Friday, July 30, 2010

Crave, Sarah Kane



Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου,
και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου,
και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό,
και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου,
και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,
Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς,
και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες,
και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες,
και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι,
και να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου,
και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.

Και να φιλάω την πλάτη σου,
και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου,
τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλεςκαι να καπνίζω,
ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σουκαι να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου,
και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,

Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες,
και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς
και να διαλύομαι όταν γελάς,
Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος,
τον άγγελο του δέντρου,
το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα,
και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις,και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε,και συ να μου λες πάλι όχι,Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδεια χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,
Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής,
Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο,
Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω,
Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι,
Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,
Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρωντον τα πάντα πληρούντα,

τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ερωτά μου για σενα.

Wednesday, July 28, 2010

Ο άνθρωπος, ο κόσμος και η ποίηση...


Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.

Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο· ήξερα
πως δίχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες
του ήλιου το φως.

Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -

τώρα μπορώ
ν'αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μου ποίημα.

Παίρνοντας μια σελίδα θα βάλω
σ'ευθείες το φως.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Περί δημοσιογραφίας...

Η προκήρυξη της Σέχτα...

Η προκήρυξη που έστειλε στα «ΝΕΑ» η Σέχτα Επαναστατών, με την οποία αναλαμβάνει την ευθύνη για τη δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια και συνεχίζει τις απειλές έχει ως εξής:
Ανακοίνωση ν 4 Η Σέχτα Επαναστατών οπλίζεται ξανά. Στο σημερινό κόσμο το πιο βίαιο πράγμα είναι να μένεις απαθής. Όλη μας η ζωή κατακλύζεται από τη βία. Και όταν δεν είναι η βία των μπάτσων, των κρατητηρίων, των φυλακών, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο ύπουλα. Μιλάμε για μια βία χωρίς αίμα. Για την βία της εικόνας, των διαφημίσεων, της καταναλωτικής μαστούρας, των ψυχοαδιέξοδων, της μοναξιάς. Ζούμε σε άθλιες πόλεις, τρώμε πλαστικό φαγητό, ενημερωνόμαστε με κατασκευασμένες ειδήσεις, ψωνίζουμε τυποποιημένα προϊόντα, εργαζόμαστε σε αηδιαστικές δουλειές, θαυμάζουμε κάλπικα πρότυπα, φτιάχνουμε τα μικρά ιδιωτικά κελιά μέσα στα σπίτια μας με την χαρούμενη επίπλωση.

Εμείς κουραστήκαμε από αυτό το κενό ζωής. Είπαμε φτάνει πια... όχι άλλες ξοφλημένες μέρες... όχι άλλες ταπεινώσεις στη δουλειά... όχι άλλες δανεικές προσευχές για καληνύχτα...

Ετσι πριν 1,5 χρόνο φτιάξαμε την Σέχτα Επαναστατών, που έγινε το όχημα διαφυγής μας απ΄ τη γαμημένη ησυχία του κόσμου- φυλακή που ζούσαμε. Δυο- τρία όπλα για αρχή, μερικά βιβλία και κάποιες παραβατικές γνώσεις από προηγούμενες εμπειρίες του παρελθόντος, συνδυάστηκαν με αρκετά «κιλά» αποφασιστικότητας και την σιγουριά της συνείδησης που έλεγε: ή άνθρωπος ή γουρούνι, ή μαχητής ή υπόδουλος, ή επανάσταση ή συμβιβασμός με την παραίτηση.

Και έτσι ξεκινήσαμε.

Όταν ζεις σε έναν ατέρμονο αγώνα, σε κάνει να οξύνεις τις ικανότητες και την σκέψη σου, ενώ ταυτόχρονα σου προσφέρει την ευχαρίστηση ότι έχεις αντιτεθεί στη μοίρα που προορίζανε για σένα.

Όμως θέλαμε κάτι παραπάνω...

Επιζητούσαμε το άλμα για την έφοδο στον ουρανό. Μετά το τρίτο μας χτύπημα, θέσαμε στον εαυτό μας το ζήτημα της αναβάθμισης της δράσης μας, που εμπεριείχε κάποιες απαραίτητες προϋποθέσεις. Έτσι περάσαμε σε μια δημιουργική αφάνεια με σκοπό να αναδυθούμε πιο ικανοί, πιο ουσιαστικοί, πιο επικίνδυνοι. Σε αυτό το διάστημα αρκετοί από εμάς εκπαιδευτήκαμε στα όπλα, μάθαμε νέες τεχνικές, διαβάσαμε, ενημερωθήκαμε για άγνωστες μέχρι τότε καταστάσεις αγώνα, ανταλλάξαμε εμπειρίες και σκεπτικά με άλλους μαχητές και ανεφοδιαστήκαμε στον υλικοτεχνικό τομέα.

Παράλληλα οι υπόλοιποι μαχητές μας δεν έμειναν ανενεργοί. Δημιούργησαν ένα απαραίτητο δίκτυο πληροφοριών, συνέλεξαν στοιχεία, φρόντισαν την συνειδητή αεργία μας και πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο σκοπό της Επανάστασης και στην αξιοπρέπεια του εαυτού τους.

Έτσι από εδώ και πέρα θέλουμε να είμαστε τρομακτικά συνεπείς σε ότι λέμε και να μεταφέρουμε ένα μήνυμα σε όλους τους επιφανείς φορείς της κοινωνίας και τους γορίλες τους. «Η Σέχτα Επαναστατών δεν θα αφήσει ούτε ένα χιλιοστό ασφαλούς εδάφους στη ζωή σας. Τα όπλα μας είναι γεμάτα και έτοιμα να “μιλήσουν”... Αν τα επιχειρήματα κάνουν τον ιδρώτα να κυλάει, οι αποδείξεις θα κάνουν να χυθεί αίμα...». Πλέον δε μιλάμε για ένοπλη προπαγάνδα, αλλά την εφαρμόζουμε στην πράξη. Η πρόσφατη επίθεση μας δεν στηρίχτηκε σε προπαγανδιστικούς λόγους, αλλά στην απόφαση να τερματίσουμε την άθλια καριέρα αυτού του τύπου.

Ο ένοπλος αγώνας δεν απολογείται και δεν προφασίζεται την υποκρισία του ανθρωπισμού και το ιδανικό της ανθρώπινης ζωής. Η επανάσταση είναι πόλεμος για την οικοδόμηση ενός αυτόνομου υπαρξιακού κώδικα μακριά απ΄ την υποκρισία του σύγχρονου τρόπου ζωής.

Η ανθρώπινη ζωή είναι μια μεταβλητή, ένα εμπόρευμα στον κόσμο του θεάματος που άλλοτε την κατασπαράσσει εξορίζοντας την στα μπουντρούμια των φυλακών, στα μοναχικά αδιέξοδα, στις ουσίες των εξαρτήσεων και άλλοτε την υπερασπίζεται ως το «ιδανικό» που χάθηκε απ΄ τα όπλα των τρομοκρατών.

Όμως σημασία δεν έχει μόνο αν ζεις, αλλά και το πως ζεις. Η πραγματική αξία βρίσκεται στις επιλογές που κάνει ο καθένας στη ζωή του. Εκεί κρινόμαστε όλοι. Ο Σωκράτης Γκιόλιας έκανε τις επιλογές του και εμείς τις δικές μας. Αυτός επέλεξε να ζήσει σαν τρωκτικό στο βασίλειο της λάσπης του άθλιου κύκλου του και εμείς ως λύκοι έξω από την αγέλη.

Ας δούμε λοιπόν ποιος ήταν πραγματικά ο «ανυποψίαστος» και «αφύλακτος» Σωκράτης Γκιόλιας.

Από νωρίς μπασμένος στα κόλπα της δημοσιογραφικής πανούκλας θήτευσε για αρκετά χρόνια στο μετρ της δήθεν ανεξάρτητης «αποκαλυπτικής» δημοσιογραφίας Μάκη Τριανταφυλλόπουλο ως φίλος, συνεργάτης και αρχισυντάκτης των εκπομπών του. Παράλληλα διετέλεσε «στέλεχος» της νέας σχολής του ελληνικού πρωταθλητισμού. Του πρωταθλητισμού που είχε ειδίκευση στο παράνομο εμπόριο ντοπαϊνης (κολλητός του Χρήστου Τζέκου που ξέρει καλά από «σκόνες»), στα ντοπαρισμένα ρεκόρ (κουμπάρος με τον Κώστα Κεντέρη που του προσέφερε δημοσιογραφική κάλυψη στο γνωστό «ατύχημα» που είχε με το άλλο αθλοπρεζάκι την Κατερίνα Θάνου) και φυσικά στο νταραβέρι αξιωμάτων- αποκατάστασης όλης της γνωστής πρωταθλητικής κλίκας είτε στα σώματα ασφαλείας, είτε στον πολιτικό στίβο (φιλαράκι του αθλητήβουλευτή Κουκοδήμου, της αποτυχημένης υποψήφιας Πατουλίδου και άλλων). Ο καθένας φυσικά μπορεί να φανταστεί και τις κομπίνες όλων αυτών με πολύτιμο συνεργάτη τον Σωκράτη Γκιόλια στην εταιρία με την επωνυμία ΣΕΓΑΣ που όλοι οι παραπάνω αποτελούσαν τις επιφανείς προσωπικότητες του. Ιδιαίτερα στην εποχή που μεσουρανούσε το «εθνικό όραμα» των ολυμπιακών αγώνων του 2004 στήθηκε στο ΣΕΓΑΣ το μεγάλο φαγοπότι τόσο με τις «χρυσές» χορηγίες και τις κρατικές επιχορηγήσεις όσο και των μυστικών οικονομικών συμφωνιών κάτω από το τραπέζι με μεγαλοεργολάβους και κατασκευαστικές εταιρίες.

