Thursday, June 30, 2011

Μας ξάφνιασε η νύχτα..


Το πρωί διασχίζαμε τους δρόμους
με τα σχολικά μας βιβλία

Τη νύχτα συνεχίζαμε τη ζωή της ημέρας,
φυλάγοντας τον ήλιο. Οι φοιτήτριες
χόρευαν και τραγουδούσαν.

Έτσι μας χαρακτήρισαν συνωμότες.

Στο Μεγάλο Σχολείο μάς ξάφνιασε η νύχτα
με τόσους βαριά τραυματισμένους γύρω μας,
χωρίς γάζες, οξυγόνο,
χωρίς φάρμακα, γιατρό, ασθενοφόρα.

Μια ριπή πολυβόλου τραυματίζει το φως.

Στα υπνοδωμάτια των παιδικών μας χρόνων
με το εικόνισμα της Παναγιάς ποιός ονειρεύεται
ειρηνικές παρελάσεις;

Μας κυνηγούσαν στα ερημικά πάρκα και τις παρόδους,
γιατί -λέει- θα καίγαμε την πόλη
με τον ήλιο που κρύβαμε. 

Σπύρος Κατσίμης 

Τέλειωσε το πάρτι..


Πρόσφατα στην αγγλόφωνη Καθημερινή δημοσιεύτηκε μια επιστολή του  Έλληνα επιχειρηματία της Silicon Valley Άλεξ Χριστόφορου. Η επιστολή αυτή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον διότι δείχνει πώς στην Ελλάδα οι νέοι γεννιούνται γέροι-με τους «κουκουλοφόρους» και τον Α.Τσίπρα να αποτελούν το πιο γερασμένο τμήμα της κοινωνίας μας. Ακολουθεί η επιστολή(σε δική μου μετάφραση):  

«Ζω στην Silicon Valey  και βλέποντας όλα αυτά που συμβαίνουν εδώ  δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως οι νεαροί Έλληνες θα μπορέσουν ποτέ να γίνουν  ανταγωνιστικοί. Οι άνθρωποι εδώ στον Άγιο Φραγκίσκο είναι έξυπνοι, περίεργοι και αναλαμβάνουν ρίσκα. Αγκαλιάζουν την αποτυχία ως ένα παράσημο και ανυπομονούν να αντιμετωπίσουν προκλήσεις και πρόβλημα με μια αίσθηση δημιουργικότητας και σαφήνειας που δεν έχει καμιά σχέση με χρήματα η κοινωνική θέση, αλλά απλά επειδή αγαπούν την δουλειά τους και επιθυμούν την βελτίωση των αξιών και των στόχων της εταιρείας.

Οι νεαροί Έλληνες λατρεύουν το ΙΚΑ και την «σύνταξη». Θέλουν να έχουν την ασφάλεια της «αποζημίωσης» και την κυβερνητική προστασία που τους επιτρέπει να φοβερίζουν  τους εργοδότες τους κάθε φορά που τους ζητήται να δουλέψουν σκληρότερα και να αφιερώσουν περισσότερο χρόνο στην  επαγγελματική τους καριέρα. Η «παρέα» βρίσκεται σε πρώτη μοίρα σε σχέση με την δουλειά και μια νύχτα στα «μπουζούκια» είναι πιο σημαντική από ένα φρέσκο ξεκίνημα νωρίς το επόμενο πρωινό.

Είναι καιρός να ξεχάσουν την ασφάλεια. Είναι καιρός οι κυβερνήσεις να δημιουργήσουν τους μηχανισμούς που θα επιτρέπουν σε μια εταιρία να αυξομειώνει το προσωπικό της ανάλογα με τις περιπτώσεις-στη βάση πάντοτε σωστών αξιολογήσεων και αξιοκρατίας… πιστέψτε με μια καινούργια εταιρεία με το σωστό μάνατζμεντ πολύ γρήγορα θα πάει στην κορυφή. Διευκολύνετε την δημιουργία και το κλείσιμο των επιχειρήσεων. Το ΙΚΑ και ο ΦΜΥ θα πρέπει να εξαφανιστούν ...μια για πάντα!

