Saturday, September 25, 2010
Thursday, September 23, 2010
Εκείνο που δε γίνεται..
Nα 'χε η νοσταλγία σώμα να το σπρώξω απ' το παρά-
θυρο έξω ! Nα τσακίσω εκείνο που δε γίνεται ! Kο-
ρίτσι που από το γυμνό σου στήθος σαν από σχεδία
κάποτε μ' έσωσε ο Θεός
Kαι ψηλά πάνω απ' τα τείχη με την ημισέληνο με πήγε
μην κι από δική μου
Aκριτομύθια φανερωθείς και οι Tύχες σε βάλουν
στο σημάδι Όπως κι έγινε Γιατί τέτοια θέλει κι
αγαπά η ζωή που εμείς αλλού πιστεύουμε πως είναι
Kι από τ' άλλο μέρος της αγάπης από τ' άλλο μέ-
ρος του θανάτου υπνοβατούμε ώσπου αβάσταχτα
περισφιγμένο κείνο που μας έγινε σάρκα της σαρ-
κός σαν το φώσφορο μέσα μας πάρει φωτιά και ανά-
ψει και ξυπνήσουμε
Ίσια ναι πάει ο χρόνος αλλ' ο έρωτας κάθετα
και ή κόβονται στα δύο ή που δεν απαντήθηκαν ποτέ
Aλλ' αυτό που μένει σαν
Άμμος από δυνατόν αέρα στα δωμάτια και η αράχνη
κι έξω στο κατώφλι
O λύκος με το στρογγυλό το μάτι που ολολύζει πιθα-
νά φαίνονται όλα και προ πάντων τα βουνά της Kρή-
της που μικρός τα 'χα στο χιόνι και τα ξαναβρήκα δρο-
σερά μα τι σημαίνει
Που κι ελεύθερος να μείνεις που και νικητής πάλι ο
ήλιος γέρνει κι είναι ολόγυρά σου
Σιγαλιά γεμάτη ακτές καταστραμμένες όπου ακόμη
κατεβαίνουνε τα σύννεφα να φάνε χόρτο λίγο πριν
για πάντα σκοτεινιάσει
Σα να πήραν τέλος οι άνθρωποι και να μην έχει μείνει
άλλο τίποτα καίριο να ειπωθεί.
Οδυσσέας Ελύτης
Monday, September 13, 2010
Η ζωή μου όλη: Ωχ, σχολείο!
Γιατί πρέπει να μαυρίζω έτσι όταν φιλάω το κοριτσάκι μου και το καθησυχάζω (ψευδώώώώώς) ότι και αυτή τη σχολική χρονιά όλα θα πάνε πρίμα και φρρρρρρ ακολουθεί όλη η σεντονιάς των κλισέ: θα κάνεις καινούργιους φίλους, θα μάθεις καταπληκτικά πράγματα, θα γνωρίσεις δασκάλους που θα σου δείξουν δρόμους. Τι; να της πω την αλήθεια; Αν άφηνα ελεύθερο το στόμα μου θα της έλεγα ότι τα μισά παιδιά σχολιάζουν τα μαλλιά και τα παπούτσια των άλλων μισών, ότι το “μαθαίνω” είναι μια πολύ παρεξηγημένη έννοια στο σύγχρονο ελληνικό σχολείο, ότι θα της βγαίνει το λάδι μέχρι τις 5 το απόγευμα και μετά θα την περιμένει μια τρίωρη μελέτη – ένα οκτάωρο δηλαδή τσάμπα κόπου και τέλος, η πλειοψηφία των καθηγητών βαριούνται που ζουν αλλά δεν βαριούνται καθόλου τη ρουτίνα τους.