Όμως ο «ανυποψίαστος» Σωκράτης Γκιόλιας ήταν πολυθεσίτης. Ο ίδιος, ήταν γνωστός θρησκόληπτος στους κύκλους του και υπήρξε μόνιμος επισκέπτης- παράγοντας ακόμα μιας γνωστής εταιρίας. Ήταν έμπιστος συνεργάτης της Αθωνικής πολιτείας, ενώ ταυτόχρονα η ρασοφόρος νυφίτσα Εφραίμ ήταν ο πνευματικός του. Γι΄ αυτό όταν ξέσπασε το γνωστό σκάνδαλο των παπαδερών στο Βατοπέδι ο Γκιόλιας πάντα έμπαινε μπροστά ως ασπίδα προστασίας για να στηρίξει το παραμάγαζο τους.

Ο τύπος ήταν κυριολεκτικά με τον σταυρό στο χέρι.

Από εκεί και πέρα ο βασικός λόγος της επίσκεψής μας στο σπίτι του ήταν η κυρίαρχη θέση που κατείχε στην ηλεκτρονική μορφή της νέας δημοσιογραφίας.

Με την ραγδαία εξάπλωση του internet και την ολοένα αυξανόμενη προτίμηση ιδιαίτερα των νέων για την ενημέρωση τους από αυτό, δεν άργησε και η εκμετάλλευση του από τα γνωστά λαμόγια της δημοσιογραφίας. Πέρα από τα επίσημα ειδησεογραφικά site που συνήθως είναι ηλεκτρονική μορφή ήδη γνωστών εφημερίδων δημιουργήθηκαν και τα πρώτα ενημερωτικά blogs. Η αμεσότητα της ενημέρωσης που προσφέρουν ήταν το βασικό χαρακτηριστικό που τα ανέδειξε σε δημοφιλείς ιστοσελίδες. Αυτή η μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης αξιοποιήθηκε και από άτομα που ζούσαν σε απολυταρχικά καθεστώτα σαν προσπάθεια διάρρηξης της λογοκρισίας που επιβαλλόταν από την κυβέρνηση. Σε αντίθεση με τους παραπάνω ανθρώπους, η ίδια ανωνυμία εκμεταλλεύτηκε από συστημικούς δημοσιογράφους όπως ο Γκιόλιας, ο Παπαγιάννης κ. α σαν μέσο εκβιασμού και συκοφάντησης για την στήριξη συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων που τους χρηματοδοτούν. Η πράξη μας δεν έχει να κάνει με την εναντίωση μας στην ανωνυμία των blogs καθώς αντιθέτως την προτάσσουμε και την θεωρούμε απαραίτητη σαν ασπίδα προστασίας εχθρών του καθεστώτος και ως υγιή συνθήκη πραγματικά εναλλακτικών αυτοδιαχειριζόμενων μέσων ενημέρωσης. Ο Γκίολιας το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν συγκαταλεγόταν στους εχθρούς του καθεστώτος, αλλά ήταν το αφεντικό που κρυβόταν πίσω από την ανωνυμία του blog troktiko ασκώντας από αυτό την συστημική προπαγάνδα του.

Ο Γκιόλιας πρώην συνεργάτης του «μαχητικού» Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και άξιος συνεργάτης της δημοσιογραφικής σχολής Κωστόπουλου- Αναστασιάδη (απενοχοποίηση του σύγχρονου lifestyle με κίνητρο την οικονομική επιτυχία και τον νεοελληνικό τσαμπουκά) είχε αυτό που χρειαζόταν. Απ΄ τη μία η δημοσιογραφία της «κοινωνικής ευαισθησίας», των «αποκαλύψεων» και των «καταγγελιών» κι από την άλλη ο τσαμπουκάς στο σερβίρισμα, ένα κοκτέιλ θράσους, lifestyle με άποψη, σύγχρονου νεοσυντηρητισμού, ενός κρυμμένου (ή και φανερού) φασισμού, μιας δήθεν σάτιρας, όχι απλά απέναντι στην εξουσία, αλλά κυρίως ενάντια σε αυτούς που δεν έχουν φωνή να απαντήσουν στη λάσπη που εξαπέλυε εναντίον τους.

Οι πιο πρόστυχες προσβολές και τα πιο συκοφαντικά ψέματα για το αντάρτικο πόλης, μπήκαν στην πρώτη γραμμή των δημοσιευμάτων του troktikou. Μέχρι και ο αδελφός του Περικλής, ως διευθυντής της Ρrince Οliver, απάντησε προκλητικά και ειρωνικά παραφράζοντας την συνθηματολογία της εξέγερσης του Δεκέμβρη, σε μια ενέργεια εμπρησμού που είχε ως στόχο την εταιρεία του.

Το ίδιο το αφεντικό του troktikou είχε ορίσει τον εαυτό του δικαστή και απένειμε ποινές σε συλληφθέντες μέσα από το blog του. Μετά το διαζύγιο απ΄ τον μέντορα του Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, ο Γκόλιας αυτόνομος πλέον και με την πιο ισχυρή θέση στη δημοσιογραφική blogoσφαιρα γίνεται ειδικός σύμβουλος του Δημήτρη Κοντομηνά, που συγκαταλέγεται στην οικονομική μαφία της ελλάδας, γνωστός και από την εμπλοκή του με το σκάνδαλο της interamerican. Επίσης το τελευταίο διάστημα δούλευε ως γενικός διευθυντής του ραδιοσταθμού Θέμα radio του ξεφτιλισμένου χοντροκοιλαρά Θέμου Αναστασιάδη. Η απαρίθμηση των βρόμικων ιστοριών του δημοσιογραφικού σιναφιού όπως και οι εσωτερικές κόντρες μεγαλοδημοσιογράφων και εκδοτών με χαρακτηριστικό παράδειγμα την τριπλέτα Θέμου- Γκιόλια- Κοντομηνά, με το αδελφάτο Χατζηνικολάου- Τριανταφυλλόπουλου- Κουρή θα μπορούσαν να γεμίσουν πολλές σελίδες.

Ο δημοσιογραφικός κόσμος είναι ένας κουβάς γεμάτος σκατά που με την κίνηση μας απλώς τον ελαφρύναμε.

Φυσικά το αφεντικό του troktikou ως επαγγελματίας ρουφιάνος γνώριζε καλά τις πιθανές συνέπειες και τα «εργατικά ατυχήματα» που θα μπορούσαν να του συμβούν. Ο Σωκράτης Γκιόλιας ήταν τόσο «ανυποψίαστος» που είχε φροντίσει μόνος του να επιβεβαιώσει ότι αποτελεί στόχο. Ιδιαίτερα μετά τη βόμβα στα Πατήσια και το θάνατο του Αφγανού τόσο ο ίδιος, όσο και τα κωλόπαιδα που είχε για συνεργάτες του, χρησιμοποίησαν το καμουφλάζ των δήθεν ανώνυμων σχολίων αναγνωστών στο troktiko ώστε να απειλήσουν ανοικτά οποιονδήποτε εναντιωνόταν στον οχετό ψεύδους που εξαπέλυαν συστηματικά. Συγκεκριμένα κι αφού είχαν προηγηθεί οι αποκλειστικές φωτογραφίες με το σκοτωμένο παιδί, προνόμιο της αγαστής συνεργασίας του Γκιόλια με την αντιτρομοκρατική, «αναγνώστης» του troktikou έγραψε σε σχέση με την οργή που συγκέντρωσε πάνω στο πρόσωπο του ο «ανυποψίαστος»...- δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνει ο Γκιόλιας και ο κάθε Γκιόλιας. Να έχει μαζί του όπλο και να ρίξει σε όποιον κινείται ύποπτα για να προστατεύσει τη ζωή του;- Αλλά ας μην γινόμαστε υπερβολικοί. Ο Γκιόλιας δεν χρειαζόταν να πυροβολήσει ο ίδιος για να προστατευτεί. Αυτό θα το αναλάμβαναν οι 2 αστυνομικοί συνοδοί ασφαλείας που του είχαν παραχωρηθεί και τους χρησιμοποιούσε εναλλάξ μέχρι το θάνατο του γουρουνιού στην Κατεχάκη.

