Μου λείπεις Τσάρλυ Μπράουν. Κι εσύ και η παρέα σου. Αυτές τις μέρες θα έσβηνες 60 κεράκια σε τούρτα γενεθλίων, αλλά το 1999 ο δημιουργός σου, ο Τσάρλ Σούλτς, έβαλε τον Σνούπυ, μπροστά σε μια γραφομηχανή πάνω στο σκυλοσπιτό του, να ανακοινώνει το τέλος των Πίνατς- από τα λατρεμένα κόμικς τις προηγούμενες δεκαετίας. Ενα μήνα μετά ο Σούλτς αποχωρούσε από το μάταιο τούτο κόσμο, αφήνοντας πίσω του αμέτρητα καρέ με την τρελοπαρέα σου να έχει πει ατάκες που έγραψαν ιστορία.
Μου λείπεις Τσάρλυ, αν και θα σου το ομολογήσω ότι δικός μου αγαπημένος ήταν ο Λάινους, ο μικρός νευρωτικός διανοούμενος, που έσερνε μαζί του ένα κουβερτάκι, για να νιώθει ασφάλεια και συνήθιζε απο αμηχανία να πιπιλάει το δάχτυλό του. Τι είχε τραβήξει κι απο εκείνη την κακίστρω την Λούση, που δεν χρώσταγε καλή κουβέντα σε άνθρωπο, αν και πίσω από τις ισοπεδωτικές της θέσεις, υπήρχε μεγάλη αλήθεια.
Αλήθειες και ψέματα των ενηλίκων υπήρχαν Τσάρλυ σε όλους σας, με ένα τρόπο τόσο αφοπλιστικό, δήθεν αθώο, που θα έκανε και τον Φρόυντ ακόμη να γελάει! Και μήπως εμείς δεν γελούσαμε μέχρι δακρύων με τις υπαρξιακές, μεταφυσικές και κοινωνικές ανησυχίες σας; Με την στόφα των πρώιμων losers που σας είχε δώσει ο μπαμπάς σας στα 20.000 στρίπ των 4 καρέ, στα 50 χρόνια που μας κάνατε παρέα; Δεν συμμετείχαμε στα σχέδια που καταστρώνατε, στα πάρτι που κάνατε, στους έρωτες και τους καβγάδες που στήνατε, στις σκέψεις του Σνούπυ, που ξαπλωμένος ανάσκελα στο σπίτι του, αναρωτιόταν για το νόημα της ζωής...
Εντάξει Τσάρλυ, είναι αλήθεια ότι κάποια στιγμή σας έκλεψε τη δόξα ο Σνούπυ- αξεπέραστος όταν υιοθέτησε ως σήμα του το κράνος πιλότου του Α Παγκοσμίου πολέμου- αλλά και ο πιο εύκολος στόχος των διαφημιστών. Το έχουν αυτό οι σκύλοι, Τσάρλυ, μπορεί να γίνουν πιο δημοφιλείς από τα αφεντικά τους. Ετσι, έγινε αξεσουάρ παντός τύπου και γέμισε ο κόσμος Σνούπυ... αλλά συμβαίνουν κι αυτά στην καταναλωτική κοινωνία που ζούμε!
“Η ευτυχία δεν ειναι και πολύ αστεία”, είχε πει κάποτε ο εμπνευστής σας που κατέκτησε με τα peanuts μια αξιοζήλευτη θέση στην ιστορία των κόμικς. Τόσο, που εσύ και η παρέα του, γίνατε και εξώφυλλο στο ΤΙΜΕ, το οποίο σημείωνε:
"Οι περισσότεροι από μας είναι γραφτό να χάνουμε συχνότερα απ΄όσο κερδίζουμε. Αυτό είναι το μεγάλο καλαμπούρι των “Πίνατς”. Ο Τσάρλς Σουλτς το ανέπτυξε μέσα από τις περιπέτειες των μικρών ηρώων του, που αντιμετωπίζουν ένα συσσίφειο κόσμο γεμάτο δέντρα που τρώνε χαρταετούς και μπάλες που δραπετεύουν. Το έργο της ζωής του ήρθε να μας τονίσει πως η αυτοεπίγνωση και μια λεπτή αίσθηση ειρωνείας δεν σημαίνουν συναισθηματική φτώχεια και πως το να χάνεις στη ζωή δεν ισοδυναμεί με ήττα.”
Γειά σου Τσάρλυ, φιλιά σ όλα τα παιδιά, ειδικότερα στην αδυναμία μου, τον Λάινους.
www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment