθειας»: τον Χόλντεν Κόλφιλντ. Τον ήρωα του βιβλίου «Ο φύλακας στη Σίκαλη», που έμελλε να συντροφεύσει και να εμπνεύσει, με πάνω από 65 εκατ. αντίτυπα παγκοσμίως, και τις επόμενες γενιές - πλέον και μέσω Facebook.

Πατέρας του ιδιότυπου αντιήρωα, που πίστευε στην καλοσύνη της νεώτερης γενιάς και στη διαφθορά των «μεγάλων», ήταν ο γεννημένος στη Νέα Υόρκη γιος ενός πλούσιου εισαγωγέα τυριών Τζ. Ντ. Σάλιντζερ, που θα μείνει στην ιστορία για τον «φύλακά» του (κι ας έγραψε τόσα άλλα), αλλά επέμενε και να μένει στη σκιά - απέφευγε δημόσιες εμφανίσεις, εξηγήσεις για τα βιβλία του, συνεντεύξεις, φωτογραφήσεις...

Έτσι απομονωμένος και ξεχασμένος ως πρόσωπο (όχι όμως και το βιβλίο του που εξακολουθεί να πουλάει σε ολόκληρο τον κόσμο- στην Ελλάδα μεταφράστηκε άπαξ από την Τζένη Μαστοράκη για τις Εκδόσεις Επίκουρος και έκτοτε κάνει συνεχείς επανεκδόσεις, πέρα από τα διηγήματά του «Εννέα ιστορίες») έμεινε για χρόνια ο Τζερόμ Ντέιβιντ Σάλιντζερ. Το μόνο που μάθαμε έκτοτε ήταν η είδηση του θανάτου του, στα 91 του, «από φυσικά αίτια», όπως αναφέρεται.

Ο μόνος λόγος για να μιλήσει δημοσίως ήταν για τον Σάλιντζερ εκείνοι που «προσπαθούσαν να κλέψουν το έργο του». Το 1982 μήνυσε κάποιον που προσπάθησε να πουλήσει μια πλαστή συνέντευξή του. Το ίδιο έκανε και σε συγγραφέα, εγκατεστημένο στη Σουηδία, που θέλησε να γράψει με το ψευδώνυμο Τζ. Ντ. Καλιφόρνια τη συνέχεια του «Φύλακα», με τον Χόλντεν ως 70άρη μισάνθρωπο. Είπε επίσης αμέτρητα «όχι» σε ταινίες (ακόμα και στους Ελία Καζάν και Μπίλι Γουάιλντερ).

«Ο Σάλιντζερ είναι ο συγγραφέαςενός σπουδαίου βιβλίου.Ξέρω πως τον αδικώ με αυτό που λέω, αλλά από τον ήρωά του, τον Χόλντεν Κόλφιλντ, ούτε εμείς οι αναγνώστες του ξεφύγαμε ποτέ ούτε εκείνος: τον "Φύλακα στη Σίκαλη" (όπως με τη δική του αυστηρή εντολή μεταφράστηκε ο τίτλος στα ελληνικά) δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να τον ξεπεράσει», λέει στα «ΝΕΑ» η ποιήτρια και μεταφράστρια του βιβλίουΤζένη Μαστοράκη.

«Από το 1951 μέχρι σήμερα ο Χόλντεν μεγάλωσε γενιές μεγάλων και παιδιών, αγαπήθηκε από επαναστατημένους μαθητές, μεσόκοπες νοικοκυρές και ψυχοπαθείς δολοφόνους, έγινε σχολικό ανάγνωσμα, απαγορεύτηκε, καθυβρίστηκε, αποθεώθηκε, κι έχει ακόμα μπροστά του μια μακριά και περιπετειώδη ζωή.