Συγκεκριμένα ο «αφύλακτος» Γκιόλιας, ο δημοσιογράφος που κατήγγειλε το σύστημα προστασίας υψηλών προσώπων λέγοντας πως οι αστυνομικοί πρέπει να είναι μάχιμοι στο δρόμο κι όχι να συνοδεύουν ως Φιλιππινέζες, υποψήφιους στόχους, είχε τους δικούς του ένοπλους γορίλες.

Παλιομαλάκες τη αντιτρομοκρατικής αν μπορείτε τώρα διαψεύστε τα παρακάτω στοιχεία...

Το αφεντικό του troktikou τις καθημερινές από Δευτέρα ως Παρασκευή κατά την μετακίνησή του με αυτοκίνητο μάρκας smart με αριθμό κυκλοφορίας ΙΗΡ 5121 (το ο ποίο άλλαξε τις τελευταίες εβδομάδες με άλλο smart με αριθμό ΙΜΡ 3142) συνοδευόταν πάντα από μηχανή ασφαλείας.

Πιο συγκεκριμένα ο Γκιόλιας ξεκινούσε καθημερινά απ΄ το σπίτι του στην οδό Δαιδάλου 21 μεταξύ 12.10-12.25 για να μεταβεί στη ραδιοφωνική εκπομπή του πάντα αργοπορημένος. Ένα 20λεπτο πριν, πλησίαζε στο σπίτι του και στάθμευε στην αθέατη γωνία Νυμφών και Δαιδάλου μηχανή συνοδού ασφαλείας με τον αναβάτη της, που ακολουθούσε το smart σε απόσταση 5-10 μέτρων όταν αυτό ξεκινούσε. Ο Γκιόλιας διέθετε 2 Φιλιππινέζες- γορίλες που άλλαζαν μεταξύ τους συνήθως ανά βδομάδα. Ο πρώτος ήταν νεαρός 25-30 χρονών με fitness στυλάκι, που συνήθως χάζευε παίζοντας με το κινητό του και χρησιμοποιούσε μηχανή μαύρη-ασημί μάρκας ΤDΜ, ενώ ο δεύτερος ήταν πιο έμπειρος, 40άρης γκριζομάλλης, είχε αγαπημένη συνήθεια να διαβάζει εφημερίδα πάνω στη μηχανή, να περπατάει σαν να έχει καρπούζια στις μασχάλες, ενώ χρησιμοποιούσε κι αυτός μηχανή on-off transalp με αριθμό κυκλοφορίας ΧΧΚ 389. Τονίζουμε πως ο Γκιόλιας για να μην στιγματιστεί στη γειτονιά ότι έχει συνοδούς, τους υποχρέωνε να σταθμεύσουν στη γωνία με την Νυμφών που δεν γίνονταν αντιληπτοί, ώστε να μην φανεί κι ο ίδιος ασυνεπείς με τα όσα έγραφε.

Τα πράγματα άλλαξαν όταν ψόφησε ο βλάκας στην Κατεχάκη. Προφανώς οι νέες οδηγίες καθώς και η εξουσιοδότηση στους συνοδούς ασφαλείας να ρυθμίζουν το πόστο τους και τη διαδρομή του υποψήφιου στόχου, έδωσε τη δυνατότητα στους γορίλες, να αλλάξουν θέση. Έτσι τον τελευταίο καιρό η πρώτη συνοδευτική μηχανή στάθμευε ακριβώς απέναντι απ΄ την πολυκατοικία του troktikou, τσέκαρε όσους περνούσαν, ενώ λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει ο Γκιόλιας ερχόταν κι η δεύτερη μηχανή. Ο Γκιόλιας αφού πλεον καταδεχόταν να τους καλημερίσει ξεκινούσαν όλοι μαζί σαν μια ωραία «συντροφιά». Συνήθως μπροστά το ΤDΜ για να τσεκάρει τη διαδρομή με απόσταση 5-10 μέτρων, στη μέση ο Γκιόλιας με το smart και πίσω ο 40άρης με την transalp.

Η αρχική μας σκέψη ήταν να τους χτυπήσουμε μαζί. Χρησιμοποιώντας βαρύ όχημα θα εμβολίζαμε την πρώτη μηχανή πατώντας τον γορίλα και με διαφορετική δύναμη πυρός θα «ράβαμε» τους άλλους δύο. Περισσότεροι στόχοι, περισσότερη αποτελεσματικότητα. Γνωρίζαμε επακριβώς τη διαδρομή τους και η Εθνάρχου Μακαρίου που ακολουθούσαν μετά τη Δαιδάλου με τα διαχωριστικά παρτέρια βόλευε μια χαρά για το «τρακάρισμα» και τον εγκλωβισμό τους. Γρήγορα όμως απορρίψαμε αυτό το σενάριο, γιατί ο συγκεκριμένος δρόμος που ήταν ιδανικός για τέτοιο καρτέρι, έχει μέτρια προς πυκνή ροή αυτοκινήτων, περαστικών και δυο ρεύματα κυκλοφορίας με συνέπεια να υπήρχε κίνδυνος για άλλους ανθρώπους, γεγονός που δεν επιδιώκουμε ποτέ. Γιατί είναι άλλο πράγμα η οξεία κριτική που ασκούμε στην κοινωνική παρακμή κι άλλο η διαδικασία της στοχοποίησης. Οι στόχοι μας είναι πάντα σαφείς και τα όπλα μας σημαδεύουν συγκεκριμένα κεφάλια, για αυτό δεν θα ρισκάραμε να υπάρξει λάθος άνθρωπος χτυπημένος. Έτσι προτιμήσαμε να πάμε εμείς σπίτι του παρά να συμβεί οτιδήποτε σε μια συμπλοκή στο δρόμο και να χτυπηθεί κάποιος άσχετος. Το τι ακριβώς ειπώθηκε στο θυροτηλέφωνο ώστε να εξασφαλίσουμε όχι μόνο ότι θα κατέβει, αλλά θα ΄ρθει μόνος του χωρίς να συνοδεύεται από τη σύζυγό του, είναι κάτι που δεν χρειάζεται να δημοσιοποιηθεί για αρκετούς λόγους. Εδώ όμως να προσθέσουμε πως η γνωστή τηλεπερσόνα Γιάννης Μαρακάκης, δικηγόρος του deal και του Γκιόλια, που βγαίνει στα τηλεπαράθυρα για να κλείσει καμιά δουλειά, να μην μας τα πρήζει με τις παπαριές του περί βιτρίνας της Σέχτας σε πληρωμένο συμβόλαιο θανάτου, γιατί θα του χαρακώσουμε το πρόσωπο, μιας και οι σφαίρες μας είναι πιο πολύτιμες από τέτοιους ηλίθιους. Επιστρέφοντας να επισημάνουμε πως απορρίψαμε επίσης το ενδεχόμενο να διαρρήξουμε την πολυκατοικία και να εκτελέσουμε τον Γκιόλια μέσα στο διαμέρισμά του. Ήταν βασικό μας μέλημα να μην πάθει το παραμικρό η σύζυγός του και φυσικά το μικρό παιδί.

Ο καθένας μας έχει το τέλος που του αναλογεί και τα παραπάνω άτομα δεν μας φταίνε σε τίποτα. Άλλωστε η πρακτική των πολιτικών εκτελέσεων είναι ξεκάθαρη και συγκεκριμένη. Ποτέ δεν πρόκειται να εμπλακούν και να κινδυνέψουν από επίθεση μας άτομα του οικογενειακού και συγγενικού περιβάλλοντος ενός στόχου που δεν έχουν συμμετοχή στις επιλογές και τα βρώμικα συμφέροντά του, ακόμα και αν αυτό μας υποχρεώσει να ακυρώσουμε τον σχεδιασμό μας. Ένας αντάρτης πόλης δεν είναι ένας ψυχρός εκτελεστής. Όταν επιλέξει να πυροβολήσει, δεν χτυπάει το πρόσωπο αυτό καθαυτό, αλλά τις επιλογές του συγκεκριμένου ανθρώπου, το αξίωμα που κατέχει, τις αποφάσεις που έχει πάρει, τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Δεν τίθεται ζήτημα απλά επί του προσωπικού. Ο ένοπλος μαχητής χτυπάει τους φορείς του συστήματος που πλέον δεν έχουν το δικό τους ξεχωριστό πρόσωπο, αλλά μια συγκεκριμένη θέση που υπερασπίζονται. Ο ένοπλος μαχητής δεν πυροβολεί ανθρώπους, πυροβολεί ενάντια στο ίδιο το σύστημα.

