Ένα καράβι για τη Γάζα..

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 31 Μαΐου, στις 4:50, ειδικές δυνάμεις του ισραηλινού στρατού, επιβαίνοντας σε ελικόπτερα και φουσκωτά σκάφη επιτέθηκαν ενάντια στα σκάφη του Στόλου της Ελευθερίας, κάνοντας χρήση πραγματικών πυρών.

Το αποτέλεσμα της πειρατικής αυτής επίθεσης, που έγινε σε διεθνή χωρικά ύδατα, 80 ναυτικά μίλια μακριά από τις ακτές του Ισραήλ και της Γάζας, ήταν απροσδιόριστος αριθμός νεκρών (10 έχει παραδεχτεί μέχρι στιγμής ο ισραηλινός στρατός) και περισσότεροι από 30 τραυματίες, κυρίως στο τουρκικό σκάφος Mavi- Marmara.

Καταγγέλλουμε το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ για μια ακόμη πράξη διεθνούς πειρατείας ενάντια σε πολίτες από τουλάχιστον 50 χώρες που μετέφεραν ανθρωπιστική βοήθεια στην πολιορκημένη Γάζα.

Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να προστατεύσει τη ζωή και την ασφάλεια ελλήνων πολιτών που επέβαιναν σε σκάφη που έφεραν την ελληνική σημαία, αλλά συνεχίζει τις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με το Ισραήλ, την ίδια στιγμή που αυτό καταλαμβάνει ελληνικό έδαφος και κακοποιεί έλληνες πολίτες. Ελληνες επιβαίνοντες, μέλη της ελληνικής αποστολής και εκπρόσωποι της πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για την Γάζα» καλούσαν στο Υπουργείο Εξωτερικών και έβρισκαν τα τηλέφωνα κλειστά.

Απαιτούμε από την ελληνική κυβέρνηση:

να ενεργήσει για την άμεση απελευθέρωση όλων των αιχμαλώτων και την επιστροφή των σκαφών του Στόλου της Ελευθερίας
να κλείσει την πρεσβεία του Ισραήλ
να σταματήσει τις ελληνοισραηλινές ασκήσεις,
να διακόψει κάθε σχέση με το κράτος-τρομοκράτη.
Καλούμε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας σήμερα, στις 7μμ έξω από την ισραηλινή πρεσβεία.

Για περισσότερες πληροφορίες
6947937777
6946093043
Τελευταία νέα: http://www.shiptogaza.gr/

 Η Διεθνής Αμνηστία έχει απευθύνει έκκληση στο Ισραήλ να ξεκινήσει άμεση αξιόπιστη και ανεξάρτητη έρευνα για το φόνο, από τις ένοπλες δυνάμεις του, τουλάχιστον 10 ακτιβιστών σε σκάφη που διαμαρτύρονταν για τον ισραηλινό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας.
«Φαίνεται σαφώς ότι οι ισραηλινές δυνάμεις χρησιμοποίησαν υπερβολική βία», δήλωσε ο Μάλκολμ Σμαρτ, διευθυντής του Προγράμματος Έρευνας και Δράσης της Διεθνούς Αμνηστίας για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική. «Το Ισραήλ δηλώνει ότι οι δυνάμεις του ενήργησαν σε αυτοάμυνα, ισχυριζόμενο ότι δέχτηκαν επίθεση από διαδηλωτές, αλλά είναι πέραν κάθε αξιοπιστίας ο ισχυρισμός ότι το επίπεδο της θανατηφόρας βίας που χρησιμοποίησαν τα ισραηλινά στρατεύματα θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένο. Φαίνεται να ήταν εντελώς δυσανάλογη προς οποιαδήποτε απειλή υπήρξε.»
Ως πρώτο βήμα, η Διεθνής Αμνηστία έχει απευθύνει έκκληση στις ισραηλινές αρχές να δημοσιοποιήσουν αμέσως τους κανόνες εμπλοκής που δόθηκαν στα στρατεύματα που πραγματοποίησαν αυτή τη θανατηφόρα επίθεση.
«Οι ακτιβιστές στα πλοία κατέστησαν σαφές ότι ο πρωταρχικός σκοπός τους ήταν να διαμαρτυρηθούν εναντίον του συνεχιζόμενου ισραηλινού αποκλεισμού, ο οποίος αποτελεί μια μορφή συλλογικής τιμωρίας και, ως εκ τούτου, παραβίαση του διεθνούς δικαίου», δήλωσε ο Μάλκομ Σμαρτ.
Επί σχεδόν τρία χρόνια, το Ισραήλ, το οποίο αποτελεί τη δύναμη κατοχής στη Λωρίδα της Γάζας, έχει εφαρμόσει μια πολιτική απαγόρευσης κάθε διακίνησης αγαθών και ανθρώπων, εκτός από τα πιο στοιχειώδη ανθρωπιστικά αναγκαία αγαθά, τα οποία εισάγονται από διεθνείς φορείς ανθρωπιστικής βοήθειας. Η έξοδος επιτρέπεται μόνο σε μικρή μερίδα των ασθενών που χρήζουν ιατρικής φροντίδας έξω από τη Γάζα, και δεκάδες έχουν πεθάνει περιμένοντας την ισραηλινή άδεια να ταξιδέψουν.
«Ο αποκλεισμός δεν βάζει στο στόχαστρο ένοπλες ομάδες, αλλά τιμωρεί ολόκληρο τον πληθυσμό της Γάζας, περιορίζοντας την είσοδο τροφίμων, ιατρικού εξοπλισμού, εκπαιδευτικού υλικού και οικοδομικών υλικών», δήλωσε ο Μάλκομ Σμαρτ. «Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός, ότι οι επιπτώσεις του αποκλεισμού πλήττουν κυρίως τους πιο ευάλωτους από το 1,5 εκ. κατοίκους της Γάζας: παιδιά, ηλικιωμένους, ασθενείς.»
«Ο αποκλεισμός συνιστά συλλογική τιμωρία κατά το διεθνές δίκαιο και πρέπει να αρθεί αμέσως.»
Το Ισραήλ έχει καθήκον, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, να διασφαλίσει την ευημερία των κατοίκων της Γάζας, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων τους στην υγεία, την παιδεία, την τροφή και την κατάλληλη στέγαση.

Πηγή: Exandas Documentaries

«Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη»

Οι εκδόσεις «Ελληνικά Γράμματα» σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της Γκρέτας Χριστοφιλοπούλου «Το παλίμψηστο του Αρχιμήδη» σήμερα Δευτέρα 31 Μαΐου 2010, στις 20:00, στην αίθουσα εκδηλώσεων της ΕΣΗΕΑ (Ακαδημίας 20, 1ος όροφος).
Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο Μίμης Ανδρουλάκης, βουλευτής- συγγραφέας.
Αποσπάσματα θα διαβάσει η ηθοποιός Χαρά Αγγελούση.

Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω..

Δε σε θέλω παρά γιατί σε θέλω,
μα απ' το θέλω στο δε σε θέλω πέφτω
κι απ' το καρτέρα,  όταν δε σε προσμένω,
περνώ απ' το παγερό στο πυρωμένο.

Σε θέλω μόνο γιατί εσένα θέλω,
σε μισώ μα γι' αγάπη σου προσπέφτω,
κι είν' της αθώας αγάπης μου το μέτρο
σαν τυφλός που αγαπά να μη σε βλέπω.

Το σκληρόψυχο του Γενάρη φέγγος
την καρδιά μου θα σιγολιώσει εφέτος,
ανοίγοντάς μου στα κρυφά το στέρνο.

Μόνος στην ιστορία αυτή πεθαίνω
και πεθαίνω απ' αγάπη αφού σε θέλω,
σε θέλω,  αγάπη,  ως το αίμα κι ως το τέλος.

Pablo Neruda

Νέο λογισμικό αναγνωρίζει το σαρκασμό σε κείμενα του Web..

Ισραηλινοί επιστήμονες ανέπτυξαν ένα νέο πρόγραμμα, που μπορεί να καταλάβει αν μια φράση που γράφεται στο Ίντερνετ, εμπεριέχει σαρκασμό.

Οι υπολογιστές βελτιώνονται όλο και περισσότερο όσον αφορά την ικανότητά τους να καταλαβαίνουν τις ανθρώπινες γλώσσες, χάρη σε εξελιγμένους αλγόριθμους που μπορούν να αναλύσουν τις προτάσεις και να «αισθανθούν» πότε αυτές περιέχουν αρνητικά ή θετικά συναισθήματα.

Όμως ο σαρκασμός είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτός πολλές φορές ακόμα και από τους ανθρώπους – πόσο μάλλον από τους υπολογιστές.
  
Το νέο πρόγραμμα, που προχωρά μακρύτερα από κάθε άλλο μέχρι σήμερα στην ανίχνευση του σαρκασμού στο γραπτό λόγο, αναπτύχθηκε από ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ υπό τον Άρι Ράποπορτ, σύμφωνα με το New Scientist.
  
Οι ερευνητές έχουν εκπαιδεύσει το λογισμικό να αναγνωρίζει το σαρκασμό, τροφοδοτώντας το με μια σειρά από προτάσεις που θεωρούνται σαρκαστικές.