"Όταν ο Χάρι Πότερ θα βγαίνει στη σύνταξη, ο Χόλντεν Κόλφιλντ θα είναι ακόμα έφηβος», λέει ένα χαριτωμένο σύνθημα που διάβαζα χρόνια πριν στο Ίντερνετ. Και το πιστεύω. Κάπως έτσι θα γίνει. Ο Σάλιντζερ έζησε απομονωμένος, ούτε ξέρω πόσα χρόνια, εκεί στο Μέιν, στο Κόρνις. Μέχρι αυτή την Πρωτοχρονιά που έκλεισε τα 91 του. Πολιορκημένος από παθιασμένο φοιτητόκοσμο, αλλά και από αδιάκριτους που προσπαθούσαν να κλέψουν μια οργισμένη φωτογραφία του ή να φτιάξουν ένα φανταστικό βιβλίο για μια συνάντηση που δεν έγινε ποτέ. Μηνύοντας το σύμπαν, όταν αγρίευαν τα πράγματα. Τριγυρισμένος από φήμες για τα αμέτρητα βιβλία που έγραφε στο μεταξύ. Και για τα πελώρια χρηματοκιβώτια που είχε στο γραφείο του και φύλαγε όλα τα ανέκδοτα χειρόγραφά του. Καθυβρισμένος από τους άλλοτε δικούς του ανθρώπους: μία σύζυγο, μία κόρη (ο γιος του, αν θυμάμαι καλά, κράτησε αποστάσεις από τις γυναίκες της οικογένειας) και μια πρώην αγαπημένη που ήθελε (προπάντων) να γίνει συγγραφέας. Ο Σάλιντζερ πρέπει να πλήρωσε ακριβά και τον Χόλντεν και την επιτυχία του Χόλντεν. Όμως πολύ πιο ακριβή παραμένει, για μένα, η σιωπή του όλα αυτά τα χρόνια.Και γι΄ αυτήν τη σιωπή είναι σπουδαίος ».

Τα ελάχιστα που είπε

1946. «Στον Στρατό είχα πάντα μαζί μου μια γραφομηχανή για να γράφω όποτε έβρισκα καιρό στο λαγούμι μου».

1955. «Ξέρω πως κάποιους καλούς μου φίλους θα σοκάρει ο "Φύλακας στη Σίκαλη". Κάποιοι απ΄ αυτούς είναι παιδιά. Για την ακρίβεια, όλοι οι καλοί μου φίλοι είναι παιδιά. Μου είναι αδύνατον να φανταστώ πως το βιβλίο μου θα μείνει σε ένα ράφι, απρόσιτο από εκείνα».

1980. «Λατρεύω να γράφω και σας διαβεβαιώ πως γράφω τακτικά. Όμως γράφω για τον εαυτό μου, για τη δική μου ευχαρίστηση. Και θέλω να μ΄ αφήνουν μόνο για να το κάνω».

Με μια ματιά1919: Πρωτοχρονιά γεννιέται στο Μανχάταν. 1951: Γράφει τον «Φύλακα στη Σίκαλη». 1953: Εκδίδει τις «Εννέα ιστορίες». 1965: Το τελευταίο του έργο (διήγημα) δημοσιεύεται στον «Νew Yorker». 1980: Ο Μαρκ Ντέιβιντ Τσάπμαν δολοφονεί τον Τζον Λένον, κρατώντας ένα αντίτυπο του «Φύλακα». 1999: Κυκλοφορούν βιογραφίες της πρώην ερωμένης του Τζόις Μενάρ και της κόρης του Μάργκαρετ. 

Πηγή: www.tanea.gr 

In Memoriam: J.D. Salinger

by Claire Howorth

When J.D. Salinger died of natural causes today, at the age of 91, he left a seminal body of fiction—it would not be hyperbole to call him the most influential American writer of the last century. The Catcher in the Rye was published in 1951, and Holden Caulfield has been a teenager ever since, an icon and antihero for about 65 million people. Ten years later, Salinger published Franny and Zooey to great acclaim; up until 1965, Salinger contributed a steady stream of short stories to The New Yorker, including cult favorites “A Perfect Day for Bananafish” and “Hapworth 16, 1924.”