Ο Γκιόλιας ήταν ένα απ΄ τα πολλά ονόματα μεγαλοδημοσιογράφων που έχουμε συλλέξει πληροφορίες για τα σπίτια τους, τα οχήματα τους, τη φύλαξη τους, τα αγαπημένα τους στέκια- ρεστοράν μέχρι και το που παίζουν τένις (το ΄πιασες το υπονοούμενο Χατζη-μαλάκα του alter;).

Όλοι αυτοί οι δικαστές που έχουν μικρόφωνα και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες αγορεύουν, δικάζουν και καταδικάζουν, θα μάθουν τι σημαίνει ο φόβος να περνάει στο δικό τους στρατόπεδο. Για αυτό παράλληλα συμβουλεύουμε κι όλους τους αυτόπτες μάρτυρες, η απάντηση τους σε κάθε ερώτηση να είναι μόνο μία «Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα...» οτιδήποτε άλλο θα εκληφθεί ως συνεργασία με την αστυνομία και αυτό δεν είναι αποδεκτό.

Τέλος θέλουμε να υπενθυμίσουμε πως στην τρίτη μας ανακοίνωση είχαμε γράψει «Ο υπέρτατος σχεδιασμός και το καθήκον ενός αντάρτη πόλης είναι να αποδιοργανώσει το εσωτερικό της χώρας του, να πλήξει την εθνική οικονομία, να κιβδηλώσει την δημόσια εξωτερική εικόνα...».

Ηελλάδα εδώ και μήνες βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα με την προσφυγή στο ΔΝΤ και το οικονομικό της έλλειμμα. Μια απ΄ τις πιο προσοδοφόρες πηγές εισροής χρήματος είναι ο τουρισμός της καλοκαιρινής περιόδου. Η εκτέλεση του συγκεκριμένου δημοσιογράφου σε συνδυασμό με τις αντάρτικες ενέργειες του τελευταίου χρόνου πιστεύουμε ότι διαμορφώνει μια αρνητική εικόνα στο εξωτερικό για την ασφάλεια της ελληνικής επικράτειας και χτυπάει την εθνική βιομηχανία του τουρισμού. Οι τουρίστες πρέπει να μάθουν ότι η ελλάδα δεν αποτελεί πλέον ασφαλές μετόπισθεν του καπιταλισμού. Επιδιώκουμε να μετατραπεί σε εμπόλεμη ζώνη επαναστατικών διαδικασιών με εμπρησμούς, σαμποτάζ, μαχητικές πορείες, βομβιστικές επιθέσεις, ένοπλες εκτελέσεις και όχι σε τόπο προορισμού διακοπών και αναψυχής. Έχουμε πόλεμο με τη δημοκρατία σας. Όσον αφορά την οικονομική κρίση και το μοιρολόι της κοινωνίας για το δυσοίωνο μέλλον της, δεν δίνουμε δεκάρα τσακιστή. Ένας κόσμος που διαμαρτύρεται για τα νέα δυσβάσταχτα οικονομικά μέτρα, δίχως πρώτα να έχει εξεγερθεί ενάντια στην νοηματική φτήνια της ίδιας της ζωής μέσα στο σύστημα, μας είναι αδιάφορος και άξιος της μοίρας του.

Δεν έχουμε δανειστεί τίποτα απ΄ τον κόσμο σας για να νιώσουμε ότι το χάνουμε ή το χρωστάμε.

Αν αυτό που διακυβεύεται στην συνείδηση των ανθρώπων τώρα είναι η απώλεια ενός σταθερού μισθού και μιας σίγουρης σύνταξης δείχνει ότι αυτός ο κόσμος έχει ήδη πεθάνει. Γιατί πρώτα έχασε τις επιθυμίες του, την αξιοπρέπεια του, τον εγωισμό του, τα όνειρα του, τη συνείδηση του, τα συναισθήματα του και τότε δεν νοιάστηκε πραγματικά κανείς. Όταν όμως απειλούνται οι δανεικές του προσευχές για την μίζερη ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας του και ξεσηκώνεται, τότε οι μέρες του είναι μετρημένες. Γιατί ζυγιάστηκαν και βρέθηκαν λειψές και ανάπηρες νοήματος.

Εμείς ως Σέχτα Επαναστατών πιστεύουμε πως μόνο μέσα από την ολοκληρωτική καταστροφή του κράτους και των σημερινών δομών θα μπορέσει να ανατείλει μια νέα προοπτική ζωής. Μια ζωή νέων ανθρώπινων σχέσεων, χωρίς εξουσία, χωρίς σύνορα, χωρίς θρησκεία, χωρίς διαχωρισμούς. Μια ζωή που δεν θα κυβερνά το χρήμα ούτε θα βασιλεύει η ιδιοκτησία. Μια ζωή μακριά από ψεύτικα είδωλα, καταναγκασμούς και συμβάσεις.

Προωθούμε ένα νέο πολιτισμό που οι αξίες του βρίσκονται στην ισοτιμία, στην αξιοπρέπεια, στην τιμή, στον αλληλοσεβασμό, στην αλληλεγγύη, στην απελευθέρωση. Ο άνθρωπος μπορεί και πρέπει να δημιουργήσει έναν νέο τρόπο ζωής και έκφρασης. Να εναρμονιστεί με το φυσικό περιβάλλον, να πλημμυρίσει από συναισθήματα, να αφεθεί στις απολαύσεις, να γίνει δημιουργός του κόσμου του... Η ανθρώπινη επικοινωνία πρέπει να απελευθερωθεί απ΄ τις τηλεφωνικές γραμμές και τις επίπεδες οθόνες, οι ανθρώπινες χειρονομίες να αποκτήσουν ξανά τη ζεστασιά τους και να απαλλαχθούν απ΄ τις τυπικότητες και την επαναληψιμότητα, η ζωή να αποκτήσει μια περιπετειώδη περιπλάνηση και να απαγκιστρωθεί απ΄ την γραφειοκρατική της εκδοχή. Βέβαια όλα αυτά ακούγονται ουτοπικά, αν επενδύεις όλη σου τη δράση σε ένα μελλοντικό όραμα και αγνοείς το σήμερα.

Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο καθρέφτης...

Μη ρωτάς λοιπόν πως θα αλλάξουν τα πράγματα. Γίνε εσύ ο ίδιος η απάντηση στο ερώτημα. Εμείς προτείνουμε τον ολοκληρωτικό εκμηδενισμό και την ισοπέδωση των εξουσιαστικών σχέσεων και του κυρίαρχου πολιτισμού. Μόνο μέσα από τα χαλάσματα και τα ερείπια των σύγχρονων αστικών κέντρων μπορεί να ανθίσει ένας νέος τρόπος ζωής. Οι επαναστατικές οργανώσεις είναι οι μικρές προεικονίσεις ενός τέτοιου μέλλοντος. Όμως όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο κείμενο μας ακόμα κι αν δεν έρθει αυτό το μέλλον, εμείς θα το έχουμε γευτεί, ζώντας με τον δικό μας ανορθόδοξο τρόπο στο σήμερα. Και αυτή η περιπέτεια, το ταξίδι προς την απελευθέρωση αξίζει την κάθε του στιγμή...

Γι΄ αυτό η πρότασή μας στο τώρα είναι σαφής. Όσοι άνθρωποι θέλουν να αρνηθούν έμπρακτα την τυραννία του συστήματος, ας περάσουν απ΄ τα λόγια στην πράξη. Σύντροφοι οργανωθείτε, φτιάξτε ομάδες, συλλογικοποιείστε τις επιθυμίες σας, οπλιστείτε, διαβάστε, επικοινωνήστε, αρνηθείτε τους ρόλους και τις ηγεμονίες, καταργείστε τη δουλειά και περάστε στη στρατηγική του ένοπλου αγώνα.

Οι σημερινοί αντάρτες πόλης οφείλουν να ξεπεράσουν την κοινωνιστική κληρονομιά του προλεταριάτου και να ανακηρύξουν ως επαναστατικό υποκείμενο τους ίδιους τους τους εαυτούς τους, τους συντρόφους τους και όλους όσους αμφισβητούν έμπρακτα το πραξικόπημα της εξουσίας στις ζωές μας, δίνοντας ουσιαστικό προβάδισμα στη ζωή κι όχι στις οικονομικές αναλύσεις. Στις διαδικασίες που προωθούν την ένοπλη πάλη κερδίζουμε στιγμές απελευθερωμένου χρόνου, καθώς μόνο αυτές επιτρέπουν τη ανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας και ανοίγουν τον δρόμο για μια εσωτερική ελευθερία. Έτσι ο καθένας μπορεί να αναδιατυπώσει την ατομική του ταυτότητα μέσα στην κοινωνική ζωή και να γίνει ένοπλος μαχητής της επανάστασης.