Σε πειράματα ανάλυσης περιεχομένου που έγιναν, με βάση κείμενα στο Amazon.com και στο Twitter, το πρόγραμμα συμφώνησε σε ποσοστό 77% και 83% αντίστοιχα με εθελοντές ανθρώπους ότι κάποια φράση εμπεριείχε σαρκαστική διάθεση.
  
Όπως παρατήρησε ο ειδικός γλωσσολόγος Ντέηβιντ Τράουμ του πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας, ούτως ή άλλως είναι δύσκολο να συμφωνήσουν μεταξύ τους ακόμα και οι άνθρωποι για το τι συνιστά σαρκασμό, συνεπώς τα παραπάνω ποσοστά του λογισμικού δείχνουν ότι οι υπολογιστές χονδρικά μπορούν να είναι εξίσου καλοί στο να κρίνουν τι είναι σαρκαστικό.
  
Η ισραηλινή έρευνα παρουσιάστηκε στη διεθνή συνδιάσκεψη ΑΑΑΙ στην Ουάσιγκτον αυτή την εβδομάδα.

Το νέο εργαλείο λογισμικού μπορεί, μεταξύ άλλων, να αξιοποιηθεί από εταιρίες μάρκετινγκ και διαφήμισης, ώστε να αναλύουν online τα συναισθήματα και τις διαθέσεις των καταναλωτών για συγκεκριμένα προϊόντα, με βάση σχόλια που γράφονται σε ιστολόγια, κοινωνικά δίκτυα κλπ.

www.enet.gr

1η η Βιέννη, 75η η Αθήνα για την ποιότητα ζωής..

Την 75η θέση καταλαμβάνει η Αθήνα στην κατάταξη των πόλεων με την καλύτερη ποιότητα ζωής, όπως προκύπτει από την ετήσια έρευνα της εταιρίας συμβούλων ανθρώπινου δυναμικού Mercer μεταξύ 221 μεγάλων πόλεων.
Στην πρώτη θέση φιγουράρει η Βιέννη, μπροστά από τη Ζυρίχη και τη Γενεύη.
Την τέταρτη θέση της κατάταξης μοιράζονται το Βανκούβερ του Καναδά και το Όκλαντ της Νέας Ζηλανδίας ενώ την τελευταία θέση διατηρεί και φέτος, όπως και τις περασμένες χρονιές, η Βαγδάτη.
Στην έρευνα χρησιμοποιούνται συνολικά 39 κριτήρια, μεταξύ των οποίων είναι πολιτικοί, οικονομικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.
Στις 25 πρώτες θέσεις κυριαρχούν οι ευρωπαϊκές πόλεις.

Το πολύτιμο κύτταρο..

\

Τα βλαστοκύτταρα προβάλλονται σήμερα ούτε λίγο ούτε πολύ, ως πανάκεια. Ως ένα «θαυματουργό» ανθρώπινο βιολογικό υλικό που μπορεί να θεραπεύσει ένα πλήθος ασθενειών, από λευχαιμίες μέχρι τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Μεγάλες εταιρείες στις περισσότερες χώρες του κόσμου, προτρέπουν τους γονείς να αποθηκεύσουν ιδιωτικά, έναντι αμοιβής, τα βλαστοκύτταρα του παιδιού τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν το μέλλον τόσο το δικό του όσο και της οικογένειάς του. Πού βρίσκεται η ευχή και πού η πραγματικότητα;

Στην εποχή μας η εμπορευματοποίηση κυττάρων του ανθρώπινου σώματος είναι μια επικερδής βιομηχανία παγκοσμίως. Εταιρείες, ορισμένες από τις οποίες πολυεθνικές, αναλαμβάνουν να επεξεργαστούν και να συντηρήσουν στους -196 βαθμούς κελσίου τα βλαστοκύτταρα του παιδιού σας με την αιτιολογία ότι μπορούν να φανούν χρήσιμα στο μέλλον για την θεραπεία σοβαρότατων αιματολογικών, καρδιαγγειακών, μεταβολικών, ακόμα και νευρολογικών νοσημάτων.

Στην Ελλάδα λειτουργούν οι περισσότερες ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης ομφαλοπλακουντιακού αίματος σε αναλογία πληθυσμού παγκοσμίως και οι περισσότερες σε απόλυτο αριθμό στην Ευρώπη. «Περίπου 15 με 20», λέει ο κ. Αντώνης Δημόπουλος από το υπουργείο Υγείας ο οποίος παραδέχεται ότι δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό τους καθώς «αυτή τη στιγμή ουσιαστικά λειτουργούν εν κενώ και χωρίς καθορισμένο νομικό πλαίσιο».

«Τα πλεονεκτήματα της ιδιωτικής φύλαξης έχουν να κάνουν με ένα κομμάτι πρακτικό κι ένα κομμάτι επιστημονικό» λέει ο κ. Γιώργος Καραβάνας, εκπρόσωπος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών Ομφαλοπλακουντιακού Αίματος. «Το πρακτικό κομμάτι είναι ότι εφ’ όσον έχεις φυλάξει ιδιωτικά ένα δείγμα, το δείγμα αυτό σου ανήκει. Έχεις εξασφαλισμένη τη διαθεσιμότητά του. Το επιστημονικό πλεονέκτημα είναι ότι στις περιπτώσεις που χρήζουν αυτόλογης μεταμόσχευσης είσαι 100% εξασφαλισμένος. Εφόσον το δείγμα αυτό προέρχεται από το σώμα σου, είναι 100% ιστοσυμβατό με εσένα.»

Ο κ. Βασίλης Κελάρης Εμπορικός και Ιατρικός Διευθυντής ιδιωτικής τράπεζας συμπληρώνει: «Επειδή τα βλαστικά κύτταρα φυλάσσονται για όλη την οικογένεια και όχι μόνο για το παιδί, έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για τους γονείς και για το οποιοδήποτε αδερφάκι του με αυξημένες πιθανότητες ιστοσυμβατότητας».

«Συνεπώς οι οικογένειες οι οποίες έχουν κρατήσει το ομφαλικό αίμα των παιδιών τους, έχουν συγκριτικά μεγαλύτερες πιθανότητες ίασης, στην περίπτωση που είναι αυτοί οι λίγοι άτυχοι που χρήζουν τέτοιας μεταμόσχευσης» καταλήγει ο κ. Καραβάνας.

Είναι αλήθεια ότι στο αίμα το οποίο μένει στην κεντρική φλέβα του ομφάλιου λώρου, μόλις γεννιέται το παιδί, εμπεριέχονται σε μεγάλο ποσοστό αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα. Αυτά τα κύτταρα που κανονικά θα τα μαζεύαμε από το μυελό των οστών, μπορούμε να τα βρούμε σήμερα σε αφθονία και στον ομφάλιο λώρο του μωρού και να τα συλλέξουμε χωρίς κανένα κίνδυνο για το ίδιο ή τη μητέρα.

Μόνο κατά την γέννηση η φύση δίνει τόσο απλόχερα κάτι τόσο πολύτιμο. Τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα του ομφάλιου αίματος, που μέχρι πρόσφατα τα πετούσαμε, τώρα σώζουν ζωές. Μεταμοσχεύονται με επιτυχία σε ασθενείς με λευχαιμία και άλλα σοβαρά αιματολογικά νοσήματα, ως εναλλακτική πηγή αντί για το μυελό των οστών. Και το σημαντικότερο, οι επιστήμονες έχουν πια τη δυνατότητα να βρουν κατάλληλο μόσχευμα για κάθε ασθενή, καθώς το ομφάλιο αίμα απαιτεί μικρότερη συμβατότητα απ’ ότι ο μυελός των οστών. Μέχρι σήμερα έχουν σωθεί περίπου 30.000 ζωές. Οι 60 στην Ελλάδα.

Ωστόσο, η συντριπτική πλειοψηφία όσων θεραπεύτηκαν, δεν έγιναν καλά με το δικό τους «αίμα» - που ενδεχομένως και να είχαν φυλάξει - αλλά με το ομφαλοπλακουντιακό αίμα κάποιου άλλου, συνήθως άγνωστου δότη. Ενός μωρού, το ομφάλιο αίμα του οποίου δώρισε η μητέρα του στην παγκόσμια δεξαμενή για δημόσια χρήση.

O Anthony Dones δεν μεγάλωνε. Σαράντα μηνών και ήταν ακόμα μικρόσωμος για την ηλικία του. Οι γιατροί διέγνωσαν την σπάνια νόσο που λέγεται οστεοπέτρωση και η μόνη του ελπίδα για να ζήσει, ήταν η μεταμόσχευση μυελού των οστών. Η μητέρα του Tracey, είχε φυλάξει το ομφαλοπλακουντιακό αίμα του γιου της σε Ιδιωτική Τράπεζα. «Όταν ήμουν έγκυος, είδα όλα τα περιοδικά για την εγκυμοσύνη να λένε αποθηκεύστε το ομφαλοπλακουντιακό αίμα του μωρού σας, για την περίπτωση που αρρωστήσει, κτλ.. Έτσι πληρώσαμε για την αποθήκευση του ομφαλοπλακουντιακού αίματος και ένιωσα ότι το παιδί μου έτσι και αρρωστήσει ποτέ, τουλάχιστον θα είχαμε κρατήσει το ομφαλοπλακουντιακό του αίμα που θα μπορούσε να σώσει τη ζωή του».