 Despite his fame and success with The Catcher in the Rye and Franny and Zooey, Salinger led a hermetic life in New Hampshire, rarely appearing in public. Upon his death, he had not published anything new since 1965, and his last interview was 30 years ago.

In the midst of the writing, he romanced Eugene O’Neill’s daughter; married a German while on a Denazification tour after World War II; divorced her; and married Claire Douglas in 1955. He and Claire had a son, Matthew, and a daughter, Margaret, but he divorced Claire in 1967, and took up with Joyce Maynard, then a young editor forSeventeen. Their relationship ended when he felt he was too old for more children (he was 53). Salinger’s relationships with women, and his writing, continued, but neither would ever be something official again.

Salinger made merry use of the 1950s psychology boom—nervous breakdowns, anxiety, spiritual introspection, and sexual confusion were among his typical neuro-motifs. But his funny (even if they didn’t find themselves to be so) characters, unified in their acute sense of isolation, were exactly why the whole world became deeply attached to so much of Salinger’s work. As only the very best writing can do, his accessed some common internal state. Salinger’s own aura has always been somewhat ethereal, inspiring the character Terrence McMann in the 1989 film Field of Dreams.

The Catcher in the Rye has developed a life of its own over the past 59 years. John Lennon’s murderer, Mark David Chapman, had a copy of the book with him at the Dakota. Chapman claimed in the police car, “I am the catcher in the rye.” The title of the book is based on a Robert Burns poem, “Comin Thro the Rye,” a reflection on death, sex, and existential helplessness, which Salinger’s Holden mangles in his interpretation. But perhaps that misunderstood-ness and alone-ness are what Chapman was grasping for, and perhaps they’re also what every person who’s read and loved The Catcher in the Rye can identify with.

This summer, when a Swedish writer calling himself “J.D. California” tried to cash in on Caulfield with a parody called 60 Years Later: Coming Through the Rye, Salinger took a brief respite from his seclusion to file a lawsuit. This new book, Salinger and his agent claimed, was an infringement on Salinger’s copyright. 

It’s not inconceivable that with Salinger’s death there will be some magnificent tomb-raiding of previously unpublished material; he was writing all this time, after all. And surely some more J.D. Californias will crop up, unencumbered. He never sold the film rights to The Catcher in the Rye in his lifetime, but now it may be time for a particular young, smart director who’s fluent in Salinger’s tics to do it. Franny and Zooey may have already been done. Some people suggest that the eccentric, large, intellectual Glass family is the basis for Wes Anderson’s 2001 film, The Royal Tennenbaums. Anderson told us today, “For me, it was always very simple when it came to Salinger: this was who I wanted to be.”

David Remnick, editor of The New Yorker, released the following statement this afternoon: “Everyone who works here and writes here at The New Yorker, even now, decades after his silence began, does so with a keen awareness of J.D. Salinger's voice. In fact, he is so widely read in America, and read with such intensity, that it's hard to think of any reader, young and old, who does not carry around the voices of Holden Caulfield or Glass family members.”

When The New Yorker editor William Maxwell asked Salinger who his influences were in a 1951 interview for Book of the Month Club News, Salinger responded: “I love Kafka, Flaubert, Tolstoy, Chekhov, Dostoevsky, Proust, O'Casey, Rilke, Lorca, Keats, Rimbaud, Burns, E. Bronte, Jane Austen, Henry James, Blake, Coleridge. I won't name any living writers. I don't think it's right.”

We all love J.D. Salinger.

www.vanityfair.com

Έφυγε από τη ζωή ο Howard Zinn

Έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 87 ετών, ο Howard Zinn, ο Αμερικανός ακαδημαϊκός η εναλλακτική ιστορία του οποίου για τις ΗΠΑ διαβάστηκε από εκατομμύρια ανθρώπους. Όπως έγινε γνωστό υπέστη καρδιακή προσβολή, ενώ ταξίδευε, στη Σάντα Μόνικα, στην Καλιφόρνια. Πρόκειται για την ίσως πιο σημαντική ιστορική προσωπικότητα της αμερικάνικης Αριστεράς.
Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Zinn βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Ευρύτερα γνωστός έγινε για το βιβλίο του «A People's History of the United States» [Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αιώρα, Αθήνα 2008], που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Zinn ήταν αυτό που τοποθέτησε στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.
«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει για αυτόν ο Noam Chomsky.
Ο Howard Zinn γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Δίδαξε στο Spellman, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Στην αυτοβιογραφία του [You Can't Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστόνη 2002], σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ήθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».