«Ως εδώ.- Ο χειμώνας μας γεμίζει θλίψη, η άνοιξη μας μολύνει και το καλοκαίρι νιώθουμε ασφυξία. Εδώ και καιρό μας πνίγει τα ρουθούνια η μπόχα από τα γραφεία, τους αντιδραστήρες, τα εργοστάσια και τους αυτοκινητόδρομους. Τα φίμωτρα μας δεν έχουν πια ωραία γεύση, είναι σαν λουκάνικο περιτυλιγμένο με πλαστικό καλώδιο. Η μπύρα που πίνουμε είναι μπαγιάτικη, ίδια με την μικροαστική ηθική. Δεν θέλουμε πια να κάνουμε σε όλη μας τη ζωή την ίδια δουλειά να έχουμε το ίδιο πρόσωπο. Αρκετές διαταγές μας έχουν δώσει, αρκετά έχουν ελέγξει τη σκέψη, τις ιδέες, το σπίτι και τα διαβατήριά μας, αρκετά μας έχουν σπάσει τα μούτρα. Δεν θα τους αφήσουμε άλλο να μας καλουπώνουν, να μας καταστείλουν, να μας ισοπεδώνουν.-ΤΟΥΣ ΣΠΑΜΕ ΟΛΟΥΣ ΣΤΟ ΞΥΛΟ-...

ως την παραλία του tun nichts (δεν κάνω τίποτα...)

(κάλεσμα Γερμανών αυτόνομων)

Υ.Γ.1. Επειδή γνωρίζουμε πως ένα θυμωμένο γουρούνι βρωμάει περισσότερο από το συνηθισμένο, να πούμε δυο λογάκια στους μαλάκες της ομάδας ΔΙΑΣ. «Τσογλανάκια επειδή το παίζετε ψευτόμαγκες, κάποια στιγμή σε κάποιον τυχαίο από εσάς θα του ανοίξουμε νέες κουμπότρυπες στη στολή του. Και να έχετε το νου σας, γιατί έχουμε ένα μικρό «πρόβλημα»... είμαστε τρομακτικά συνεπείς σε αυτά που λέμε...». Άλλωστε ενδεικτικό των προθέσεων μας, είναι το σημείο που επιλέξαμε να αφήσουμε την ανακοίνωσή μας, σε απόσταση 30 μέτρων ευθείας βολής από το φυλάκιο και την πρόσοψη του Α.Τ. Νίκαιας.

Υ.Γ. 2 Προς όλους τους υπεύθυνους φυλακών, διευθυντές, εισαγγελείς, σωφρονιστικούς υπαλλήλους και κοινωνικούς λειτουργούς, σας προειδοποιούμε πως αν δεν αλλάξετε άμεσα τη στάση σας και δεν σταματήσετε να ταλαιπωρείτε βασανισμένους φυλακισμένους ανθρώπους, θα μπείτε σε λίστα προτεραιότητας ώστε να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι. Ιδιαίτερα για κάποιους από εσάς γνωρίζουμε μέχρι και το τι ώρα παίρνετε τα χάπια σας. Κόψτε τους τσαμπουκάδες που κάνετε με την απαγόρευση αδειών και τα κομμένα επισκεπτήρια, να σέβεστε τους φυλακισμένους και να μην παραβιάζετε τα δικαιώματα τους γιατί σε διαφορετική περίπτωση και σε ανυποψίαστο χρόνο θα δεχτείτε επίσκεψη των μαχητών της Σέχτας Επαναστατών με οριστική μεταγωγή στον άλλο κόσμο.

Μαχητές της επανάστασης ο εχθρός έχει όνομα, ψάξτε διευθύνσεις...

ΕΝΟΠΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΣΕΧΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ
www.tanea.gr

Thursday, July 22, 2010

Απροσδοκίες..



Θεέ μου τι δεν μας περιμένει ακόμα.

Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Βρέχει χωρίς να βρέχει
όπως όταν σκιά
μας επιστρέφει σώμα.

Κάθομαι εδώ και κάθομαι.
Εγώ εδώ, απέναντι η καρδιά μου
και πιο μακριά,
η κουρασμένη σχέση μου μαζί της.
Έτσι, για να φαινόμαστε πολλοί
κάθε που μας μετράει το άδειο.

Φυσάει άδειο δωμάτιο.
Πιάνομαι γερά από τον τρόπο μου
που έxω να σαρώνομαι.

Νέα σου δεν έχω.
Η φωτογραφία σου στάσιμη.
Κοιτάζεις σαν ερxόμενος
χαμογελάς σαν όxι.
Άνθη αποξηραμένα στο πλάι
σου επαναλαμβάνουν ασταμάτητα
το άκρατο όνομά τους s e m p r e v i v e s
s e m p r e v i v e s - αιώνιες, αιώνιες
μην τύχει και ξεχάσεις τι δεν είσαι.

Κική Δημουλά
Απόσπασμα από το "Απροσδοκίες"
Στον Άθω Δημουλά

Καμπάνια για τα δάση...

Tuesday, July 20, 2010

Ο Σεφέρης για την Κύπρο...

Ένας αναρχικός για τη Σέχτα..




του Κάιν*
Με αφορμή τη μαφιόζικη εκτέλεση του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια.

Η απόφαση του "ποιός θα ζήσει και ποιός όχι", η καθιέρωση της εξουσίας του θανάτου σε μια κοινωνία ήδη φοβισμένη και ακρωτηριασμένη απο τις αποφάσεις και τις ενέδρες ενός απάνθρωπου πολιτικού συστήματος, διευκολύνουν τον δρόμο της απόλυτης βίας, το ρίζωμα ενός ισχυρότερου νεοφασισμού, της προσφυγής "γιά κάθε πρόβλημα ή διαφωνία" στον μιλιταρισμό.

Κανείς θάνατος δεν είναι δίκαιος
και τίποτα
δεν μπορεί να νομιμοποιήσει
τη Βαρβαρότητα και τη Βία
που κρατά μέσα στα χέρια της τα εξουσιαστικά
την απόφαση της "αυτόκλητης δικαιοσύνης" της
αν ο άλλος θά ζήσει ή όχι...
Αν δεν είναι αυτό τελικά ο Φασισμός και η αναπαραγωγή της κυριαρχίας του Τρόμου και του Φόβου των λίγων επάνω στούς πολλούς...
τότε ποιός είναι;
Μπορεί σέ αρκετά νά διαφώνησα, μά ποτέ δέν σκότωσα...
Καί λόγο έχουμε και άποψη, μα πάνω απ' όλα σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή...

....επειδή αυτοί πού μένουν πίσω έχουν το πρόβλημα, τι να βρώ να πω στη συντροφό του που έχοντας ήδη ένα παιδί, είναι έγκυος στο δεύτερο;

καλό ταξίδι Σωκράτη Γκιόλια

*ένας αναρχικός, Παπαδόπουλος Παναγιώτης, Κάιν.
Καιρό τώρα περπατούσα και υπέφερα σε μια αρένα τρόμου, εξουσίας, φόβου και θανάτου. Τό αίμα έρχεται να αντικαταστήσει το νερό, οι σφαίρες τη φωνή μας, η αγωνία το γέλιο, η "οικονομία" καί η "αγορά" την πολιτική! Δέν αντέχω πιά εδώ, είπα να τα μαζέψω και να φύγω, να "εξαφανισθώ". Οριστικά γειά χαρά (δεν λέμε αντίο) και στο......επανιδείν!

www.protagon.gr

Δεν ξεχνώ..




Το τραγούδι γράφτηκε από τη Χάρις Αλεξίου για την Αναστασία, κόρη του ήρωα Τάσου Ισαάκ. Το κοριτσάκι δεν πρόλαβε να δει τον πατέρα του όταν το 1996 κατά τη διάρκεια μιας ειρηνικής πορείας διαμαρτυρίας ο Ισαάκ ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου επειδή τόλμησε να περάσει τη νεκρή ζώνη για να σώσει φίλους του που χτυπιούνταν άγρια από τους Τούρκους.

Η φωτογραφία της ημέρας: Δεν ξεχνώ~Κύπρος 1974

Monday, July 19, 2010

Στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη...


Με ιδιαίτερη επιτυχία συνεχίζεται το Φεστιβάλ Άνω Σύρου «Στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη» καθώς ο χώρος του σχολείου γεμίζει από τους φίλους που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις εκδηλώσεις δίνοντας με τη συμμετοχή τους τον τόνο της επιτυχίας πρωτόγνωρης για την Άνω Σύρο το φεστιβάλ που συζητιέται ως πολύ ιδιαίτερο που το έχει ανάγκη το τόπος συνεχίζεται αυτή την εβδομάδα με τις πιο κάτω εκδηλώσεις.