Αν θέλετε  δουλειές δώστε στις εταιρείες ελεύθερη ροή ρευστών. Η ρευστότητα είναι το κλειδί για την επιτυχία κάθε νέας επιχείρησης. Οι πληρωμές στο ΙΚΑ σκοτώνουν την ρευστότητα, οι αποζημιώσεις σκοτώνουν την ρευστότητα, ο 13ος και ο 14ος μισθός σκοτώνουν την ρευστότητα  και αφαιρώντας από μια εταιρία την δυνατότητα να αποτύχει με ομαλό τρόπο  καταστρέφει κανείς  αυτούς που αναλαμβάνουν ρίσκο και καταστρέφει την παραγωγή ιδεών.

Δεν υπάρχει ούτε υπήρξε ποτέ μια «σίγουρη» θέση εργασίας. Αυτό είναι ένα ψέμα με το οποίο τρέφουμε τους Έλληνες τα τελευταία 20 έτη. Το πάρτι τέλειωσε, ο λογαριασμός θα πρέπει να πληρωθεί και τώρα ήρθε η ώρα να αλλάξουμε δραστικά την ψυχολογία μας αν θέλουμε να ανταγωνιστούμε τους πρωτοπόρους νέους που γεμίζουν τις επιχειρήσεις εδώ. Τα νέα παιδιά εδώ είναι έτοιμα να αλλάξουν τον κόσμο-αλλά με ένα τρόπο τον οποίο οι Έλληνες δεν έχουν καν αρχίσει καν να καταλαβαίνουν...και αυτό δεν έχει να κάνει με χρήματα και μισθό αλλά με το πάθος  τους να κατασκευάζουν προϊόντα.

Αντίθετα εμείς στην Ελλάδα το μόνο πάθος που έχουμε είναι να καταστρέφουμε  προϊόντα.»

Άλεξ Χριστόφορου

Τάκης Μίχας
www.protagon.gr

Tuesday, June 28, 2011

Ασκήσεις αναπνοής..


Aπ’ το πουθενά πλησιάζει, συστήνεται σαν πόνος και ενοικιάζει το καλύτερο δωμάτιο του εγκεφάλου μου, -σκόνη είναι παγιδευμένη στη γωνία, κύκνος και θάνατος αργός, έχει τη γεύση κάποιου γλυκού, μη με ρωτάς τι γλυκό, έχω ξεχάσει αυτή την αίσθηση, λειτουργώ μόνο με το συναίσθημα-, αφήνει προκαταβολή δυο νοίκια μπροστά, δεν έχει οικογένεια μόνο μια τσάντα αλλαξιές για τα σαββατοκύριακα, φορά μαύρα κάτι θα πενθεί νομίζω δεν είμαι σίγουρος, κρατά στα χέρια του ρίζες, μια γλάστρα πλαστική και ένα ξύλινο παράθυρο δίχως τζάμια, δεν μιλά, ωραία λέω, ήσυχος φαίνεται, του δίνω τα κλειδιά, τον ξανακοιτώ, κάποιον μου θυμίζει, δεν βαριέσαι λέω, λάθος θα κάνω, αποκλείεται να ’ναι αυτός που πιστεύω, παίρνει τα κλειδιά λίγο βιαστικά, ανοίγει την πόρτα, πριν μπει στο δωμάτιο τον ακούω να ψιθυρίζει, κάτι σαν τραγούδι έμοιαζε, σκέφτηκα τι είδους πόνος είναι αυτός που τραγουδά, αλλά πάλι το τραγούδι είναι κι αυτό ένας πόνος , ένα μοναχικό παιχνίδι στην τράπουλα του χρόνου, το τραγούδι απαλύνει τον πόνο, στην έσχατη περίπτωση σε συμφιλιώνει με τον πόνο, για δες τώρα μήπως θέλει να γίνουμε φίλοι και μου το λέει έτσι γιατί ντρέπεται, αλλά θα τρελαθώ, πόνος και να ντρέπεται δεν υπάρχει, κάνω μια κίνηση να του μιλήσω, γυρίζει σαν να κατάλαβε τι σκεφτόμουνα και μου λέει: 


- « …ο έρωτας είμαι…»!