Ανακουφισμένη η Tracey είδε ότι η οστεοπέτρωση ήταν μια ασθένεια που θεραπευόταν με βλαστοκύτταρα όπως έγραφε ο κατάλογος της εταιρείας. Το ανέφερε στους γιατρούς. «Μου είπαν ότι ήταν άχρηστο. Ότι δεν μπορούσε να χρησιμοποιηθεί. Ακριβώς επειδή προερχόταν από τον ίδιο, είχε τα ίδια γενετικά προβλήματα που προκάλεσαν την κατάστασή του. Και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορούσαν να το χρησιμοποιήσουν» αναφέρει η Tracey Dones. «Αισθάνθηκα ισοπεδωμένη, ότι με εξαπάτησαν, ακόμα και σήμερα είμαι οργισμένη σχετικά με αυτό». Καθώς τα χρονικά περιθώρια στένευαν, έγινε αναζήτηση συμβατού δότη μέσω της Παγκόσμιας Δεξαμενής Δοτών με την οποία συνδέονται οι Δημόσιες Τράπεζες όλου του κόσμου και έχουν πρόσβαση όλοι. Μέσα σε μια εβδομάδα βρέθηκε μόσχευμα στη Δημόσια Τράπεζα της Νέας Υόρκης και ο Anthony κατάφερε να μεταμοσχευθεί και σήμερα είναι καλά. «Νομίζω ότι η βιομηχανία ιδιωτικής φύλαξης ομφαλοπλακουντιακού αίματος» λέει η κα. Dones «έχει κάνει τόσες διαφημίσεις, όπου οι γονείς σχεδόν νιώθουν ότι κάνουν κάτι λάθος αν δεν πληρώσουν για να το φυλάξουν. Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ανάγκη να μάθουν ότι, αν μπορούν να το δωρίσουν, θα έπρεπε να το κάνουν, γιατί η πιθανότητα να μπορέσουν να σώσουν τη ζωή κάποιου είναι κάτι που δεν το ξέρουν καν».

Τα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν όλο και πιο έντονα ότι η πιθανότητα να χρειαστεί ένα παιδί μεταμόσχευση με δικά του αιμοποιητικά κύτταρα, άρα να χρησιμοποιηθεί το ομφαλοπλακουντιακό αίμα που φυλάχθηκε ιδιωτικά, είναι πάρα πολύ μικρή. «Οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, 0,003 τοις χιλίοις, δηλαδή 1 στις 300.000», ξεκαθαρίζει η Δρ. Eliane Gluckman, κορυφαία αιματολόγος και «μητέρα» της μεταμόσχευσης ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Το 1988 στο Παρίσι, έκανε την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση σε ένα αγοράκι που έπασχε από αναιμία Fanconi με το ομφάλιο αίμα από το συμβατό αδελφάκι του.

Ωστόσο εκπρόσωποι ιδιωτικών εταιρειών τονίζουν ότι η πιθανότητα αυτή είναι πολύ μεγαλύτερη, 1 στις 100! Υπενθυμίζουν ότι το δείγμα δεν αφορά μόνο το ίδιο το παιδί αλλά και τους γονείς, ή τα αδέλφια του, ενώ ισχυρίζονται πως η πρόοδος της έρευνας δείχνει ότι τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα έχουν πλαστικότητα δηλαδή μπορούν να παράξουν όχι μόνο αίμα αλλά και κύτταρα άλλων συστημάτων.

«1 στις 100;» αναρωτιέται σκεφτική η κα. Gluckman. «Αυτό είναι ένα νούμερο πολύ αισιόδοξο... Είναι λάθος αν πιστεύουν ότι μπορούμε όλα να τα γιατρέψουμε συμπεριλαμβανομένου του γήρατος ... Όλοι το έχουν ανάγκη ότι θα γιατρέψουμε όλα τα όργανα και θα έχουμε αιώνια νιότη... Προς στιγμήν όμως είμαστε απόλυτα ανίκανοι να το επιτύχουμε».

Έγκυρες επιστημονικές ενώσεις όπως η Αμερικάνικη Παιδιατρική Εταιρεία, τάσσονται υπέρ της δωρεάς των βλαστοκυττάρων σε δημόσιες τράπεζες. Όσο για την οικογενειακή φύλαξη του ομφάλιου αίματος, τη συνιστούν μόνο αν υπάρχει ιστορικό αιματολογικών ασθενειών στην οικογένεια. Κάτι που μπορούν να κάνουν δωρεάν σε όλες της δημόσιες τράπεζες του κόσμου – συμπεριλαμβανομένης και αυτής των Αθηνών. «Είναι κρίμα να φυλάτε για τον εαυτό σας κάτι το οποίο είναι μάλλον απίθανο να χρησιμοποιήσετε, την ώρα που χιλιάδες άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν τις επόμενες βδομάδες καθώς δεν βρίσκουν μόσχευμα» λέει ο εκπρόσωπός της Δρ. Mitchel Cairo.

Στην Γαλλία, απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, οι ιδιωτικές τράπεζες απαγορεύονται με νόμο και η εξαγωγή ομφαλοπλακουντιακού αίματος για ιδιωτική φύλαξη σε άλλες χώρες είναι ποινικά κολάσιμη, καθώς τα βλαστοκύτταρα θεωρούνται εθνικός πόρος. «Είναι σα να φυλάς το αίμα σου στο ψυγείο για να το έχεις εύκαιρο αν πάθεις κάποιο ατύχημα», λέει η διευθύντρια της Υπηρεσίας Βιοϊατρικής της χώρας, Emmanuelle Prada-Bordenave. «Αν όμως σου συμβεί κάτι, δεν θα σε σώσουν οι 3-4 φιάλες που θα έχεις στο ψυγείο, αλλά οι 20 που θα πάρεις απ’ την Αιμοδοσία, από τους εθελοντές αιμοδότες. Είναι η ίδια ιδέα. Γεννιόμαστε μέσα σε μια κοινωνία. Αυτή η κοινωνία, είναι που δεσμεύεται να μας βοηθήσει να μεγαλώσουμε, να ζήσουμε και να θεραπευτούμε αν αρρωστήσουμε. Δεν είναι ότι το κάθε μωρό φτάνει με το μικρό κιτ επιδιόρθωσής του και ότι θα τα βγάλει πέρα μόνο του, δεν είναι έτσι. Δεν είμαστε μια κοινωνία μεμονωμένων ατόμων που ζουν χωριστά ο ένας δίπλα στον άλλο, είναι λάθος να σκεφτόμαστε έτσι. Οι ιδιωτικές εταιρείες πουλούν όνειρα και υποσχέσεις και τα πουλούν ακριβά».

Απόψε στις 10 θα προβληθεί από την ΝΕΤ η νέα δουλειά του Εξάντα που έχει τίτλο "ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΚΥΤΤΑΡΟ" και έχει να κάνει με τη φύλαξη βλαστοκυττάρων και την βιομηχανία που έχει αναπτυχθεί.

Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος / Οργάνωση θέματος & Επιτόπια Έρευνα: Γεωργία Ανάγνου, Θωμαΐς Παπαϊωάννου, Διευθυντής Φωτογραφίας: Γιάννης Αυγερόπουλος, Αλέξης Μπαρζός / Συντονισμός, Επιμέλεια Έρευνας: Άγγελος Αθανασόπουλος / Οργάνωση & Διεύθυνση Παραγωγής: Αναστασία Σκουμπρή / Μοντάζ : Γιάννης Μπιλήρης, Άννα Πρόκου / Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Παξεβάνης / Μία παραγωγή της SMALL PLANET για την ΕΡΤ © 2009 – 2010

Φυλάξου απο την αγάπη..

Η πραγματικότητα είναι πιο δυνατή από τους ερμηνευτές της..