Δευτέρα 19 Ιουλίου
21:30 Δημοτικό Σχολείο Άνω Σύρου
Κάτω από τον ζεστό ουρανό της μουσικής
Μια από τις σημαντικότερες νεανικές φωνές που μπορούν να αποδώσουν με σεβασμό στην παράδοση και με φρεσκάδα το σημερινό τραγούδι είναι η τουρκάλα τραγουδίστρια Fide Koksal.

Γεννημένη στη Σμύρνη κουβαλώντας τα χρώματα της ανατολής αποδίδει με άνεση στις δύο γλώσσες τραγούδια που αγαπήθηκαν από τη λαϊκή παράδοση της Τουρκίας και της Ελλάδας. Ένα μέρος του προγράμματος βασίζεται πάνω σε κοινές μελωδίες των δύο χωρών και δείχνει με χαρακτηριστικό τρόπο πως δύο λαοί μπόρεσαν αρμονικά να συνδημιουργήσουν και να αφήσουν σε ένα τόπο όπου για αιώνες ήκμασε ο ελληνικός πολιτισμός ένα κεφάλαιο τραγουδιού και μουσικής αναντικατάστατο .
Αυτά θα μας πει τραγουδώντας η γοητευτική Fide που συνοδεύεται από εξαιρετικούς μουσικούς όπως οι Αντώνης Απέργης (ούτι, άταστη κιθάρα), Censi Hakan (βιολί), Γιώργος Στογιώργης (κανονάκι, κιθάρα), Γιάννης Παπαγιαννούλης (κρουστά).
Είσοδος: 10€ και 5€

Τρίτη 20 Ιουλίου
20:00 Προαύλιο Αγ. Τριάδας
Ποίηση και Μουσική: Οι δίδυμες αδερφές
Ποιήματά του θα διαβάσει ο κορυφαίος έλληνας ποιητής Τίτος Πατρίκιος που στα 82 του χρόνια παραμένει ένας μάχιμος της ποίησης και διαμέσου αυτής ένας ενεργός πολίτης.
Ο ποιητής θα διαβάσει ποιήματα από την εφηβική του ηλικία έως και ανέκδοτα που περικλείουν το μουσικό στοιχείο ενώ η Κερασία Κασαρτζή θα τον συνοδεύσει στο φλάουτο παίζοντας κομμάτια από το κλασσικό αλλά και τον νεώτερο ρεπερτόριο που μπορούν να συνομιλήσουν με την ποίηση του Τίτου Πατρίκιου.
Ο Τίτος Πατρίκιος που πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1954 με την ποιητική συλλογή «Χωματόδρομος» έχει αποσπάσει τα πιο θερμά σχόλια μεγάλων ποιητών (Ρίτσος, Λειβαδίτης, Βρεττάκος και άλλοι) καθώς και σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και έχει αγαπηθεί μοναδικά από τους φίλους της ποίησης στην Ελλάδα και όχι μόνο.
Μέσα από την ποίηση του Πατρίκιου περνά η νεώτερη ιστορία της Ελλάδας και κοινωνικοί αγώνες , η ανάγκη του λαού για ισότητα και ελευθερία, αλλά και η ανάγκη για έρωτα και ανθρώπινες συναισθηματικές εκφράσεις.
Ο Τίτος Πατρίκιος ταξιδεύει πολύ συχνά εκτός Ελλάδας προσκεκλημένος στα πιο σημαντικά φεστιβάλ ποίησης του κόσμου και μπορεί να θεωρηθεί σήμερα ως ο πιο χαρακτηριστικός πρεσβευτής του ελληνικού ποιητικού λόγου στον υπόλοιπο κόσμο.
Στην εκδήλωση της τρίτης το κοινό θα έχει την δυνατότητα να συνομιλήσει μαζί του.
Είσοδος ελεύθερη

Τετάρτη 21 Ιουλίου
20:00 Σκαλάκια Δημοτικού Σχολείου Άνω Σύρου
Συνάντηση Γέλιου
Το αποδεδειγμένο γεγονός ότι το γέλιο χαρίζει υγεία και η διαπίστωση πως το γέλιο εξαφανίζεται από τη ζωή μας είναι οι βασικές αιτίες που οι Greek Laughers θα μας χαρίσουν ένα απόγευμα διαφορετικό «Στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη».
Η γιόγκα του γέλιου είναι μια καινούργια πρωτοποριακή τεχνική προσανατολισμένη στη σωματική άσκηση η οποία συνδυάζει αναπνευστικές ασκήσεις της γιόγκα με ασκήσεις γέλιου.
Το σώμα γεμίζει με οξυγόνο καθαρίζει σε βάθος τις αναπνευστικές οδούς, γυμνάζει τους πνεύμονες και τους κοιλιακούς μύες.
Γελώντας το σώμα μας απελευθερώνει ένα κοκτέιλ ορμονών και χημικών ουσιών που έχουν θετική και θεραπευτική επίδραση στα συναισθήματά μας.
Με αυτό τον τρόπο βελτιώνεται η υγεία μας η διάθεση μας ενώ αυξάνεται η ευεξία μας!
Στη βραδιά θα γίνει ένας συνδυασμός με ασκήσεις γέλιου , ήπιες αναπνοές και ασκήσεις stretching, ρυθμικά χειροκροτήματα, τραγούδι, και πάνω από όλα παιδική διάθεση ώστε το γέλιο να έρχεται κατευθείαν από την καρδιά. Γελώντας όλοι μαζί σαν ομάδα δημιουργούμε θετική ενέργεια η οποία πηγάζει από θετικές σκέψεις, αισθήματα και συναισθήματα.
Το στρες τα αρνητικά συναισθήματα και οι αρνητικές σκέψεις κυριολεκτικά εξουδετερώνονται. Στόχος της γιόγκα γέλιου είναι να φέρει κοντά τους ανθρώπους σε επίπεδο καρδιάς χωρίς καμία απολύτως διάκριση (φύλου, χρώματος, κοινωνικής τάξης κτλ)
Αυτό είναι και το νόημα της λέξης γιόγκα: « ένωση»!
Θα συντονίζει η Βηθλέεμ Μπαλτζή
www.greeklaughers.gr

21:00 Σκαλάκια Δημοτικού Σχολείου Άνω Σύρου
Επιστολές προς νεώτερους πολίτες
Δύο νέοι καλλιτέχνες ο Βαγγέλης Ντουμανάς (τραγούδι, κιθάρα) και ο Ηλίας Κουλούρης (τραγούδι, πλήκτρα) παρουσιάζουν σε ένα δίωρο πρόγραμμα τραγούδια από το σημερινό ρεπερτόριο της ελληνικής δισκογραφίας ιδιαίτερα αγαπητά στη νεολαία με έντονο χαρακτηριστικό το κοινωνικό μήνυμα αλλά και τη μελωδική μουσική σύνθεση.
Ο Βαγγέλης Ντουμανάς που είναι και ο τραγουδιστής της βραδιάς αποδίδει με ήθος και αγάπη τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει ορισμένοι από τους πιο σημαντικούς έλληνες μουσικούς και έχουν αφήσει το χαρακτηριστικό στίγμα τους.
Θα ακουστούν συνθέσεις των : Κ. Βήτα, Αγγελάκα και οι Επισκέπτες, Active Member, Βελιώτη, Σιδηρόπουλο, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Θ. Παπακωνσταντίνου, Μάλαμα, Χαΐνηδες, Λοΐζο, Σαββόπουλο, The Boy, Άσιμο, Θεοδωράκη.
Είσοδος ελεύθερη

Σάββατο 24 Ιουλίου
21:00 Δημοτικό Σχολείο Άνω Σύρου
Το συγκρότημα «Τρίφωνο»
Το δικό του στίγμα έχει αφήσει ήδη στο ελληνικό τραγούδι το φωνητικό σχήμα Τρίφωνο που το αποτελούν οι Ερωφίλη, ο Νίκος Κουρουπάκης και ο Δημήτρης Υφαντής. Τρεις νέοι άνθρωποι με προσωπικές πορείες στα μουσικά δρώμενα.
Μας τους γνώρισε πρώτος ο Παντελής Θαλασσινός που ανέλαβε την παραγωγή της δισκογραφικής τους δουλειάς το 2004, λίγο μετά τους είδαμε να συμπράττουν με τα Υπόγεια Ρεύματα. Το 2005 έδωσαν πολλές συναυλίες με τη λαϊκή ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» εντός και εκτός Ελλάδας (Λατινική Αμερική με το canto general και με τη Μαρία Φαραντούρη στο Σαν Μαρίνο την άνοιξη του 2007) το ίδιο χρόνο συμμετέχουν στο αφιέρωμα στο Μάνο Λοΐζο με τη Χαρούλα Αλεξίου σε όλη την Ελλάδα. Η ηχογράφηση αυτής της συναυλίας έγινε πλατινένια. Την ίδια χρονιά συνεργάζονται με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη. Σημαντική συνεργασία για το συγκρότημα αυτή με τη Λίνα Νικολακοπούλου που είναι και παραγωγός τους. Συμμετοχές σε τηλεοπτικές σειρές, κινηματογραφικές ταινίες και εκδόσεις CD συμπληρώνουν την πολύ καλή διαδρομή του συγκροτήματος. Το χαρακτηριστικό του σχήματος είναι και αυτό που λέει και ο τίτλος τους, προσφέρουν μαγεία μέσα από την διαφορετικότητα που χαρίζουν οι φωνές όταν η μία μπλέκεται μέσα στην άλλη προσέχοντας τις ισορροπίες, δίνοντας χώρο στην έκφραση του τραγουδιού . συνεργάζονται με πολλούς νέους μουσικούς από διαφορετικούς χώρους ενώ κάνουν οι ίδιοι τις ενορχηστρώσεις τους. «Στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη» θα τους χαρούμε σε ένα πρόγραμμα με τραγούδια των Pink Floyd, Beatles, Σαββόπουλου, Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Λοΐζου, και παραδοσιακά καθώς και Κραουνάκη, Αντύπα, Δήμητρα Γαλάνη, Λίνα Νικολακοπούλου, Goran Bregovic, Leonard Cohen.
www.trifono.gr
www.myspace.com/trifono
Είσοδος: 10€ και 5€