Ο Αντρέας Τσιάκος γεννήθηκε το 1979 στο Άργος.
Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή : «ΠΟΣΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΧΩΡΑΕΙ Ο ΣΑΚΟΣ;» το 2007 από τις εκδόσεις ΧΑΡΑΜΑΔΑ

Πηγή: http://n-tomaras.blogspot.com

Ο ήλιος είναι δικός μας, όχι δικός σας..

Με ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου και την κυβέρνηση η κόρη του μεγάλου μουσικοσυνθέτη Μάνου Λοΐζου, Μυρσίνη, απαγορεύει από εδώ και στο εξής να ακούγεται το τραγούδι ύμνος για το ΠΑΣΟΚ, "Καλημέρα Ηλιε" σε οποιαδήποτε δραστηριότητα του κόμματος.

Η επιστολή της Μυρσίνης Λοΐζου
Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό, και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
"Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.
Τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.
Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το "Καλημέρα Ήλιε" στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.
Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.
Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει".
Μυρσίνη Λοΐζου

 

Friday, June 24, 2011

Μικρή αιωνιότητα..



Οι λέξεις

Μην πεις μια λέξη. Έχουν καρφιά οι λέξεις,
αν από την καρδιά δεν βγαίνουν.
Όμως ,
είτε μιλήσεις είτε στη σιωπή κλειστείς
μένει να τυραννάει γλυκά-όμοιο σπαθί-
ένα κεντρί μες στην καρδιά μου βυθισμένο.

Jan Hadjiadamides

Wednesday, June 22, 2011

Ξέχασα να σου πω...




Ξέχασα να σου πω για
τη γκρίνια του γείτονα
τα λόγια του ταχυδρόμου
το παιδί που χτύπησε
τα σύννεφα στην Πεντέλη

Ξέχασα να σου περιγράψω
τα δέντρα που κάηκαν
τα νερά που έπνιξαν
τα ψέματα των ανθρώπων
την πλήξη της παρέας

Ξέχασα να σου πω
πως το παραθύρι της αγάπης μας
δε θα το ξανακλείσω

Νίκος Τομαράς
Από την ποιητική συλλογή: Παρήλιον, Εκδόσεις Οδός Πανός, 1999

Saturday, June 11, 2011

Το γράμμα..



Στην τσέπη τού παλτού σου
παλιό σουσάμι
φλούδα φυστικιών
και το τσαλακωμένο γράμμα μου.
Ξύπνησαν λέξεις
φράσεις ανακλαδίστηκαν
έτριξα μήνες εκεί μέσα
μέρες τού κρύου
νύχτες απ' την κρεμάστρα μέσα στη σιωπή
μήπως ακούσεις
άλλαξα στίξη αμβλύνοντας υπαινιγμούς
κόπηκα ράφτηκα εν αγνοία σου
κατά τις πιθανές σου επιθυμίες.
Μα τώρα πια που μπαίνει το καλοκαιράκι
κι είναι σαφείς οι προοπτικές τού μέλλοντός μας
αντί να γκρεμοτσακιστώ πηδώντας
ή αντί να με ξεγράψεις
στέλνοντας το παλτό σου στο καθαριστήριο
θα σφίξω θα μαζέψω
σε σουσάμι ή φλούδι
κι απ' τις γραφές θα γραπωθώ για πάντα.
Κάποτε θα μ' αγγίξουνε τα δάχτυλά σου.



Γιάννης Βαρβέρης

Η σωτηρία της ψυχής