Του Δημητρη Αθηνακη*
«Λαός που δεν ξέρει το παρελθόν δεν έχει κανένα μέλλον». Αυτή η φράση, σε διάφορες παραλλαγές (και παραλογές;), πολλάκις διατρέχει οξυμένα αίματα και θερμές κεφαλές. Οπως επίσης, άλλο τόσο, γίνεται όπλο σε χέρια επικίνδυνα και περί άλλα τυρβάζοντα.
Είναι δύσκολο να διαφωνήσει κάποιος ότι το ζήτημα της καταγραφής του παρελθόντος δεν μπορεί παρά ν’ αποτελεί μιαν αδηφάγο ενασχόληση. Στην ίδια λογική όμως κινείται και η πρόσληψη των αντίστοιχων πορισμάτων από πάσα κατεύθυνση. Οι απ’ τους νικητές καταγεγραμμένη Ιστορία έχει προφανώς την αίγλη που προσδίδει μάλλον εθνική περηφάνια, αλλά οι ηττημένοι θα μείνουν βαλτωμένοι σε μιαν άγνοια, αφού η δική τους Ιστορία θα είναι πιθανόν, αθέλητα ή ηθελημένα, ελλιπής ή παραποιημένη. Μένει ωστόσο και το κρυμμένο, εκούσια ή ακούσια, παρελθόν που θέλει (ή πρέπει) να εμφανιστεί.
Ο Eduardo Galeano στους «Καθρέφτες» (εκδ. Πάπυρος) επιχειρεί και καταφέρνει ακριβώς αυτό: να φέρει στην επιφάνεια στοιχεία της παγκόσμιας Ιστορίας, της Ιστορίας των ανθρώπων, που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να περισυλλέξει, πόσω μάλλον σ’ ένα ενιαίο βιβλίο των εξακοσίων μικρών αφηγημάτων. Με γλώσσα απόλυτα κατανοητή –κάτι που οφείλεται σίγουρα και στη μεταφράστρια (Ισμήνη Κανσή)– με ποιητικές εξάρσεις ή λαϊκότροπο λόγο, ο συγγραφέας δίνει ένα μάθημα Ιστορίας χωρίς ούτε μια στιγμή να κλείνει το μάτι προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, αναλόγως περιεχομένου.
Κανείς βεβαίως δεν μπορεί να ισχυριστεί πως οι «Καθρέφτες» είναι η επιτομή της ανθρώπινης Ιστορίας· είναι εντούτοις ένας ικανός τρόπος να αναθεωρήσουμε τη θέαση των πραγμάτων, μικρών και μεγάλων, αποτελεί ένα βήμα επαναπροσδιορισμού της ελάχιστης λεπτομέρειας που θα μας βοηθούσε ν’ αποκαλύψουμε, εις εαυτούς και αλλήλους, τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτονόητο παραμένει πως η Ιστορία δημιουργείται και καταγράφεται από ανθρώπους. Πλάι με τις παντοειδείς και πανταχού παρούσες Ιστορίες, ίσως θα έπρεπε να ρέει ένα κείμενο όπου τον πρώτο λόγο θα είχε η προσπάθεια να κατανοηθούν οι δημιουργοί των καταστάσεων. Μπορεί ο Galeano να πέφτει κάποτε στην παγίδα του «κουτσομπολιού», είναι δύσκολο όμως να του αρνηθούμε τον μεγάλο κόπο να χωρέσει στις σελίδες του την ανυποχώρητη επιθυμία να σταθεί απέναντι σ’ ό,τι αποκόπτει τον άνθρωπο απ’ την έννοια του συνανθρώπου, θέτοντας ταυτόχρονα, μ’ αυτό του το εγχείρημα, το ζήτημα της παρουσίας του σύγχρονου διανοούμενου. Αυτό όμως είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα...
* Ο κ. Δημήτρης Αθηνάκης είναι ποιητής, μεταφραστής και επιμελητής εκδόσεων.

www.kathimerini.gr

Το σπίτι από άχυρο θα άντεχε στο... φύσηµα του λύκου!

ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ενός… γνωστού παιδικού παραµυθιού, «Τα τρία γουρουνάκια», κατάφεραν βρετανοί επιστήµονες, αποδεικνύοντας πως τα σπίτια από άχυρα όχι µόνο δεν καταρρέουν µε ένα απλό φύσηµα του κακού λύκου, αλλά µπορεί να αντέξουν ακόµα και σε έναν τυφώνα! Μόλις 4 χιλιοστά µετακινήθηκε ένα αχυρόσπιτο που κατασκευάστηκε στο Πανεπιστήµιο του Μπαθ όταν υποβλήθηκε σε πίεση άνω των τεσσάρων τόνων - ισοδύναµη µε ανέµους ταχύτητας 193 χιλιοµέτρων την ώρα. Ενας συνεταιρισµός στο Λιντς, µάλιστα, σχεδιάζει να αιτηθεί εντός των επόµενων τριών µηνών την κατασκευή 20 αχυρόσπιτων στην περιοχή Κίρκστολ της πόλης. Ενα οροφοδιαµέρισµα θα κοστίζει περίπου 69.000 ευρώ και ένα «ρετιρέ» µε τέσσερα υπνοδωµάτια 185.000 ευρώ.

Το σπίτι που δοκιµάστηκε στο Μπαθ φτιάχτηκε από προκατασκευασµένα ξύλινα πλαίσια τα οποία γεµίστηκαν µε δεµάτια άχυρο. Οι τοίχοι του έχουν σχεδόν µισό µέτρο πάχος. Ο λογαριασµός για τη θέρµανσή του λοιπόν είναι 80% χαµηλότερος από ό,τι για ένα αντίστοιχο σύγχρονο σπίτι κατασκευασµένο από τούβλα και σκωριόπλινθους. Σαφώς χαµηλότερο είναι και το αποτύπωµα διοξειδίου του άνθρακα από την κατασκευή και τα υλικά, καθώς το άχυρο απορροφά διοξείδιο του άνθρακα ενόσω αναπτύσσεται. «Μπορεί να είναι δύσκολο να πάρει κανείς δάνειο για ένα σπίτι από άχυρα λόγω της αντίληψης µεταξύ των κατασκευαστικών εταιρειών πως δεν είναι τόσο ανθεκτικά», δήλωσε ο Πιτ Γουόκερ, διευθυντής του Κέντρου Καινοτόµων Κατασκευαστικών Υλικών στο Πανεπιστήµιο του Μπαθ. «Δείξαµε όµως πως το σχέδιο είναι γερό και κατάλληλο ακόµα και για τα πιο ανεµοδαρµένα µέρη». Οπως επεσήµανε ο Γουόκερ, το σπίτι πέρασε µε επιτυχία και τα τεστ πυρασφάλειας.

THE TIMES

Βρέχει...

http://stef000.blogspot.com/

Ζάππειο FM: Εδώ Βιβλιούπολη..

της Γιούλας Ράπτη
«Αν στην εποχή του Μπρεχτ πρόοδος ήταν το να φωνάζουμε, σήμερα πρόοδος είναι να ακούμε και να μας προβληματίζουν οι διαφορετικές φωνές». Συμφωνούμε με τον Πρόεδρο του Συλλόγου Εκδοτών Βιβλίου, Λουκά Ρινόπουλο, τριγυρνώντας στον κήπο του Ζαππείου, όπου γίνονται οι τελευταίες εργασίες για να ανοίξει σήμερα η 33η ΄Εκθεση Βιβλίου.

Μιλάμε για την κρίση και την κοινή διαπίστωση ότι το έλλειμμα δεν είναι μόνο οικονομικό, αλλά και πολιτισμού και παιδείας, όπως και η χρεοκοπία μοιάζει να είναι και ηθική. «Ένας λόγος παραπάνω- λέει- για να καταλάβουμε σήμερα ότι το βιβλίο δεν είναι είδος πολυτελείας, αλλά μπορεί να μας διδάξει τον δρόμο στον οποίο θα συναντήσουμε τον ουτοπικό εαυτό μας, εκείνον που και στις πιο δύσκολες συνθήκες μπορεί να προτείνει το διαφορετικό».

Τα 100 και πλέον περίπτερα των εκδόσεων είναι έτοιμα και στέκομαι με απορία μπροστά σ αυτό της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών. «Είναι συνδιοργανωτές της ΄Εκθεσης φέτος» μου εξηγεί από τον Σύλλογο Εκδοτών ο Σάμης Γαβριηλίδης και μιλάει ενθουσιασμένος για την καλή δουλειά που έχουν κάνει με βιβλία εκλαϊκευμένης Φυσικής, για θέματα πολύ ενδιαφέροντα.

Η Εκθεση Βιβλίου γυρνάει εδώ, στο Ζάππειο, που ξεκίνησε πριν από 3 δεκαετίες. Θα είμαι κι εγώ εκεί, στο μικρό ραδιοφωνικό studio, που θα εκπέμπει από τον χώρο της έκθεσης, καθημερινά (6-10 μ.μ) με μουσική, σχόλια, συνεντεύξεις συγγραφέων, guest stars, διαγωνισμούς, δώρα. 

Θα σας έλεγα, από συνήθεια, μείνετε συντονισμένοι, αλλά δεν υπάρχει συχνότητα, γι αυτό θα σας πω «ελάτε μια βόλτα από το Ζάππειο». Αυτό τον καιρό έχει μια ξεχωριστή σημασία να τιμήσουμε το βιβλίο, όχι μόνο σαν κατ΄ιδίαν αγαπημένο φίλο αλλά και ως ένα κοινωνικό χώρο που μπορούμε να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να ακούσουμε και να ακουστούμε.

Σας περιμένω.


Διάρκεια: 17 εως 30 Μαΐου
Ωρες λειτουργίας:
Δευτέρα-Πέμπτη: 6:00μ.μ -10:30 μ.μ
Παρασκευή & Σάββατο: 6.00 μ.μ -11.00 μ.μ
Κυριακή: 11:00 π.μ - 10:30 μ.μ
 www.protagon.gr

Πόρτο Ρίκο..

Ζωή σε δύο φύλλα χαρτί..