Κυριακή 25 Ιουλίου
21:00 Δημοτικό Σχολείο Άνω Σύρου
«Ο κόσμος των ονείρων»
Νότης Μαυρουδής – Παναγιώτης Μάργαρης
Μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες του ελληνικού πενταγράμμου ο συνθέτης και κιθαρίστας Νότης Μαυρουδής θα βρίσκεται «Στις γειτονιές του Μάρκου Βαμβακάρη» έχοντας ο ίδιος γνώση βαθιά της λαϊκής μας μουσικής αλλά και γνωρίζοντας την υψηλή αισθητική που προσφέρει η αντίστοιχη μεσογειακή μουσική.
Παρουσιάζει εδώ στο φεστιβάλ, μαζί με τον ταλαντούχο συμπρωταγωνιστή του τα τελευταία χρόνια, κιθαρίστα Παναγιώτη Μάργαρη ένα πρόγραμμα που στηρίζεται στα ηχοχρώματα του οργάνου της κιθάρας και προτείνει μια μοναδική ατμόσφαιρα όπου μπορούν να συνυπάρχουν φαινομενικά αντίθετοι κόσμοι, στην πραγματικότητα όμως είναι ο ίδιος κόσμος που συνομιλεί εδώ και αιώνες στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου δίνοντάς μας συχνά μουσικά αριστουργήματα τόσο με χαρακτήρα τοπικό όσο και με χροιά κοσμοπολίτικη.
Ο Νότης Μαυρούδης συνθέτης από μικρή ηλικία συμμετέχοντας στα αισθητικά, πολιτικά κινήματα του τόπου έχοντας γνώση των πολιτιστικών αρετών που μπορεί να γεννήσει το ανθρώπινο δυναμικό και ιδιαίτερα οι νέοι, ραδιοφωνικός παραγωγός, καλλιτεχνικός διευθυντής συχνά, κυρίως όμως ένας περιηγητής της μελωδίας θα είναι ο οδηγός που μέσα από τη ζεστή φωνή του θα οδηγηθούμε και θα αφεθούμε στο μαγικό κόσμο των δύο οργανοπαικτών.
Θα ακούσουμε μουσικές Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Καραϊνδρου, Νίνο Ρότα, Νίκολα Πιοβάνι, Άστορ Πιατσόλα σε μουσικές από τον κινηματογράφο, μελωδίες από τη Λατινική Αμερική και από όπου αλλού η μουσική συνδέθηκε με την ευαισθησία των ανθρώπων.
www.mavroudis.eu
Είσοδος: 10€ και 5€
www.festival-anosyros.blogspot.com

Sunday, July 18, 2010

Πικρή αλήθεια...



Υπάρχει μια πικρή αλήθεια στη ζωή, που ανακάλυψα
ταξιδεύοντας ανατολικά και δυτικά.
Οι μόνοι που πραγματικά πληγώνουμε
είναι αυτοί που αγαπάμε περισσότερο.

Κολακεύουμε όσους γνωρίζουμε ελάχιστα
Ευχαριστούμε τον περαστικό επισκέπτη
Ενώ χτυπάμε απερίσκεπτα
όσους μας αγαπούν περισσότερο.

Ella Wheeler Wilcox

Monday, July 12, 2010

Ολική έκλειψη ηλίου~Νησιά του Πάσχα...




Η πρώτη ολική έκλειψη ηλίου στα Νησιά του Πάσχα μετά απο 1400 χρόνια....

Sunday, July 11, 2010

Ο Μπαχ ροκάρει..


«Absolute Bach Re-invented». Μπαχ με ροκ και χιπ-χοπ; Πόσες, αλήθεια, «αναγνώσεις» μπορεί πλέον να δεχθεί ένας κλασικός συνθέτης; Για να δούμε αν το «Absolute Ensemble» από τη Νέα Υόρκη θα δικαιώσει τον τίτλο της συναυλίας που θα δώσει μεθαύριο στο Νέο Μουσείο Μπενάκη (της οδού Πειραιώς) με μαέστρο τον Κριστιάν Γιάρβι. Το σύνολο, πάντως, μπορεί να καυχιέται, 17 χρόνια μετά την ίδρυσή του, ότι έχει ταράξει τα νερά της δισκογραφίας και της λόγιας μουσικής.
Το «μουσικά παμφάγο» σύνολο, οι Absolute Ensemble, όπως αποκαλεί χαϊδευτικά την ομάδα του ο μαέστρος Κριστιάν Γιάρβι.
Με μια υποψηφιότητα στα Grammy και το βραβείο των γερμανών κριτικών δίσκου στις αποσκευές τους, οι Absolute Ensemble, που έρχονται πρώτη φορά στο Φεστιβάλ Αθηνών, υπόσχονται ένα προκλητικό αποτέλεσμα που θα μας κεντρίσει ν' ανακαλύψουμε εκ νέου τον μεγάλο συνθέτη. Σολίστες θα είναι ο Δημήτρης Παπαθεοδώρου στο πιάνο και ο Μιλτιάδης Παπαστάμου στο βιολί -ο τελευταίος άλλωστε (γεννημένος στο Μέμφις των ΗΠΑ το 1966) είναι από τους ιδρυτές του συγκροτήματος, το οποίο, όπως μας είπε, ξεκίνησε από μια πολυεθνική παρέα συμφοιτητών του στη Μουσική Σχολή του Μανχάταν.
Σήμερα, τρεις αιώνες μετά τις «Παραλλαγές» του Μπαχ, το Absolute Ensemble επιχειρεί μια εντελώς νέα προσέγγιση του έργου - ένα ιδιότυπο ταξίδι από την μπαρόκ μουσική στη ροκ, μέσα από παραδοσιακές τσιγγάνικες μελωδίες και χιπ-χοπ. «Δεν θα ακούσετε μόνο Μπαχ, αλλά και πολλές νέες συνθέσεις που υπαινίσσονται Μπαχ ή εμπνέονται από αυτόν», εξηγεί ο εκλεκτός βιολιστής.
Με αυτοσχεδιασμούς και διασκευές
Ο Γιάρβι έδειχνε ανέκαθεν έναν ενθουσιασμό για κάθε είδος μουσικής έκφρασης. Γι' αυτό και το «μουσικά παμφάγο» σύνολό του, όπως το αποκαλεί ο ίδιος χαϊδευτικά, δημιουργεί παραστάσεις ασυνήθιστες στο χώρο της κλασικής. Τα μέλη του καλούνται συχνά όχι μόνο να αυτοσχεδιάσουν, αλλά και να διασκευάσουν και να συνθέσουν έργα. Με γνώμονα την ένωση και όχι το διαχωρισμό των μουσικών ειδών, το σύνολο ενσωματώνει στην κλασική του παράδοση μουσικές κάθε είδους, από την τζαζ και τη ροκ έως τις μουσικές του κόσμου και το χιπ-χοπ.
«Και παλιότερα έχουν γίνει απόπειρες για τέτοια μουσικά "μπερδέματα", λέει ο Μ. Παπαστάμου. «Αλλά με μεγαλύτερη δειλία και πιο μοναχικά. Εμείς το κάνουμε με περισσότερο θάρρος -και ενδεχομένως θράσος- και σε μονιμότερη βάση».
Πώς «δένει», αλήθεια, ο Μπαχ με το χιπ χοπ και τη ροκ; «Κανένα τέτοιο μπέρδεμα ήχων δεν μπορεί να πει κανείς πως ως ιδέα είναι καλο ή κακό», υποστηρίζει. «Το θέμα είναι: ακούγεται καλά; Το ίδιο ισχύει και για κάθε τι καινούργιο στη γαστρονομία: πάει η πάπια με σοκολάτα;»
Η «συνταγή» της Βανέσας Μέι, πάντως, δεν αρέσει σε όλους... «Η Μέι παίζει καλά μεν, αλλά χωρίς αξιόλογο αποτέλεσμα. Εκανε την κλασική, ποπ. Εμείς προσθέτουμε ετερόκλητα στοιχεία, αλλά έχουμε σοβαρότερες προθέσεις από μια μουσική-ασανσέρ. Δεν κάνουμε easy listening».
Τους ίδιους μουσικούς θα δούμε και στη Μικρή Επίδαυρο την Παρασκευή και το Σάββατο με ένα πιο ελληνικό πρόγραμμα που τιτλοφορείται «Absolute Heaven and Hellenic». Εδώ, ο Μιλτιάδης Παπαστάμου (ακουστικά, ηλεκτρικά και πρωτότυπα βιολιά) θα έχει παρέα τον Αλκίνοο Ιωαννίδη (τραγούδι, κιθάρα, λαούτο) και τον Βαγγέλη Καρίπη (κρουστά, φωνητικά).
Μακριά από κάθε σοβαροφάνεια, η βραδιά θα συνδυάζει την «κλασική» μουσική του 21ου αιώνα, την τζαζ, τη world music και τη ροκ με το μεσαιωνικό κυπριακό και το σύγχρονο ελληνικό τραγούδι, τον αυτοσχεδιασμό και τους νέους τρόπους γραφής.
«Θα ακούσετε κομμάτια του Αλκίνοου, δικές μου μουσικές που θυμίζουν λίγο Βαλκάνια, παραδοσιακά τραγούδια αλλά και ένα κοντσέρτο για βιολί του αμερικανού συνθέτη Τζιν Πρίτσκερ που βασίζεται στους αρχαίους ελληνικούς μουσικούς τρόπους. Με εμβόλιμα αποσπάσματα από ποίηση του Λίνου Ιωαννίδη που "μπαίνουν" από dj: δηλαδή τον ίδιο το συνθέτη που χειρίζεται κομπιούτερ ζωντανά επί σκηνής».
www.enet.gr