Πηγή: http://tvxs.gr

Get Out - Film d'animation

Fire and Ice... in New York

I have seen fire and ice, and it was spectacular.

Sunsets are a bit like Japanese restaurants in New York City - everyone knows the best one. In the case of sunsets, everyone has seen the most spectacular at special some time and place. So I am not going to tell you that I have seen the best sunset ever, however, I will say that this was the most remarkable sunset I personally recall seeing in New York City. While taking these photos, a woman ran out of a neighboring building into the frigid cold with camera in hand to capture the fleeting moments. 

 

τα υπόλοιπα εδώ:

http://newyorkdailyphoto.blogspot.com/

 

Διαγωνισµός φωτογραφίας * Athens Voice-Δήμος Αθηναίων

Η Athens Voice προτείνει:  Κάνε κλικ στην πόλη

• 

Η Athens Voice και ο Δήμος Αθηναίων
διοργανώνουν διαγωνισµό φωτογραφίας µε θέµα την Αθήνα
Κάνε κλικ στην πόλη. Φωτογράφισε τα σηµεία και τις εικόνες που αγαπάς, ζωντάνεψε την ιστορία της Αθήνας, γκρίνιαξε µε το φακό σου για όσα δεν σου αρέσουν.

Όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να έχουν στείλει τη φωτογραφία τους σε ψηφιακή μορφή αλλά και εκτυπωμένη. Παρακαλούνται όσοι δεν την έχουν στείλει σε μία από τις δύο μορφές, να την αποστείλουν έως τις 10/02/10.
(A.V., Χαρ. Τρικούπη 22, Εξάρχεια, 10679, contest@athensvoice.gr)


Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν στις 25/2 µε ένα µεγάλο πάρτι και γνωστούς Djs στην Τεχνόπολη.
Στο τεύχος της ίδιας µέρας, η Athens Voice θα παρουσιάσει όλες τις συµµετοχές και τους 3 νικητές, ενώ ο ∆ήμος Αθηναίων θα προβάλει τις συµµετοχές µέσω των εκδόσεών του.

ΟΡΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Στείλε στην Α.V. (Χαρ. Τρικούπη 22, Εξάρχεια, 10679) µέχρι τις 10/2/2010 τo έργο σου (µία µόνο συµµετοχή) εκτυπωµένο στη διάσταση που θέλεις να εκτεθεί και σε ψηφιακή µορφή (ανάλυση 300 dpi, διαστάσεις 25x32 cm, contest@athensvoice.gr) µε την ένδειξη «Για το διαγωνισµό φωτογραφίας».
Όσοι από τους συµµετέχοντες δεν έχουν αποστείλει τη φωτογραφία τους και στις δύο µορφές (εκτυπωµένη και ψηφιακή) µπορούν να τη στείλουν έως τις 10/2/10 στην ίδια διεύθυνση.


www.athensvoice.gr

Ποιοί βουλευτές και υπουργοί έχουν ανασφάλιστες καθαρίστριες;

Αίσθηση προκάλεσε η καταγγελία της Αντιπροέδρου του Σωματείου Καθαριστριών Αττικής Βασιλικής Τσούνη
«για υπουργό και βουλευτές που απασχολούν στα σπίτια τους ανασφάλιστες καθαρίστριες» και δεσμεύτηκε να φέρει σύντομα στα στοιχεία στη Βουλή.