Μα λέγονται τέτοια πράγματα σε μια μικρούλα και δη επιμελή και στοχαστική; Γιατί όχι; Ρόαλντ Νταλ δεν διάβασε; Λέμονι Σνίκετ δεν ξέρει απ’ έξω; Από Ντίκενς δεν γνωρίζει; Αφού αντιπαθεί που αντιπαθεί τη γλυκανάλατη Πολυάννα δεν δικαιούμαι να της μάθω εγώ πώς δενότανε το ατσάλι;
Τουλάχιστον σ΄ εμάς λέγανε εκείνο το αποτρόπαιο “Καλή πρόοδο” και ξεμπέρδευαν οι μεγάλοι. Εμείς στη λίαν γελοία και άβολη θέση των μεγάλων τι να πούμε στα παιδιά και στα παιδάκια που πάνε πάλι σχολείο από σήμερα; Eμείς που έχουμε και την πετριά του αντισυμβατικού, του φιλέρευνου και politically correct Πολίτη του Κόσμου από τη μία και από την άλλη την ηττοπάθεια του μπαϊλντισμένου άφραγκου; Πώς να τους μάθουμε να ζουν και να ονειρεύονται; Να ζουν ή να ονειρεύονται; Εμείς ακόμη να μάθουμε ότι αυτά τα δύο δεν συναντώνται, είναι σαν τις παράλληλες ευθείες, που έλεγε και η γεωμετρία.
Αναστασία Λαμπρία
www.protagon.gr
Saturday, September 11, 2010
Η άλλη 11η Σεπτεμβρίου..
Υπάρχει και μια άλλη 11η Σεπτεμβρίου που πρέπει να θυμόμαστε και να προβληματιζόμαστε! Είναι η 11η Σεπτεμβρίου του 1973! Στις 2 μετά τα μεσάνυχτα αυτής της 11ης Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος της Χιλής Σαλβαδόρ Αλιέντε δέχεται ένα τηλεφώνημα στο σπίτι του. Ναυτικές δυνάμεις καταλαμβάνουν στρατηγικά σημεία στο Βαλπαραισο. Ο Αλιέντε καλεί αμέσως σύσκεψη των ηγετών της Λαϊκής Ενότητας, άλλα διστάζει – σύμφωνα με την εφημερίδα Λα Βανγουαρντια της Βαρκελώνης – να υιοθετήσει την άποψη συνεργατών του ότι πρόκειται για την πρώτη πράξη του πραξικοπήματος και ότι πρέπει να κινητοποιηθούν άμεσα οι οργανωμένες δυνάμεις της Λαϊκής Ενότητας και οι ομάδες ένοπλων εργατών. Στις 6 το πρωί έρχονται πληροφορίες ότι στρατός και αστυνομία καταλαμβάνουν εργοστάσια στο Σαντιάγκο, απομακρύνοντας βίαια την εργατική περιφρούρηση. Στις 6.30 π.μ. ο Αλιέντε πηγαίνει στο προεδρικό μέγαρο, όπου στις 7.30 εμφανίζονται τα πρώτα τεθωρακισμένα των πραξικοπηματιών. Στις 8.30 το ακροδεξιό Ράδιο Αγκρικουλτουρα μεταδίδει την πρώτη ανακοίνωση της χούντας, που καλεί τον πρόεδρο να παραιτηθεί και το λαό να μείνει στο σπίτι του. Ο Σαλβαντορ Αλιέντε απαντά, με μια φωνή που τη ραγίζει η συγκίνηση, από φιλοκυβερνητικό ραδιόφωνο: «Αυτή μπορεί να είναι η τελευταία φορά που ακούτε τη φωνή μου… Θα μείνω στο προεδρικό μέγαρο, στις επάλξεις της Δημοκρατίας, δίνοντας αν χρειαστεί και τη ζωή μου… Υπερασπιστείτε την Επανάσταση!». Στις 9.30 αρχίζει η ανταλλαγή πυροβολισμών. Η αστυνομική φρουρά του μεγάρου αποχωρεί ύστερα από τελεσίγραφο του στρατού. Ο Αλιέντε μένει με 20-25 έμπιστους ένοπλους και αρκετούς συνεργάτες του. Στις 11.30 το προεδρικό μέγαρο βομβαρδίζεται από πολεμικά αεροσκάφη. Ξεσπά φωτιά. Γύρω στις 2 μ.μ. και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες ο Σαλβαντόρ Αλιέντε θα βρεθεί νεκρός, έχοντας στο χέρι του ένα αυτόματο όπλο. Κάποιες πρώτες δημοσιογραφικές μαρτυρίες, οι όποιες δεν απέφυγαν τον απόλυτο έλεγχο της χούντας στις πληροφορίες, υποστήριξαν ότι αυτοκτόνησε. Πολλοί, ανάμεσα τους και ο Φιντέλ Κάστρο, αμφισβήτησαν αυτή την εκδοχή, τονίζοντας ότι ο Αλιεντε δολοφονήθηκε από τους φασίστες. Την ίδια μέρα αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση τετραμελής στρατιωτική χούντα, με επικεφαλής το στρατηγό Αουγκουστο Πινοσέτ. Αν και η αντίσταση συνεχίζεται με σκληρές ένοπλες συγκρούσεις – στα εργοστάσια, στις φτωχογειτονιές, στο Πολυτεχνείο και σε άλλες σχολές -, τόσο στο Σαντιάγκο όσο και στην υπόλοιπη χώρα, η νύχτα της 11ης προς τη 12η Σεπτέμβρη βρίσκει τη Χιλή να μπαίνει σε μια βαθιά φασιστική νύχτα, γεμάτη τρόμο, που θα διαρκέσει πάνω από 25 χρόνια, ρίχνοντας τη βαριά σκιά της ακόμα και σήμερα. Μέχρι το τέλος του χρόνου οι νεκροί αγωνιστές ξεπέρασαν τους 20.000! Στις 11 Σεπτέμβρη του 1973, το Ασοσιειτεντ Πρες μετέδιδε ότι «το πραξικόπημα είναι έργο του σκληρού, φιλοαμερικανικού πυρήνα του στρατεύματος». Αυτή την 11η Σεπτέμβρη, η Ουάσιγκτον προσπαθεί να τη θάψει στη λήθη…
Η μεγάλη σύγκρουση της Χιλής, που πνίγηκε στο αίμα από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 11ης Σεπτέμβρη του 1973, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την Αριστερά και το επαναστατικό κίνημα. Στην πραγματικότητα, σε αυτή τη μικρή χώρα της Νότιας Αμερικής (με τα 10 εκατομμύρια κάτοικους) εκδηλώθηκε η πιο ολοκληρωμένη και συνειδητή προσπάθεια για το πέρασμα στο σοσιαλισμό με ειρηνικό τρόπο, μέσω της κοινοβουλευτικής οδού. Χωρίς κομπορρημοσύνες και «επαναστατική» υπεροψία, αξίζει να μελετηθεί αυτή η πείρα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, όπου διαμορφώνεται ένα νέο κύμα αριστερής και αντιιμπεριαλιστικης πολιτικοποίησης στην ανήσυχη ήπειρο της Λατινικής Αμερικής και όχι μόνο. Η Χιλή μπορεί να δώσει ιδιαίτερα διδάγματα, παίρνοντας υπόψη ότι βρισκόμαστε σε ένα τελείως διαφορετικό διεθνές περιβάλλον και συσχετισμό δυνάμεων.
Το πρώτο σημείο που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι στη Χιλή εκδηλώθηκε μια πραγματική προσπάθεια βαθιού κοινωνικού μετασχηματισμού και όχι για κάποια σοσιαλδημοκρατική κοροϊδία διαχείρισης του συστήματος. Και αυτό έχει την άξια του και όσον αφορά τα όρια του εγχειρήματος. Πολιτικό υποκείμενο αυτής της διαδικασίας ήταν η Λαϊκή Ενότητα, ένα μέτωπο πολιτικών οργανώσεων, που περιελάμβανε το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κόμμα Αριστερών Χριστιανών, το Ριζοσπαστικό Κόμμα, το Κίνημα Ενιαίας Λαϊκής Δράσης (που είχε αποσπαστεί από το κεντρώο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα). Η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας διευκολύνθηκε και από τη γραμμή του ΚΚΧ, το οποίο αφενός ήταν συνεπές στην επικρατούσα στρατηγική των δυο σταδίων της επανάστασης (ένα δημοκρατικό, αντιιμπεριαλιστικο, αντί-λατιφουντιακο και ένα σοσιαλιστικό) και αφετέρου είχε διακηρύξει ότι ο δρόμος της επανάστασης στη Χιλή θα είναι ειρηνικός, μη ένοπλος. Στην εκτίμηση περί ειρηνικού περάσματος είχε συμβάλει το γεγονός ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία στη Χιλή είχε μια μακρά παράδοση (162 χρόνων!) απίστευτης για τη Λατινική Αμερική ομαλότητας, χωρίς ο στρατός να έχει παρέμβει Ποτε. Δυστυχώς, η ταξική πάλη αποδείχθηκε πιο πρωτότυπη από τις παραδόσεις και η στρατηγική τύφλωση του κομμουνιστικού κινήματος οδήγησε σε μια τραγωδία.
Στις 4 Σεπτέμβρη του 1970, ο μαρξιστής Σαλβαντόρ Αλιέντε, υποψήφιος πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, συγκεντρώνει το 36,3% των ψήφων, έναντι 34,9% του δεξιού Αλεσαντρι και 27,8% του κεντρώου Τομιτς. Το προεκλογικό πρόγραμμα του Αλιέντε είναι ιδιαίτερα ριζοσπαστικό. Μιλά για αντιιμπεριαλιστική-αντιολιγαρχιακή κυβέρνηση, αντικατάσταση Βουλής και Γερουσίας από Λαϊκή Εθνοσυνέλευση, για ριζική αγροτική μεταρρύθμιση σε βάρος των γαιοκτημόνων, για εθνικοποίηση των ξένων τραπεζών και επιχειρήσεων, μαζί και των αμερικανικών εκμεταλλεύσεων των ορυχείων χαλκού, των μεγαλύτερων στον κόσμο. Το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, που είναι ο ρυθμιστής, αποφασίζει με συνέδριο να υποστηρίξει τον Αλιέντε, ο όποιος εκλέγεται στις 24 Οκτώβρη του 1970. Δυο μέρες πριν, η αντεπανάσταση τραυματίζει θανάσιμα τον δημοκρατικό αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγό Σνάιντερ.
Στην πρώτη δημόσια ομιλία του μετά το σχηματισμό κυβέρνησης, ο Αλιέντε Μιλά για το «δημοκρατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό». Εθνικοποιούνται τα ορυχεία χαλκού και σιδήρου, καθώς και αυτά νίτρου και άνθρακα, δημιουργείται κρατικός τομέας της οικονομίας στη βάση των εθνικοποιημενων τραπεζών, πολυεθνικών επιχειρήσεων, ενώ σταδιακά ελέγχεται από το κράτος το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού εμπορίου. Πραγματοποιείται η αγροτική μεταρρύθμιση και μοιράζονται τα μεγάλα ιδιωτικά αγροκτήματα στους συνεταιρισμούς των αγροτών. Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων ανεβαίνει αισθητά το 1971-72, κατά 12-13% με πραγματικούς όρους το χρόνο. Παρά τα ιδιαίτερα θετικά αυτά μέτρα, που ανακουφίζουν την εργατική τάξη και τους υπό εκμετάλλευση, δεν συνοδεύονται και από άλλα μέτρα συνολικότερου κτυπήματος της οικονομικής θέσης του κεφαλαίου. Υπάρχει ένας απόλυτος διαχωρισμός των σταδίων της επανάστασης, με υλοποίηση μέτρων που στρέφονται μόνο κατά του μεγάλου κεφαλαίου, ειδικά των πολυεθνικών.