Το τελευταίο παιχνίδι της παρέας δεν είναι επιτραπέζιο, είναι επιδαπέδιο. Μην γελάτε. Μαζευόμαστε όλοι μαζί στο σπίτι εκείνου που έχει τον μεγαλύτερο διαθέσιμο χώρο, αφαιρούμε έπιπλα και οτιδήποτε περιττό και αρχίζουμε να απλώνουμε στο πάτωμα την ζωή μας σε μορφή βιογραφικών. Σέρνονται στα πόδια μας χιλιάδες ώρες γνώσεων, φροντιστήρια, πανεπιστήμια, οι ξένες γλώσσες στριμώχνουν εκείνες των ηλεκτρονικών υπολογιστών, οι ημερομηνίες γεννήσεως κάθονται πάνω στους τόπους καταγωγής. Ξεπηδούν μέσα από τα χαρτιά δεκάδες αχώνευτοι εργοδότες και εργατοώρες ατέλειωτης υπομονής. Προϋπηρεσίες μπλέκονται γλυκά με πρόσωπα συναδελφικά που έχουν χαθεί από χρόνια. Θυμόμαστε στιγμές που μας έκαναν να θυμώσουμε, στιγμές που μας έκαναν να κατεβάσουμε το κεφάλι αλλά και να χαρούμε, να αισθανθούμε περήφανοι για όσα καταφέραμε, να γελάσουμε. Μια ολόκληρη ζωή που πιάνει δεν πιάνει δύο φύλλα χαρτί ζωντανεύει μπροστά μας,

Είμαστε όλοι προσεχώς άνεργοι. Για άλλους είναι θέμα ημερών, για άλλους μηνών άλλοι είναι ήδη άνεργοι και απλά αρνούνται να το παραδεχθούν. Δουλεύουμε σε μικρές επιχειρήσεις που δεν  μπορούν να ανταπεξέλθουν και κλείνουν η μια μετά την άλλη, συμβασιούχοι που έχουν ήδη ειδοποιηθεί ότι η σύμβαση τους δεν θα ανανεωθεί σε 3 μήνες, σε εταιρείες που επωφελούνται από την κρίση και την αύξηση του ορίου απολύσεων. Ένας μικρόκοσμος είμαστε  που προσπαθεί με δόντια και με νύχια να κρατηθεί, να βρει ελπίδα , να μαζέψει το κουράγιο του και να ξαναβγεί σε αυτό που λέμε στην ζούγκλα της αγοράς εργασίας. Ή καλύτερα στην έρημο της αγοράς εργασίας. Γιατί πλέον μιλάμε για κρανίου τόπο.

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά σε οποιαδήποτε σελίδα εφημερίδας ή site ευρέσεως εργασίας για να καταλάβει το αδιέξοδο της κατάστασης. Βλέπουμε τον κύριο Λοβέρδο να περιφέρεται από κανάλι σε κανάλι και η μόνη διάθεση που έχουμε πια είναι να γελάσουμε. Πικρόχολα. Οι στατιστικές ανεβάζουν το ποσοστό της ανεργίας στο 12,1%, και την  ανασφάλιστη εργασίας στο 25%. Μέσα σε έναν χρόνο, οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 34,2% και αυτό μόνο από επίσημα στοιχεία. Ακούμε τις εκτιμήσεις του κ Κορκίδη για 100.000 απολύσεις μόνο στο χώρο του εμπορίου, και  γελάμε για να μην βρίσουμε.  Γιατί όσα για εκείνους είναι μόνο νούμερα στο χαρτί που τόσο εύκολα τα αναφέρουν για μας είναι η καθημερινότητα μας. Κάθε φορά που ακούμε το  «λυπάμαι η θέση καλύφθηκε» ή το «ψάχνουμε για κάποιον  μικρότερο, καταλαβαίνετε, με λιγότερα χρόνια εργασίας». Όταν οι όροι πρόσληψης απαιτούν  να μείνεις ανασφάλιστος και να δουλεύεις υπερωριακά χωρίς αμοιβή ή να ανήκεις σε εταιρείες ενοικιάσεως εργαζομένων. Όταν τέλος δεν βλέπουμε πουθενά ούτε μια σοβαρή πρόταση ανάπτυξης, ένα μελλοντικό έστω σχέδιο  που να μας κάνει να ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.

Κοιτάμε τα βιογραφικά μας και μέρα με την μέρα διαγράφουμε. Περιττές γνώσεις, άχρηστες προϋπηρεσίες, ανώφελα σεμινάρια. Διαγράφουμε την ζωή μας όπως την ξέραμε μέχρι τώρα. Τα όνειρα μας και εκείνη την  παλιά πίστη που έλεγε ότι  σε όλες τις δημοκρατικές χώρες η δουλειά είναι δικαίωμα. Αναρωτιέμαι, μήπως θα έπρεπε να μπει αυτό ως θέμα της έκθεσης και όχι ή «δια βίου μάθηση»; Ειλικρινά δεν ξέρω.

www,protagon.gr

"Εφυγε" ο μεγάλος τζαζίστας Henry «Hank» Jones..

Πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 91 ετών στη Νέα Υόρκη ο Αμερικανός πιανίστας της τζαζ Henry «Hank» Jones, που στη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του είχε δουλέψει με τα μεγαλύτερα ονόματα της αμερικανικής μουσικής σκηνής.
Όπως ανέφερε ο ατζέντης του, ο Hank Jones πέθανε μετά από σύντομη ασθένεια σε νοσοκομείο, όπου μεταφέρθηκε με καρκίνο του προστάτη, που ωστόσο δεν ήταν η βασική αιτία του θανάτου του.
Μέχρι τα βαθιά του γεράματα ασχολείτο με τη μουσική και είχε δώσει πολλές συναυλίες στην Ευρώπη σε μεγάλα θέατρα του Παρισιού, της Βιέννης, της Γενεύης, της Πράγας, αλλά και στην Κωνσταντινούπολη.
Γεννήθηκε στο Μισισιπή το 1918 και έζησε τα νεανικά του χρόνια στο Ντιτρόιτ. Ο πατέρας του ώθησε τον ίδιο και τον αδερφό του να ασχοληθούν με τη μουσική και συγκεκριμένα με το πιάνο.
Ο Henry «Hank» Jones έπαιξε πλάι σε πολύ μεγάλους μουσικούς και «συνόδευσε» με τη μουσική του τραγουδιστές, όπως ο Λούις Άρμστρονγκ, ο Φρανκ Σινάτρα, η Έλλα Φιτζέραλντ κ.α. 
www.zougla.gr

Τη χαρά πρώτα ζητά η καρδιά..

Τη χαρά πρώτα ζητά η καρδιά
Μετά τη θλίψη ν' αποφεύγει
Κι έπειτα εκείνα τα μικρά παυσίπονα
Που ξεγελούν τον πόνο.

Ύστερα, να πάει να κοιμηθεί
Και τελικά, αν είναι δυνατόν,
Το θέλημα τ' Αφέντη της
Την άδεια να πεθάνει.

Emily Dickinson

Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε..

Άκουσα πως τίποτα δε θέλετε να μάθετε.
Απ' αυτό βγάζω το συμπέρασμα πως είσαστε εκατομμυριούχοι.
Το μέλλον σας είναι σιγουρεμένο το βλέπετε
μπροστά σας σ' άπλετο φως. Φρόντισαν
οι γονείς σας για να μη σκοντάψουνε τα πόδια σας
σε πέτρα. Γι' αυτό τίποτα δε χρειάζεται
να μάθεις. Έτσι όπως είσαι
εσύ μπορείς να μείνεις.
Κι έτσι κι υπάρχουνε ακόμα δυσκολίες, μιας κι οι καιροί
όπως έχω ακούσει είναι ανασφαλείς,
τους ηγέτες σου έχεις, που σου λένε ακριβώς
τι έχεις να κάνεις για να πας καλά.
Έχουνε μαθητέψει πλάι σε κείνους
που ξέρουν τις αλήθειες
που ισχύουνε για όλους τους καιρούς
μα και τις συνταγές που πάντα βοηθάνε.
Μιας και για σένα γίνονται τόσα πολλά
δε χρειάζεται ούτε δαχτυλάκι να κουνήσεις.
Βέβαια, αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά
Η μάθηση θα 'τανε υποχρέωσή σου.
Από τη συλλογή «Μπέρτολτ Μπρεχτ- Ποιήματα»

Μην καπνίζετε, διαβάστε..

Δύσκολα θα βρει κανείς παγκοσμίως επαρκή αναγνώστη που να μην έχει διαβάσει το 1984 του Τζορτζ Οργουελ, ένα από τα τρία μεγαλύτερα δυστοπικά μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Θα λέγαμε μάλιστα ότι είναι το κορυφαίο αν δεν υπήρχε ο Γενναίος νέος κόσμος του Αλντους Χάξλεϊ. Οσο σπουδαίος μυθιστοριογράφος υπήρξε ωστόσο ο Οργουελ, άλλο τόσο και δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Τα δοκίμιά του, όπως τα Πυροβολώντας τον ελέφαντα και Απαγχονισμός (μία από τις πλέον παθιασμένες καταδίκες της θανατικής ποινής), που διδάσκονται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε όλον τον αγγλόφωνο κόσμο ως υποδειγματικά του είδους, παραμένουν αξεπέραστα και σήμερα. Η συλλογή των επτά δοκιμίων Βιβλία εναντίον τσιγάρου (είναι ο τίτλος του πρώτου δοκιμίου του βιβλίου) περιέχει ορισμένα από τα πλέον διάσημα του συγγραφέα. Από αυτά τα σημαντικότερα είναι Η παρεμπόδιση της λογοτεχνίας, Η πατρίδα μου δεξιά ή αριστερά, Πώς πεθαίνουν οι πτωχοί και Τέτοιες,αχ, τέτοιες που ήσαν οι χαρές, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα υπόλοιπα υστερούν.

Η αμεσότητα του ρεπορτάζ

Πού οφείλεται η γοητεία του Οργουελ-δοκιμιογράφου; Νομίζω σε δύο βασικές αρετές που χαρακτηρίζουν πρωτίστους τους δημοσιογράφους πρώτης γραμμής: την αμεσότητα του ρεπορτάζ και την οξύτητα της αρθρογραφίας. Αυτά, σε συνδυασμό με την ευρηματικότητα των συγκρίσεων και την ποιότητα και τη γοητεία του αφορισμού που διαθέτουν, δημιουργούν το μοναδικό οργουελιανό ύφος το οποίο εκφράζει μια ακέραιη ηθική προσωπικότητα, όπως και το πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής. Αν και έχουν περάσει 60 χρόνια από τον θάνατο του συγγραφέα, την εποχή αυτή την αισθανόμαστε σχεδόν τόσο κοντινή και οικεία όσο και οι σύγχρονοι του Οργουελ.

Η γοητεία κάθε κειμένου βρίσκεται όχι μόνο στη γενική διαπραγμάτευση αλλά και στις λεπτομέρειες. Πολλές φορές οι λεπτομέρειες που παραθέτει ο Οργουελ είναι τόσο κοινότοπες που μοιάζουν αυτονόητες. Εκεί όμως έγκειται και η δύναμη των κειμένων πρώτης γραμμής. Ο καθένας, λ.χ., για να πάμε στο πρώτο δοκίμιο του βιβλίου, γνωρίζει πως και σήμερα ο μέσος αναγνώστης που είναι καπνιστής ξοδεύει ετησίως πολύ περισσότερα χρήματα για τσιγάρα από όσο για βιβλία. Το ζήτημα είναι ότι ελάχιστοι καπνιστές έχουν σκεφθεί το αυτονόητο. Το Βιβλία εναντίον τσιγάρου θα μπορούσε να λειτουργήσει ως εξαίρετο αντικαπνιστικό σύνθημα. Τον Οργουελ εν τούτοις δεν τον απασχολεί κάτι τέτοιο αλλά το ερώτημα πώς σε μια κοινωνία όπως η βρετανική της εποχής του- και οι σημερινές στον δυτικό κόσμο, θα λέγαμε εμείς- ένας συστηματικός καπνιστής μπορεί να καπνίζει το λιγότερο 300 πακέτα τσιγάρα ετησίως και να αγοράζει μόνο τρία βιβλία. Αυτά γράφονται το 1946 και φαίνεται ότι από τότε δεν έχουν επί της ουσίας αλλάξει και πολλά.

Το ίδιο συμβαίνει και με το δοκίμιο Η παρεμπόδιση της λογοτεχνίας, που είναι μια καταδίκη του ολοκληρωτισμού διατυπωμένη πρώιμα, αφού πρόκειται για κείμενο γραμμένο επίσης το 1946. «Προς το παρόν ξέρουμε μονάχα ότι η φαντασία,όπως μερικά ανήμερα ζώα, δεν μπορεί να μεγαλώσει μέσα στην αιχμαλωσία» γράφει, τολμώντας να αποκαλύψει γιατί επιστήμονες και καλλιτέχνες ανέχονται τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, χωρίς μάλιστα να διστάζει διασημότητες της εποχής σαν τον Αλεξέι Τολστόι και τον Ιλία Ερενμπουργκ να τις αποκαλεί «λογοτεχνικές πόρνες».  

Πώς πεθαίνουν οι φτωχοί
Ο τόμος περιέχει και ένα από τα λιγότερο γνωστά δοκίμιά του, το Πώς πεθαίνουν οι φτωχοί, που βασίζεται στις εμπειρίες του το 1929, όταν ζούσε απένταρος στο Παρίσι και πέρασε άρρωστος «κάμποσες εβδομάδες», όπως γράφει, σε ένα πανάθλιο νοσοκομείο. Η πλήρης ανθρώπινη κατάπτωση, ο σαδισμός των γιατρών, οι φριχτές συνθήκες διαβίωσης των ασθενών εξηγούν τον φόβο για τα νοσοκομεία από τον οποίο διακατέχονταν οι φτωχοί της εποχής- φοβάται κανείς και οι φτωχοί τής σήμερον. Και όπως το νοσοκομείο εκείνο μας θυμίζει τις αποτρόπαιες σκηνές που περιγράφονται σε λογοτεχνικά κείμενα του 19ου αιώνα, έτσι και τα όσα περιγράφει ο Οργουελ παραπέμπουν, τηρουμένων πάντοτε των αναλογιών, σε σημερινές σκηνές σε νοσοκομεία με ράντσα στους διαδρόμους ή ασθενείς που περιφέρονται κρατώντας τη φιάλη με τον ορό σε άβαφους και σκοτεινούς διαδρόμους δικών μας νοσοκομείων.
Υπάρχουν συγγραφείς που γράφουν με νοσταλγία για την παιδική τους ηλικία. Δεν είναι η καλύτερη περίοδος της ζωής μας, ούτε και του συγγραφέα, σύμφωνα με το τελευταίο δοκίμιο του βιβλίου Τέτοιες,αχ,τέτοιες που ήσαν οι χαρές. Η αδυναμία ενός παιδιού, μας λέει, δεν οφείλεται στο ότι εξαρτάται από τους ενηλίκους αλλά στο ότι «είναι ένας άγραφος χάρτης». Την παιδική του ηλικία την εξετάζει κανείς αναδρομικά, ως ενήλικος. Γιατί «τα παιδιά και οι ενήλικοι ζουν σε διαφορετικούς κόσμους».
Θα κλείσω με μια μικρή αναφορά στις Εξομολογήσεις ενός βιβλιοκριτικού, που ανήκουν στα πλέον βιτριολικά κείμενα τα οποία έχουν γραφτεί περί κριτικής. Μπορεί το σκηνικό που στήνει ο Οργουελ να μοιάζει πολύ βικτωριανό για τα μεσογειακά μας γούστα αλλά στα επί μέρους, έστω και καθ΄ υπερβολήν, διατυπώνονται δυσάρεστες αλήθειες. Αλήθειες βέβαια που έχει ζήσει ο ίδιος ο συγγραφέας, αφού έγραφε βιβλιοκρισίες όλη του σχεδόν τη ζωή.

ΟΡΓΟΥΕΛΙΑΝΑ

   ΤΑ ΒΡΕΤΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ γράμματα είχαν την ατυχία να   χάσουν έναν από τους κορυφαίους μεταπολεμικούς συγγραφείς που πέθανε από φυματίωση το 1950 στα 47 του χρόνια. Ο πρόωρος θάνατος του Τζορτζ Οργουελ μόνο με τον αντίστοιχο του Αλμπέρ Καμύ μπορεί να συγκριθεί. Ανήκει στους ελάχιστους συγγραφείς του προηγούμενου αιώνα που το επώνυμό του έγινε όρος του πολιτικού και κοινωνικού λεξιλογίου. Λέμε «οργουελιανός» και ο όρος δεν παραπέμπει μόνο στο διασημότερο βιβλίο του, το1984, αλλά και στη φύση και στις μεθόδους κάθε μορφής ολοκληρωτισμού. Υπήρξε ένθερμος σοσιαλιστής, δεν δίστασε όμως να καταγγείλει πρώιμα και ανοιχτά τις μεθόδους καταστολής της σοβιετικής αυτοκρατορίας προκαλώντας την μήνιν μιας Αριστεράς που δεν ήθελε να δει το μέγεθος της καταστολής και κυρίως τι συνειδησιακά προβλήματα δημιουργούσε η ιδεολογική τύφλωση.

Για την υπεράσπιση της δημοκρατίας ο Οργουελ πήγε και πολέμησε στην Ισπανία εναντίον των φαλαγγιτών του Φράνκοτραυματίστηκε μάλιστα σοβαρά. Το χρονικό του αυτής της εποχήςΦόρος τιμής στην Καταλωνίαπαραμένει ένα από τα συγκλονιστικότερα ντοκουμέντα και κατέχει εξέχουσα θέση και στο δικό του έργο. Ο σοσιαλιστής εκείνος- και ασυμβίβαστος δημοκράτηςοραματίστηκε μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, για την ακρίβεια τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης, που θα περιελάμβανε και τις χώρες της Βόρειας Αφρικής ως αναπόσπαστο τμήμα του μεσογειακού πολιτισμού, στον αντίποδα της ΕΣΣΔ και των ΗΠΑ. Και υπήρξε μαχητικός δημοσιογράφος, με έντονο προσωπικό ύφος που αξιοποίησε τον υποκειμενικό παράγοντα πολύ προτού εμφανιστεί στην Αμερική η λεγόμενη «νέα δημοσιογραφία» με τον Νόρμαν Μέιλερ, την Τζόαν Ντίντιον και τον Τομ Γουλφ.

www.tovima.gr

Ξενοδοχείο Walt Disney στις ΗΠΑ..

Η Walt Disney World αναμένεται να ξεκινήσει την κατασκευή του πρώτου νέου της ξενοδοχείου των τελευταίων επτά ετών, ένα θέρετρο 2.000 δωματίων που θα ανοίξει το 2012 στο Ορλάντο.