Η κα Τσούνη κατήγγειλε επίσης στην Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου στη Βουλή, ότι στην οδό Πειραιώς υπάρχει εταιρεία καθαρισμού που κακοποιεί το προσωπικό της, ενώ υπενθύμισε πως η Δικαιοσύνη έχει ήδη επιληφθεί για όσα έχουν δει το φως της δημοσιότητας για τις εργολαβίες καθαρισμού στο νοσοκομείο «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ», τον ΗΣΑΠ και το ΔΑΦΝΙ.

Το Newsit επικοινώνησε με την κα Τσούνη, η οποία όμως αρνήθηκε να δώσει ακόμα τα στοιχεία στην δημοσιότητα λέγοντας οτι θέλει πρώτα να τα καταθέσει στην Βουλή.

Θύμα του οργανωμένου εγκλήματος εκτιμά ότι υπήρξε η Κωνσταντίνα Κούνεβα ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη.
«Δεν πρόκειται για μεμονωμένη υπόθεση», είπε ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, στη συνεδρίαση της ίδιας επιτροπής.
Τόνισε πως υπάρχουν ενδείξεις ότι πίσω από τη δολοφονική ενέργεια βρίσκεται ένα δίκτυο οργανωμένου εγκλήματος.

Κατά τη συνεδρίαση αποτυπώθηκε ανάγλυφα το καθεστώς ασυδοσίας στις εργασιακές σχέσεις των απασχολουμένων στην καθαριότητα και τη φύλαξη.

«Το Δημόσιο δεν πρέπει να συνεργάζεται με απατεώνες» σχολίασε ο Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Βασίλης Οικονόμου, ενώ ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος σημείωσε ότι το νομοσχέδιο που προωθεί τι υπουργείο Εργασίας για τις εργασιακές σχέσεις, δεν λαμβάνει καμία μέριμνα ώστε να αντιμετωπιστούν οι παρανομίες στις εργολαβίες τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα.

Ο κ. Παναγόπουλος έστρεψε τα πυρά του και κατά της εκκλησίας καταγγέλοντας ότι ως εργοδοτικός φορέας καταπατά τα δικαιώματα των εργαζομένων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη απόλυση εργαζομένης που μόλις είχε επιστρέψει στην εργασία της από άδεια λοχείας.

http://www.newsit.gr/

Χρόνια Πολλά Μαρία...

Λέει το τραγούδι... "αγάπη, τι δύσκολο πράγμα"...
και η φιλία ακόμη δυσκολότερο...
τυχεροί όσοι την έχουν, δυστυχείς όσοι την χάνουν ή δεν μπορούν να την βρουν..
ευτυχισμένοι όσοι την βιώνουν, σε όλες της τις μορφές...

φίλος είναι αυτός που...
θα σου πει καλημέρα και θα το εννοεί...
θα σου πάρει δώρο όταν δεν θα έχεις γενέθλια..
θα σου δανείσει το αγαπημένο του ρούχο όταν θα βγεις ραντεβού..(για γούρι, χεχε)
θα σε πάρει τηλέφωνο στις 2 το πρωί να σου πει τον πόνο του...κι εσύ θα ακούς προσεκτικά...
θα σε στηρίξει όταν όλοι θα είναι εναντίον σου...
όταν θα σε συμβουλέψει κι εσύ θα κάνεις το αντίθετο (όπως πάντα), θα σου πει καλά έκανες
και όχι "εγώ στα έλεγα"... (αυτό θα στο πει όταν βγει αληθινός)...
θα κάνει μαζί σου εξαντλητικό shopping ακόμα και αν μετά έχει μετάδοση...και όλο το γήπεδο κοιτάζει τα ψώνια...(μεγάλες στιγμές..)
θα πιει μαζί σου ολόκληρο μπουκάλι Havana (7αρι) μέσα σε ένα βράδυ και θα πείτε την ιστορία της ζωής σας...για 16η φορά..
είναι Ολυμπιακός και ακόμα τον αγαπάς...!!!!!
ένας φίλος
ξέρει όλα σου τα μυστικά και δεν τα λέει ποτέ πουθενά...(όταν κερδίσω το Τζόκερ θα δούμε)
σου υπενθυμίζει τα ελαττώματα σου χωρίς να σε προσβάλλει...
σε προστατεύει όταν χρειαστεί (...και δεν θυμάσαι που μένεις π.χ.)
καταλαβαίνει πότε δεν είσαι καλά πριν καν του το πεις...
σου εξηγεί αυτά που δεν θες να καταλάβεις ενώ τα ξέρεις...και σε προσγειώνει στον πραγματικό κόσμο επειδή σε αγαπάει και όχι επειδή σε ζηλεύει...
θυμάται πάντα τα γενέθλια σου, τη γιορτή σου, το υπόλοιπο της άδειας σου (μήπως και πάμε πουθενά...λέμε και κανένα αστείο..)
θα σε πάρει τηλέφωνο ακόμα κι όταν θα είσαι στην άλλη πλευρά του πλανήτη για να σου πει τα νέα του...(αυτό κοστίζει λίγο...)
αλλά...θα κάνεις κι εσύ το ίδιο (ακόμη κι όταν μάθεις το κόστος)...