Το τριαντάφυλλο..


Κάποιοι λένε ότι ο έρωτας είναι ποτάμι
Που πνίγει το τρυφερό κλαδάκι
Κάποιοι λένε ότι ο έρωτας είναι ξυράφι
Που αφήνει την ψυχή σου να ματώσει
Κάποιοι λένε ότι ο έρωτας είναι πείνα
Και μια έντονη συνεχής ανάγκη
Εγώ λέω ότι είναι ένα λουλούδι
και εσύ μόνο ένας σπόρος
Η καρδιά που φοβάται να σπάσει
δεν μαθαίνει ποτέ να χορεύει
Το όνειρο που φοβάται να ξυπνήσει
δεν θα αδράξει ποτέ την ευκαιρία
Η ψυχή που φοβάται να πεθάνει
δεν μαθαίνει ποτέ να ζει
Όταν η νύχτα είναι τόσο μοναχική
και ο δρόμος τόσο μακρύς
και νομίζεις ότι ο έρωτας είναι μόνο
για τους τυχερούς και τους δυνατούς,
θυμήσου ότι το χειμώνα
κάτω από το πικρό χιόνι 
ζει ο σπόρος που με την αγάπη του ήλιου
γίνεται τριαντάφυλλο την άνοιξη

Bette Midler

 

Sunday, July 4, 2010

Η φωτογραφία της ημέρας..

Άστορ Πιατσόλα, ο επαναστάτης του τάνγκο..


Δεκαοχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το θάνατο του Αργεντίνου σημαντικότερου συνθέτη τάνγκο και μπαντονεονίστα, Άστορ Πιατσόλα (11 Μαρτίου 1921- 4 Ιουλίου 1992). Το έργο του θεωρείται ότι έφερε την επανάσταση στο παραδοσιακό τάνγκο και δημιούργησε το nuevo tango, ενσωματώνοντας στοιχεία τζαζ και κλασικής μουσικής.Γεννήθηκε το 1921 στην Αργεντινή από γονείς Ιταλούς μετανάστες, το μεγαλύτερο μέρος των παιδικών του χρόνων, ωστόσο, έζησε στη Νέα Υόρκη, όπου και ξεχώρισε ως παιδί θαύμα για τις επιδόσεις του στο μπαντονεόν. Όταν το 1937 επέστρεψε στην Αργεντινή, μαθήτευσε κοντά στον Αργεντινό συνθέτη Αλμπέρτο Χιναστέρα. Η επιρροή των μουσικών των Στραβίνσκι, Μπάρτοκ, Ραβέλ και άλλων, τον οδήγησε στο να εγκαταλείψει για ορισμένο διάστημα το τάνγκο και να ασχοληθεί με τη σύνθεση της σύγχρονης κλασικής μουσικής. Για δύο χρόνια μεταβαίνει στη Γαλλία, όπου λόγω υποτροφίας που κέρδισε από τη γαλλική κυβέρνηση, μαθητεύει κοντά στη Γαλλίδα συνθέτρια και μαέστρο Νάντια Μπουλανζέ. Επιστρέφει μόνιμα στο Μπουένος Άιρες το 1955, όπου και σχηματίζει το Octeto Buenos Aires. Η νέα του προσέγγιση στο τάνγκο του χάρισε τον χαρακτηρισμό της αμφιλεγόμενης προσωπικότητας μεταξύ Αργεντίνων μουσικών και πολιτικών. Στην πατρίδα του συνάντησε σημαντική αντίσταση, καθώς η πεποίθηση που επικρατούσε στη χώρα ήταν ότι «Στην Αργεντινή όλα αλλάζουν, εκτός από το τάνγκο». Η μουσική του όμως έγινε ευρύτερα αποδεκτή σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική, ενώ αγκαλιάστηκε παράλληλα από μέρος της κοινωνίας της Αργεντινής που ζητούσε την πολιτική αλλαγή σε συνδυασμό με τη μουσική του επανάσταση. Ο Άστορ Πιατσόλα πέθανε το 1992.
Πηγή: TVXS

Τι είναι η Αμερική για σας;


Στο Factbook της CIA, η Ελλάδα παρουσιάζεται συγκριτικά ως ελαφρώς μικρότερη από την Αλαμπάμα. Σκέφτομαι ότι οι περισσότεροι Ελληνες γνωρίζουν όχι μόνο που βρίσκεται η αμερικανική Πολιτεία, αλλά ξέρουν και το Sweet Home Alabama. Αντιθέτως θα υπάρχει ένας ενδιαφέρον αριθμός κατοίκων της Πολιτείας που αγνοούν την ύπαρξη της Ελλάδας. Το αναφέρω για να πείτε αυθορμήτως ότι αυτή είναι η Αμερική. Οχι δεν είναι.

Δεν μπορείς να χωρέσεις την Αμερική σε μία πρόταση, δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με μία χώρα-είναι άστοχο όταν το κάνεις αυτό. Η Αμερική, οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν είναι χώρα. Δεν είναι καν ένα μεγάλο κομμάτι μίας ηπείρου, δεν είναι ούτε ήπειρος. Είναι ένας ξεχωριστός κόσμος και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε. Αν θέλετε είναι πολλές χώρες μέσα σε μία που συνδέονται με έναν ισχυρό συνεκτικό ιστό. Και αυτό είναι το πρόβλημα της Αμερικής όταν εκτίθεται προς τον υπόλοιπο κόσμο: οι άλλοι πρέπει να διαλέξουν ένα πρόσωπο για να κοιτάξουν, η Αμερική έχει πολλά για να δείξει.

Αλλά δεν μπορείς να βλέπεις μόνο το απεχθές ιμπεριαλιστικό της πρόσωπο και να μη γυρίσεις να δεις το γοητευτικό της καινοτομίας και της σκέψης που βρίσκεται στην αιχμή. Είναι τόσα πολλά τα πρόσωπα, εξαρτάται προς τα που θα κοιτάξεις. Στην Ελλάδα υποτίθεται ότι βλέπουμε και καταγγέλλουμε τις σκιές. Συνάμα όμως υιοθετούμε τόσο αμερικανικό τρόπο ζωής, λες και θέλουμε να γίνουμε Αμερικανοί, αλλά με το δικό μας τρόπο. Αλλωστε το αμερικανικό όνειρο παραμένει μία καθολική αξία, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, μεταξύ μας και στον τρίτο.
Στο πεδίο των σχολίων αφήστε τη γνώμη σας για τις ΗΠΑ, με την ευκαιρία της 4ης Ιουλίου. Οι Αμερικανοί γιορτάζουν την ανεξαρτησία τους, εμείς την κατάκτηση του Euro...

του Κώστα Γιαννακίδη
www.protagon.gr