Το Art of Animation Resort θα έχει 1.120 σουίτες με δωμάτια για έως έξι άτομα και ακόμη 864 παραδοσιακά δωμάτια με σχεδιασμό με θέμα τέσσερα από τις πιο δημοφιλή κινούμενα σχέδια της εταιρείας: Η Μικρή Γοργόνα, Lion King, Ψάχνοντας το Νέμο και Αυτοκίνητα.
Οι επισκέπτες θα πίνουν καφέ στην αυλή τους μαζί με το Βάχλια Τρίτωνα από τη Μικρή Γοργόνα, και θα κοιμούνται σε δωμάτια με χρώματα βγαλμένα από παραμύθια. Για την κατασκευή του ξενοδοχείου οι σχεδιαστές ζήτησαν τη συμβολή των καλλιτεχνών της Walt Disney Animation Studios και Pixar Animation Studios.
Η ανακοίνωση αποτελεί σημάδι ότι η Disney εκτιμά ότι η οικονομία ανακάμπτει. ότι σκέφτεται σταθερή ανάκαμψη βρίσκεται σε εξέλιξη από τη μεγάλη ύφεση ταξίδι που προήλθε από την παγκόσμια ύφεση. Τα στελέχη της Disney ύστερα από αρκετά χρόνια σχεδιασμών, ενέκριναν εντέλει την κατασκευή του τον Ιανουάριο.
Παράλληλα η εταιρεία, σε συνεργασία με την SK Telecom θα διαθέσει από την άνοιξη του 2011 στη Νότιο Κορέα δύο από τα κανάλια της. Τα παιδιά και η οικογένειες στη Νότιο Κορέα θα μπορούν να βλέπουν τα κανάλια Disney Channel και Playhouse Disney Channel στα κορεάτικα.
Αναμένεται η έγκριση από τις ρυθμιστικές αρχές της Κορέας. Στην SK Telecom θα ανήκει το 51% της επιχείρησης και στην Disney το υπόλοιπο 49%. Τα κανάλια θα μεταδίδονται σε τηλεοράσεις συνδεδεμένες με το διαδίκτυο και καλωδιακές.
www.enet.gr

Πολύτιμος στίχος..

Πολύτιμος στίχος

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον
είμαστε κιόλας νεκροί.

Τάσος Λειβαδίτης

Έχω ξεχάσει το όνομα μου..

It's between you and me..

Την Ελλάδα θα επισκεφθούν οι Placebo στο πλαίσιο της νέας παγκόσμιας περιοδείας τους.
Το διάσημο συγκρότημα θα βρεθεί τον Σεπτέμβριο στην χώρα μας για δυο μοναδικές συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Η συναυλία τους στην Θεσσαλονίκη έχει προγραμματιστεί για την Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Γης, ενώ στην Αθήνα θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου στο Terra Vibe Park στη Μαλακάσα.

Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1994 στο Λονδίνο από τον Brian Molko, όπου συναντώντας τον Steven Olsdal ξεκίνησαν να παίζουν σε undergrounds clubs.
Οι επιτυχίες τους είναι σημαντικές έχοντας 6 άλμπουμ, πάνω από 12 εκατομμύρια πωλήσεις και 16 χρόνια πετυχημένης καριέρας στην κορυφή των παγκόσμιων charts,ενώ έχουν συνεργαστεί και με το ίνδαλμά τους David Bowie, βρίσκοντας τη χρυσή τομή μέσα από τα τραγούδια όπως τα Special K, Taste in Men, Black – Eyed.
Μπορεί το όνομά τους να σημαίνει ψευτοφάρμακο, όμως η μουσική τους είναι αληθινή και γεμάτη ενέργεια, μιλώντας μέσα από αυτή για την αδιαφορία της κοινωνίας, την περιθωριοποίηση, τον εθισμό και την αποξένωση.
Τιμές εισιτηρίων για το Θέατρο Γης: τα πρώτα 1000 εισιτήρια κοστίζουν 30 ευρώ, μετά την εξάντλησή τους το εισιτήριο γενικής εισόδου θα κοστίζει 35 ευρώ, ενώ το εισιτήριο στο ταμείο την ημέρα της συναυλίας θα κοστίζει 40 ευρώ.
Για το Terra Vibe Park: τα πρώτα 2500 εισιτήρια κοστίζουν 30 ευρώ, μετά την εξάντλησή τους το εισιτήριο γενικής εισόδου θα κοστίζει 35 ευρώ, το εισιτήριο της διακεκριμένης θέσης κοστίζει 75 ευρώ, ενώ το εισιτήριο στο ταμείο την ημέρα της συναυλίας θα κοστίζει 40 ευρώ.

www.i-live.gr

Τα πολιτικά του Σουρή..

"Ποίος είδε κράτος λιγοστό 

σ' όλη τη γη μοναδικό 

εκατό να εξοδεύει 

και πενήντα να μαζεύει 

Να τρέφει όλους τους αργούς, 

να' χει επτά Πρωθυπουργούς 

ταμείο δίχως χρήματα 

και δόξης τόσα μνήματα 

Να' χει κλητήρες για φρουρά 

και να σε κλέβουν φανερά 

κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε 

τον κλέφτη να γυρεύουνε"

Γεώργιος Σουρής (1853 -1919)

Τ' όνομα σου..

Τ' όνομα σου (Μεγαλυνάρι)


Τ' όνομά σου : ψωμί στο τραπέζι
Τ' όνομά σου : νερό στην πηγή.
Τ' όνομά σου : αγιόκλημα αναρριχόμενων άστρων.
Τ' όνομά σου : παράθυρο ανοιγμένο τη νύχτα στην πρώτη του Μάη.

Τ' όνομά σου : ρινίσματα ήλιου
Τ' όνομά σου : στροφή από φλάουτο τη νύχτα.
Τ' όνομά σου : στα χείλη των αγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ' όνομά σου : κουδούνισμα αλόγων που σέρνουν την άνοιξη πίσω τους

Τ' όνομά σου : βροχούλα στου σπορέα το μέτωπο
Τ' όνομά σου : περίσσευμα στου βοσκού την καλύβα
Τ' όνομά σου : τοπίο χωρισμένο με χρώματα
Τ' όνομά σου : δυο δρυς που το ουράνιο τόξο στηρίζει τις άκρες του.

Τ' όνομά σου : ένας ψίθυρος απ' αστέρι σε αστέρι
Τ' όνομά σου : ομιλία δύο ρυακιών μεταξύ τους
Τ' όνομά σου : μονόλογος ενός πεύκου στο Σούνιο
Τ' όνομά σου : ένα ελάφι βουτηγμένο ως το γόνατο σε μιαν άμπωτη ήλιου.

Τ' όνομά σου : ροδόφυλλο σ' ενός βρέφους το μάγουλο
Τ' όνομά σου : πεντάγραμμο στις κεραίες των γρύλων
Τ' όνομά σου : ο Ηνίοχος στην άμαξα του ήλιου.
Τ' όνομά σου : πορεία πέντε κύκνων που σέρνουν την πούλια στα μεσούρανα

Τ' όνομά σου : Ειρήνη στα κλωνάρια του δάσους.
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στους δρόμους των πόλεων
Τ' όνομά σου : Ειρήνη στις ρότες των πλοίων
Τ' όνομά σου : ένας άρτος, βαλμένος στην άκρη της γης που περίσσεψε

Τ' όνομά σου : αέτωμα περιστεριών στον ορίζοντα.
Τ' όνομά σου : αλληλούια πάνω στο Έβερεστ


Νικηφόρος Βρεττάκος

Little big love..

Ο κίνδυνος για ντόμινο της Ευρώπης..