ένας αληθινός φίλος...
δεν σου λέει συχνά ότι σε αγαπάει, αλλά στο δείχνει με κάθε τρόπο...
ένας αληθινός φίλος...
δεν θα σε προδώσει ποτέ...

Χρόνια Πολλά Μαρία...

ψυχή βαθιά...

Αϊτή. Μια διεθνής ντροπή. Του Στέλιου Κούλογλου

Μόλις δύο μέρες μετά τον καταστροφικό σεισμό στην Αϊτή, η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας Naomi Klein έκανε μια συνταρακτική αποκάλυψη στην διάρκεια μιας εκπομπής-συζήτησης στον αμερικανικό ραδιοτηλεοπτικό σταθμό Democracy Now: στην ιστοσελίδα της οργάνωσης Heritage Foundation που προωθεί διεθνώς τις ιδέες της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς» υπήρχε η παρακάτω ανάρτηση: «Ανάμεσα στη συμφορά, η κρίση στην Αϊτή προσφέρει ευκαιρίες στις ΗΠΑ. Παράλληλα με την άμεση παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας, η αμερικανική απάντηση στον τραγικό σεισμό στην Αϊτή προσφέρει δυνατότητες για την αναδιοργάνωση της αιτινής κυβέρνησης που υποφέρει από μακροχρόνια ανικανότητα και της οικονομίας…»

Αυτή η τόσο αυθάδης και ξεδιάντροπη ανακοίνωση αποσύρθηκε λίγο μετά, δεν παύει όμως να θυμίζει ότι σε τελευταία ανάλυση το πρόβλημα της Αϊτής είναι πολιτικό: όταν λοιπόν στις τηλεοπτικές σας οθόνες παρακολουθείτε φρικιαστικές εικόνες με οδοφράγματα από πτώματα- θύματα του σεισμού ή συνεισφέρετε -και σωστά θα κάνετε- σε τηλεοπτικούς μαραθώνιους για την Αϊτή, να θυμάστε ότι εδώ δεν έχει να κάνουμε μόνο με μια φυσική καταστροφή: πρόκειται για το τραγικό τέλος ενός κοινωνικού πειράματος που ξεκίνησε εδώ και δεκαετίες η λεγόμενη διεθνής κοινότητα και ο Εγκέλαδος απλώς αποτελείωσε.

Με μαέστρο την Ουάσιγκτον, το νεοφιλελεύθερο πείραμα είχε στόχο να αποδείξει ότι ένας υπάκουος λαός μπορεί να συντηρηθεί τρώγωντας μπιφτέκια λάσπης. Δεν προκειται για υπερβολή: εδώ και δύο χρόνια οι περισσότεροι από τα 10 εκατ. των Αϊτινών δεν έχουν την πολυτέλεια να φάνε κανονικό φαγητό. Οι διεθνείς οικονομικοί Οργανισμοί, η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, είχαν επιβάλλει στην κυβέρνηση της Αϊτής να καταργήσει τους δασμούς στα εισαγόμενα προιόντα, πράγμα που οδήγησε στην εξαφάνιση της τοπικής παραγωγής και την εισαγωγή φθηνών δυτικών προιόντων.

