Cafe Aman Amerika..

Cafe Aman Amerika: Την τελευταία δεκαετία του 18ου αιώνα και στις τρεις πρώτες του 19ου, το πρώτο μεταναστευτικό ρεύμα κατευθύνθηκε κυρίως στις Η.Π.Α. και δευτερευόντως στην Αυστραλία και στον Καναδά. Για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έπρεπε να επιβιώσουν και να εργαστούν οι πρώτοι μετανάστες έχουν γραφτεί πολλά. Κοινοβιακός ο τρόπος ζωής αρκετών μεταναστών, όπως διαβάζουμε στην μηνιαία επιθεώρηση "Ατλαντίς", ΗΠΑ, τον Απρίλιο του 1912...
«Στα ελληνικά καφενεία, που οι μετανάστες έβρισκαν ανάμεσα σ' άλλα και μια παρηγοριά στη διάρκεια των μοναχικών ωρών, μαζευόντουσαν κάθε είδους Έλληνες, υπάλληλοι σιδηροδρόμων, εργάτες εργοστασίων, μαγαζάτορες, επαγγελματίες, άνεργοι, συνδικαλιστές, ερασιτέχνες φιλόσοφοι, όλο το κουτσομπολιό της κοινότητας, χαρτοκλέφτες, φιλοθεάμον κοινό. Το καφενείο ήταν επίσης κέντρο διασκεδάσεως. Τα τραπέζια ήταν γεμάτα με χαρτοπαίκτες βαθιά βυθισμένους σε κάποιο παιχνίδι, πολύ συχνά το "σκαμπίλι". Όταν κουραζόντουσαν από το παιχνίδι βρισκόταν πάντα μια καινούργια διασκέδαση, καμιά φορά η μουσική. Ίσως να έβγαιναν στην επιφάνεια ένα ή δύο βιολιά, μια μεγάλη κιθάρα με τρομερή αντήχηση και ένα σαντούρι. Μετά από ορισμένες συγχορδίες σε μινόρε, μια πολύ λυπητερή εισαγωγή γινόταν το σύνθημα για δυο, ίσως τέσσερα παλικάρια να βγουν πιο πέρα και να πιάσουν τα χέρια. Μετά την απομάκρυνση των τραπεζιών, οι θεατές μαζευόντουσαν τριγύρω και ενθάρρυναν με φωνές τους χορευτές, καθώς αυτοί άρχιζαν τα βήματα τους... Όταν τελείωνε επιτυχημένα ένας χορός επιβραβευόταν με χειροκροτήματα, ποτά για τους εκτελεστές και εκείνη την απαραίτητη προσφώνηση "εις υγείαν σας''...». (Απόσπασμα από το βιβλίο του Θεόδωρου Σαλούτου «The Greeks in the United States», Harvard Univ. Press)...
Όπως όλοι οι μετανάστες, έτσι και αυτοί, μετέφεραν στην ξενιτιά τα τραγούδια του τόπου τους. Μόνο όμως οι Έλληνες της Αμερικής, απ' όλους τους Έλληνες μετανάστες, ηχογράφησαν σε δίσκους τα τραγούδια που τραγουδούσαν και μόνο αυτοί έγραψαν καινούρια τραγούδια συμπεριλαμβάνοντας σε αυτά λέξεις από το γλωσσικό ιδίωμα greeklish.
Το πρώτο Καφέ Αμάν άνοιξε στην Νέα Υόρκη το 1925 (σε μια εποχή που τα αντίστοιχα στην Ελλάδα έκλειναν) από την Μαρίκα Παπαγκίκα. Στους πελάτες σερβιρόταν εκτός από καφέ και ούζο σε φλιτζάνι του καφέ λόγω της ποτοαπαγόρευσης... Περίπου 12.000 τραγούδια πέρασαν στην ελληνική δισκογραφία των Η.Π.Α. τον 19ο αιώνα. Τον χρόνο 1995 κυκλοφορεί ο δίσκος "Cafe Aman Amerika" με δεκατέσσερα τραγούδια, το παλιότερο είναι του 1923 ενώ το πιο πρόσφατο είναι του 1954. Τα τραγούδια βρέθηκαν στη συλλογή του Dino Pappas στην Δυτική Φλόριντα (περιλαμβάνει πάνω από 10.000 τραγούδια). Παραγωγός ο Μιχάλης Αδάμ, 9 Έλληνες και Ελληνοαμερικανοί μουσικοί και το συγκρότημα Cafe Aman Amerika είναι γεγονός...
(Αφιέρωμα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού στις ΗΠΑ / Cafe Aman Amerika, στο ραδιόφωνο 24-7Radio.us)

Η αμερικάνικη Δύση από τα τέλη του 18ου αιώνα είχε προσελκύσει χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που δούλευαν είτε στα ορυχεία, είτε στις σιδηροδρομικές γραμμές. Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έλεγε ο Γιώργος Κατσαρός σε μια συνέντευξη: στη δεκαετία 1920-30 έτυχε να παίζει την ίδια βραδιά στο Salt Lake City, σε δύο ελληνικά καφενεία, το ένα απέναντι στο άλλο. Βλέπετε, το ένα ήταν βασιλικό και το άλλο βενιζελικό!

Πηγή: kalami.net