The Guardian

Η προεκλογική περίοδος στη Βρετανία διακρίθηκε από πνεύμα επαρχιωτισμού. Το ζήτημα της Ευρώπης εθίγη ελάχιστα, εξαιτίας της προσπάθειας του Συντηρητικού Ντέιβιντ Κάμερον να φιμώσει την «ευρωσκεπτικιστική» μερίδα του κόμματός του, αλλά και της πρόθεσης του πρωθυπουργού κ. Μπράουν να διατηρήσει τη συζήτηση σε όσο το δυνατόν στενότερο πλαίσιο.
Η ελληνική κρίση θα αλλάξει όλα αυτά. Το εύρος καταστροφής είναι τέτοιο, που δεν μπορεί να αγνοηθεί, ενώ θέτει ερωτήματα όχι μόνο για την ανοησία των διαχειριστών του προβλήματος, αλλά και υπαρξιακά ζητήματα για το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Την ίδια στιγμή, γεννιέται η απορία μήπως η Βρετανία θα είναι η επόμενη Ελλάδα.
Οταν η Αθήνα παραδέχθηκε τον περασμένο Οκτώβριο ότι το κρατικό της έλλειμμα είναι μεγαλύτερο απ’ ό, τι νομίζαμε, το πρόβλημα ήταν μεν σοβαρό, αλλά αποκλειστικά τοπικού χαρακτήρα και χωρίς ουσιαστικές επιπτώσεις για άλλα κράτη. Υστερα από έξι μήνες κωλυσιεργίας, διαφωνιών και κωλυμάτων, γύρω από το εάν η Ελλάδα πρέπει να εξασφαλίσει οικονομική βοήθεια, από το ποιος θα οργανώσει το πακέτο βοήθειας και τι ποσά θα αφορά, το πακέτο βοήθειας δεν έχει προσφερθεί ακόμη. Ως αποτέλεσμα της καθυστέρησης αυτής, το κόστος της σωτηρίας της ελληνικής οικονομίας αυξήθηκε δραματικά, απειλώντας να μεταδοθεί και σε άλλες οικονομίες της Μεσογείου και θέτοντας ερωτήματα γύρω από την επιβίωση του ίδιου του κοινού νομίσματος στην παρούσα του μορφή.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, όμως, η ανάληψη ταχείας δράσης εμποδίστηκε από την αρχική διαβεβαίωση πως η συμμετοχή του ΔΝΤ δεν είναι αναγκαία για την επίλυση ενός προβλήματος της Ευρωζώνης, αλλά και από τη σκληρή στάση της Γερμανίας. Το Βερολίνο ξεκαθάρισε από την αρχή ότι οι Ελληνες έπρεπε να πληρώσουν ακριβά τη δημοσιονομική τους αταξία, προσέγγιση που βρίσκει σύμφωνους τους περισσότερους Γερμανούς ψηφοφόρους. Η στάση του Βερολίνου, όμως, δεν έχει ως αποκλειστικό κίνητρο τις κρίσιμες εκλογές στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία την ερχόμενη εβδομάδα, καθώς αποκαλύπτει κατά κύριο λόγο πόσο βαθιά έχει μετανιώσει η Γερμανία για τη θετική της ψήφο στην είσοδο της Ελλάδας στη Ζώνη του Ευρώ.
Τα πρόσφατα σχόλια της Αγκελα Μέρκελ, ότι μία πιο προσεκτική μελέτη των στοιχείων το 2000 θα είχε αποκαλύψει τα εγγενή προβλήματα της Ελλάδας, ξεσκεπάζουν τη γερμανική φιλοδοξία για ένα άλλο είδος κοινού νομίσματος. Ενός νέου σκληρού ευρώ, αποκλειστικό προνόμιο μιας νομισματικής ζώνης, που θα αποκλείει από τις τάξεις της «ασθενή» μέλη όπως η Ελλάδα.
Tι γίνεται λοιπόν τώρα; Η Πορτογαλία είναι επόμενη στον κατάλογο, με την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση της χώρας να συμφωνούν αυτή την εβδομάδα στην επιβολή προγράμματος λιτότητας που είχε συμφωνηθεί το 2001, σε μια προσπάθεια να εξασφαλίσουν κάποια πίστωση χρόνου. Η πιστοληπτική ικανότητα της Ισπανίας υποβαθμίστηκε και αυτή στα μέσα της εβδομάδας. Υπό τις παρούσες συνθήκες, η παρέμβαση του επικεφαλής του ΟΟΣΑ, που συνέκρινε την κρίση με τον ιό του Εμπολα, δεν μπορεί να θεωρηθεί εποικοδομητική. Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς ότι πολλοί χαρακτήρισαν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών ως «στιγμή Lehman Brothers». Οι φόβοι για «φαινόμενο ντόμινο» στην Ευρώπη αποκαλύπτουν τις πιέσεις που δέχονται τα δημόσια οικονομικά από την κρίση των τελευταίων τριών ετών. Πολλές είναι οι χώρες των οποίων τα ελλείμματα του προϋπολογισμού είναι δυσθεώρητα και το δημόσιο χρέος σταθερά διογκούμενο, μεταξύ τους και η Βρετανία.
Ο λόγος που η Βρετανία δεν έχει μπει ακόμη στο στόχαστρο των κερδοσκόπων, είναι ότι η τιμή της στερλίνας μπορεί να διαμορφώνεται ελεύθερα στις αγορές. Αυτό προσφέρει βαλβίδα ασφαλείας σε περίπτωση που ξένοι επενδυτές τρομάξουν από το εύρος του ελλείμματος και το γεγονός ότι κανένα από τα κόμματα δεν έχει εμφανίσει αξιόπιστο πρόγραμμα αντιμετώπισης της αρνητικής οικονομικής συγκυρίας. Αν και η απόφαση του Γκόρντον Μπράουν να κρατήσει τη χώρα μακριά από το ευρώ το 2003 δικαιώθηκε πλήρως, αυτό δεν σημαίνει ότι η κρίση θα σταματήσει στα παράλια της Μάγχης. Μέσα στις επόμενες λίγες ημέρες, οι κερδοσκοπικές επιθέσεις θα επικεντρωθούν στο μαλακό υπογάστριο της Ευρωζώνης, στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Αν, όμως, οι βρετανικές εκλογές δεν αναδείξουν αμέσως νικητή και οδηγήσουν σε εβδομάδες πολιτικών διεργασιών, οι επενδυτές θα δουν με νέο, διστακτικό μάτι τη Βρετανία, ενώ όπως έγινε και με την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, μπορεί αυτό που θα δουν να μην τους αρέσει καθόλου.

We Are Happy To Serve You..

Ο Leslie Buck, δημιουργός του διάσημου ελληνοπρεπούς χάρτινου ποτηριού μιας χρήσης, πέθανε τη Δευτέρα 26 Απριλίου, σε ηλικία 87 ετών.

Έχοντας γλυτώσει από τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως των Ναζί, ο εβραϊκής καταγωγής Leslie Buck, βρέθηκε στη Νέα Υόρκη. Η τύχη του στη νέα πατρίδα τον έφερε κατά ένα ενδιαφέροντα τρόπο κοντά στους Έλληνες μετανάστες, αφού επί δεκαετίες τους προμήθευε με τα αρχαϊκής έμπνευσης χάρτινα ποτηράκια τα οποία σχεδίασε. Τα ποτηράκια αυτά έχουν πλέον γίνει σήμα κατατεθέν και μέρος της συλλογικής εικόνας της σπουδαίας μεγαλόπολης. Γεμάτο αχνιστό καφέ, το ποτήρι του Buck ζέστανε τα χέρια εκατομμυρίων Νεοϋορκέζων και επισκεπτών, στους κρύους δρόμους το χειμώνα, και επάξια πήρε τη θέση του ανάμεσα στα υπόλοιπα εμβλήματα της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας.

Ο Leslie Buck δημιούργησε στη δεκαετία του 1960 το ελληνοπρεπές anthora, όπως λέγεται το ποτηράκι --από τον τρόπο που ο ανατολικοευρωπαίος Buck πρόφερε τη λέξη amphora, δηλαδή «αμφορέας» στα αγγλικά. Βασικός πελάτης του Buck ήταν τα πάμπολλα ελληνικής ιδιοκτησίας ντάινερ, τα φτηνά καθημερινά εστιατόρια, που γνώριζαν μεγάλη άνθηση. Οι Έλληνες επιχειρηματίες κυριαρχούσαν και εξακολουθούν να κατέχουν σημαντική θέση στην αγορά της εστίαση στις ΗΠΑ. Στα χρώματα της γαλανόλευκης, με το ελληνικό κλειδί σαν σιρίτι γύρω, και έναν αμφορέα στο πλάι, το ποτηράκι γράφει με αρχαιοπρεπή γράμματα: We are happy to serve you (ευχαρίστησή μας που σας εξυπηρετούμε).

Είναι ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα κιτς, και οι απομιμήσεις που ακολούθησαν πολλές. Σήμερα μπορεί να έχει σχεδόν εξοβελιστεί από τα μεγάλα πλαστικο-χάρτινα ποτήρια του Starbacks, καθώς το σχέδιό του δε συμβιβάζεται πλέον με τα γούστα της μεσαίας τάξης των Νεοϋορκέζων. Παρότι όμως το anthora, δεν παράγεται πλέον στους τεράστιους αριθμούς των περασμένων χρόνων, απεικονίζεται σαν σήμα της πόλης σε κάθε είδους μπλουζάκια και αναμνηστικά, μαζί με το «I Love NY» και το άγαλμα της Ελευθερίας. Στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης πουλιέται η «πολύτιμη» κεραμική έκδοσή του, ανάμεσα σε αντικείμενα του Πικάσο, και του Φρανκ Λόιντ Ράιτ.

Ο Leslie Buck που δημιούργησε το anthora μπορεί να χάθηκε, όμως η δημιουργία του είναι μια ακόμα ιστορία επιτυχίας των κατατρεγμένων όλου του κόσμου --Εβραίων, Ελλήνων, Ινδών, Κινέζων, Κορεταών και όλων των άλλων μεταναστών στις ΗΠΑ, τη χώρα όπου η αξία της ιδέας, της δουλειάς και της δημιουργίας αναγνωρίζεται, δίχως τάξικά κόμπλεξ, και ανεξάρτητα από τις εθνότητες, τα μέσα και τις γνωριμίες...

Η ιστορία του χάρτινου κιτς ανθορέα θα μπορούσε να είναι έμπνευση για όλους εμάς, στις δύσκολες ώρες που περνάμε. Δείχνει πως καθένας μας θα μπορούσε ίσως έξυπνα, απλά, και δίχως μεγαλεπίβολη οργάνωση, να επινοήσει, να δημιουργήσει ή να αξιοποιήσει κάτι που έχει στο μυαλό του. Κι αν δεν καταφέρουμε τώρα να φτιάξουμε και στην Ελλάδα ανάλογο κλίμα, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να δοκιμάσει κάποιος την τύχη του στις ΗΠΑ...

www.protagon.gr

The Sacrifice ~ Michael Nyman