Όμως, πριν από 2 χρόνια οι τιμές των τροφών απογειώθηκαν διεθνώς με αποτέλεσμα ένα πιάτο ρύζι να κοστίζει στο Πορτ Ο Πρενς 5 δολλάρια. Όπως ακόμη και για τους λίγους τυχερούς που βρίσκουν δουλειά ο μισθός δεν ξεπερνά τα 100 το μήνα, οι υπόλοιποι εφεύραν τα μπιφτέκια με λάσπη, αλάτι από την θάλασσα και λίγο βούτυρο που ψήνονταν στον ήλιο.

Πίσω απο την τιμωρία της Αϊτής και των κατοίκων της υπάρχει μεγάλη ιστορία. Η Αϊτή ήταν κάποτε, το πλουσιότερο κράτος στο δυτικό ημισφαίριο, εξ αιτίας του εμπορίου σκλάβων που μεταφέρονταν στο νησί από την Αφρική. Υπήρξε το πρώτο ανεξάρτητο κράτος στην Λατινική Αμερική και το πρώτο κράτος στον κόσμο που κυβερνήθηκε από μαύρους. Όλα αυτά επιτεύχθηκαν χάρις στην επανάσταση των μαύρων σκλάβων η οποία ξεκίνησε το 1791, δύο μόλις χρόνια μετά την Γαλλική Επανάσταση. Οι επαναστάτες νίκησαν τους στρατηγούς του Ναπολέοντα, γεγονός που η Γαλλία δεν τους συγχώρησε ποτέ. Από το 1825 έως το 1947 το Παρίσι ανάγκαζε την Αϊτή να πληρώνει ετήσια αποζημίωση για τα χαμένα κέρδη των Γάλλων δουλεμπόρων. Αυτά μέχρι το 1947. Μετά ανέλαβαν οι Αμερικανοί…

Στην διάρκεια του ψυχρού πολέμου, οι ΗΠΑ υποστήριξαν το δικτάτορα Ντιβαλιέ και αργότερα τον γιο του, που δολοφόνησαν πάνω από 60 χιλιάδες αντικαθεστωτικούς. Το 1991, μετά από 28 χρόνια στυγνής δικτατορίας, οι Αϊτινοί εξέλεξαν πρόεδρο τον ιερέα Ζαν Μπερτράντ Αριστίντ ο οποίος όμως δίσταζε να ακολουθήσει τις επιταγές της Ουάσιγκτον και ανατράπηκε από τον στρατό και τον πατέρα Μπους. Η χώρα βυθίστηκε ξανά στο χάος μέχρι το 2004 όταν ο Αριστίντ ξαναγύρισε στην εξουσία, για να απαχθεί αμέσως μετά και να απομακρυνθεί από την νησί υπό τις ευλογίες του υιού Μπους. (περισσότερα για την ιστορία του νησιού στο εξαιρετικό άρθρο του Greg Palast που δημοσίευσε το Tvxs).

Πρόκειται για μια κλασσική περίπτωση «οικονομικών δολοφόνων». (*) Ακόμη κι αν ήθελαν να κάνουν κάτι καλό, οι επόμενοι πρόεδροι δεν είχαν καμμια όρεξη να έχουν την τύχη του Αριστίντ. Για να δώσει βοήθεια στην χώρα που εν τω μεταξύ είχε στις πλάτες της ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος (δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι) το ΔΝΤ επέβαλλε την νεοφιλελεύθερη συνταγή. Από τα σχολεία μέχρι τα νοσοκομεία, όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες καταργήθηκαν. Σε όλη την Αϊτή υπάρχουν μόνο δύο σταθμοί Πυροσβεστικής. Λόγω της φτώχειας και της εσωτερικής μετανάστευσης των κατεστραμμένων από το διεθνές εμπόριο αγροτών που έφταναν στην πρωτεύουσα μήπως βρουν ένα κομμάτι ψωμί, οι κάτοικοι του Πορτ Ο Πρενς έμεναν σε παραπήγματα και τενεκεδούπολεις που με τον σεισμό κατέρρευσαν σαν τραπουλόχαρτα. Δεν υπήρχαν πλέον ούτε πυροσβέστες να τους απεγκλωβίσουν από τα συντρίμμια ούτε νοσοκομεία για να τους περιθάλψουν…

(*) Η βραβευμένη ταινία «Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου» έχει αρχίσει να προβάλλεται στην περιφέρεια. Οσοι κινηματογράφοι ή λέσχες ενδιαφέρονται να την προβάλλουν, μπορούν να επικοινωνήσουν με τον σκηνοθέτη της ταινίας Στέλιο Κούλογλου στο info@tvxs.gr

http://tvxs.gr/

Το Θέατρο Σημείο θα παρουσιάσει τον Ιανουάριο το έργο της Marguerite Duras "L'amante anglaise".
Το έργο γράφτηκε το 1968.
Η Marguerite Duras εμπνεύστηκε το έργο από ένα πραγματικό περιστατικό που συγκλόνισε την Γαλλία το 1949.
Ενα ποιητικό έργο που εξετάζει την ανθρώπινη πλευρά ενός εγκλήματος. Μια οξυδερκής ματιά, ένα διεισδυτικό βλέμμα, ένα σχόλιο πάνω στις ανθρώπινες συμπεριφορές
Η Marguerite Duras γοητευμένη από την προσωπικότητα της γυναίκας, προσπαθεί μέσα στο έργο να βρεί τους λόγους που οδήγησαν σ'αυτή τη σκληρή πράξη μία τόσο ήσυχη γυναίκα, μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, μια γυναίκα που περνούσε τις ώρες της καθισμένη ακίνητη, σιωπηλή στο δωμάτιο της ή στον κήπο της.
Πρόκειται για ένα ποιητικό και βαθιά ανθρώπινο έργο, γραμμένο με μαεστρία από μία σπουδαία συγγραφέα. Ανιχνεύει την γυναικεία προσωπικότητα, την μοναξιά, την συνήθεια και το ανεξιχνίαστο της ανθρώπινης προσωπικότητας.


http://semio-theatre.blogspot.com/

Βόμβα από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία

Η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία κυκλοφορεί σε λίγη ώρα με την αποκάλυψη μιας επιστολής Καραμανλή, με την οποία ο τέως πρωθυπουργός ευχαριστεί τον Μιχάλη Χριστοφοράκο της Siemens για τη συμβολή του στην εκλογική νίκη της ΝΔ το 2004! O Κώστας Καραμανλής είναι εξοργισμένος με το δημοσίευμα και στενοί του συνομιλητές με τους οποίους επικοινώνησε το zoomnews.gr, χαρακτηρίζουν ως “πολύ ύποπτη” τη χρονική στιγμή του δημοσιεύματος, μερικές μόλις ημέρες πριν ξεκινήσουν οι εργασίες της εξεταστικής επιτροπής για το σκάνδαλο Siemens.
Ωστόσο δεν αμφισβητούν την ύπαρξη της επιστολής, υποστηρίζοντας ότι “προφανώς πρόκειται για ομαδική επιστολή που έστελνε ο Κώστας Καραμανλής ως πρόεδρος της ΝΔ”. Τέλος, οι ίδιες πηγές ξεκαθαρίζουν ότι “σε κάθε περίπτωση, ισχύει η δήλωση Καραμανλή πως δεν έχει μπει ούτε ένα ευρώ στα ταμεία της ΝΔ από τη Siemens”. Αναμένουμε τις εξελίξεις της υπόθεσης με μεγάλο ενδιαφέρον…

Πηγή: zoomnews.gr

Empire state of mind