Πάντως, η εργατική τάξη, η οποία βρισκόταν στο πλευρό της Λαϊκής Ενότητας, κινητοποιείται ευρύτερα, ενώ τόσο οι φτωχοί αγρότες όσο και τα φτωχά μεσαία στρώματα των πόλεων βλέπουν θετικά την Αριστερά. Τα μεσαία στρώματα, που στη Χιλή είχαν σημαντικό ειδικό βάρος, δοκιμασμένα από την οικονομική κρίση πριν από τον Αλιέντε, βλέπουν με ευμενή ουδετερότητα την κυβέρνηση, κάτι που αποτυπώνεται και στη στάση του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος που επιτρέπει την κυβερνητική διαχείριση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Απέναντι στην κυβέρνηση βρίσκονται οι ηγετικές δυνάμεις του χιλιανικού κεφαλαίου, οι βιομήχανοι και οι γαιοκτήμονες και τα πολυεθνικά μονοπώλια – κυρίως τα αμερικανικά – που είχαν μετατρέψει τη Χιλή σε κόλαση κερδοφορίας. Συνολικά, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ανησυχούσε για την περίπτωση επιτυχίας του χιλιανικού πειράματος, που θα αποτελούσε παράδειγμα για όλη την ήπειρο. Εκτός από τους πολιτικούς λόγους – που ήταν οι σημαντικότεροι – υπήρχαν και οικονομικοί λόγοι, για την απόφαση της Ουάσιγκτον να ανατρέψει την αριστερή κυβέρνηση με κάθε μέσο. Η εθνικοποίηση των μεταλλείων χαλκού της ΙΤΤ έγινε χωρίς ένα σεντς αποζημίωση! Ο Αλιέντε σημείωσε ότι η ΙΤΤ πραγματοποιούσε κέρδη 4 εκατ. Δολάρια το χρόνο, επί 40 χρόνια, με μόλις 30 εκατ. Δολάρια αρχική επένδυση. Οι ΗΠΑ κηρύσσουν οικονομικό εμπάργκο κατά της Χιλής. Ο ίδιος ο οικονομικός κολοσσός της ΙΤΤ, όπως αποκάλυψε δημοσιογραφική έρευνα, εισηγείται στο Λευκό Οίκο τη μέθοδο της αντεπανάστασης: «Μια γρήγορα καταρρέουσα οικονομία θα οδηγούσε σε ένα ανεξέλεγκτο κύμα βίας, οδηγώντας μοιραία σε στρατιωτικό πραξικόπημα». Το σχέδιο μπαίνει μπροστά. Δύναμη κρούσης οι πιστοί στο ντόπιο κεφάλαιο και στις ΗΠΑ στρατιωτικοί και οι αναρίθμητοι πράκτορες της CIA που έχουν στρατολογηθεί κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης χιλιάδων Χιλιανών αξιωματικών στις ΗΠΑ.
Αν και η Αριστερά έχει την κυβέρνηση, δεν ελέγχει καν το σύνολο της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Είναι μειοψηφία στο Κογκρέσο, που αποτελείται από τη Βουλή και τη Γερουσία, και διατηρείται στην κυβέρνηση μόνο από την ανοχή των ταλαντευόμενων Χριστιανοδημοκρατών. Από την άλλη, η δικαστική εξουσία είναι απόλυτα σχεδόν ελεγχόμενη από την αντεπανάσταση, όπως και ο διοικητικός μηχανισμός του κράτους, καθώς και ο σκληρός πυρήνας των κατασταλτικών μηχανισμών, η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες. Ο στρατός, παρά την επιφανειακή ουδετερότητα, στρατεύεται στη διατήρηση του συστήματος. Το κεφάλαιο ελέγχει πλήρως και τα ΜΜΕ, όπως και σήμερα στη Βενεζουέλα. Η Λαϊκή Ενότητα διστάζει να πάρει αποφασιστικά μέτρα για την αλλαγή του στρατιωτικού συσχετισμού των δυνάμεων, ο όποιος εξελίσσεται πάντα στο πιο κρίσιμο σημείο της επανάστασης. Ορισμένες ένοπλες εργατικές φρουρές που δημιουργούνται παραμένουν περιθωριοποιημένες. Η γραμμή του MIR, του Κινήματος Επαναστατικής Αριστεράς, μιας επαναστατικής οργάνωσης που προωθεί την ένοπλη πάλη και την κλιμάκωση της επαναστατικής διαδικασίας (διεξάγοντας και αντάρτικο πόλεων), αντιμετωπίζεται μόνο απορριπτικά. Αλλαγές δεν προωθούνται μέσα στο στρατό. Παρά το οικονομικό πραξικόπημα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού (που προηγήθηκε του στρατιωτικού), που οδήγησε τον πληθωρισμό στο 150%, η προσπάθεια της αντεπανάστασης να κερδίσει τα 2/3 του κογκρέσου για να καθαιρέσει την κυβέρνηση, μέσω των βουλευτικών εκλογών της 4ης Μάρτη του ΄73 , καταρρέει. Στο πλευρό του δεξιού Εθνικού Κόμματος κατεβαίνουν πια και οι Χριστιανοδημοκράτες, συγκροτώντας μαζί με άλλα συντηρητικά σχήματα το συνασπισμό CODE. Κι όμως, η Λαϊκή Ενότητα από το 36% του Αλιεντε ανεβαίνει στο 43,5%, ενώ η αντιπολίτευση χάνει οκτώ έδρες. Η πόλωση συνολικά ενισχύεται. Στη Λαϊκή Ενότητα ανεβαίνει η δύναμη των Σοσιαλιστών, οι οποίοι προβάλλουν πιο αριστερή γραμμή από το ΚΚ, που υποστηρίζει κυρίως «τη σταθεροποίηση των μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη επιτευχθεί». Στην αντιπολίτευση κερδίζει πόντους το Εθνικό Κόμμα σε βάρος των Χριστιανοδημοκρατών. Η κοινοβουλευτική αποτυχία της αντίδρασης αφήνει ανοικτό πια μόνο το δρόμο του πραξικοπήματος. Στις 29 Ιούνη τεθωρακισμένα θα προσπαθήσουν ανεπιτυχώς να καταλάβουν το Προεδρικό μέγαρο. Η κυβέρνηση δεν απαντά με τον απαιτούμενο δυναμισμό. Στις 26 Ιούλη η απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών θα κόψει τη χώρα στα δυο. Στις 4 Σεπτέμβρη μια γιγαντιαία διαδήλωση 500.000 εργατών υπέρ του Αλιέντε συγκλονίζει το Σαντιάγκο. Στις 8 Σεπτέμβρη ο αμερικανός πρέσβης στη Χιλή Ναθαναελ Ντειβις, με πραξικοπηματική εμπειρία στη Γουατεμάλα, επισκέπτεται την Ουάσινγκτον και συναντιέται με τον Χενρι Κίσινγκερ. Επιστρέφει το βράδυ της 10ης Σεπτέμβρη. Όλα ήταν πια έτοιμα. Τα οχήματα των φασιστών ζέσταναν τις μηχανές τους.
Άλλα η χιλιανική επανάσταση με τον ηρωικό αγώνα της θα ζεσταίνει τις καρδιές των επαναστατών για πάντα, θα φωτίζει τη σκέψη με τα πολύτιμα συμπεράσματα της και θα κάνει τη λέξη Χιλή, τραγουδισμένη από τον Πάμπλο Νερούδα, τους Ιντι Ιλιμάνι και τον Βίκτωρ Χάρα, συνώνυμη της αντίστασης για γενεές αριστερών και κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο. Γιατί ακόμα και το κοίταγμα του εργάτη των χαλκό-ρυχειων, του ακτήμονα και του φτωχού ινδιάνου προς την απελευθέρωση έχει κάτι το μεγαλειώδες…
Η μεγάλη σύγκρουση της Χιλής, που πνίγηκε στο αίμα από το στρατιωτικό πραξικόπημα της 11ης Σεπτέμβρη του 1973, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για την Αριστερά και το επαναστατικό κίνημα. Στην πραγματικότητα, σε αυτή τη μικρή χώρα της Νότιας Αμερικής (με τα 10 εκατομμύρια κάτοικους) εκδηλώθηκε η πιο ολοκληρωμένη και συνειδητή προσπάθεια για το πέρασμα στο σοσιαλισμό με ειρηνικό τρόπο, μέσω της κοινοβουλευτικής οδού. Χωρίς κομπορρημοσύνες και «επαναστατική» υπεροψία, αξίζει να μελετηθεί αυτή η πείρα, ειδικά στις σημερινές συνθήκες, όπου διαμορφώνεται ένα νέο κύμα αριστερής και αντιιμπεριαλιστικης πολιτικοποίησης στην ανήσυχη ήπειρο της Λατινικής Αμερικής και όχι μόνο. Η Χιλή μπορεί να δώσει ιδιαίτερα διδάγματα, παίρνοντας υπόψη ότι βρισκόμαστε σε ένα τελείως διαφορετικό διεθνές περιβάλλον και συσχετισμό δυνάμεων.
Το πρώτο σημείο που αξίζει να σημειωθεί είναι ότι στη Χιλή εκδηλώθηκε μια πραγματική προσπάθεια βαθιού κοινωνικού μετασχηματισμού και όχι για κάποια σοσιαλδημοκρατική κοροϊδία διαχείρισης του συστήματος. Και αυτό έχει την άξια του και όσον αφορά τα όρια του εγχειρήματος. Πολιτικό υποκείμενο αυτής της διαδικασίας ήταν η Λαϊκή Ενότητα, ένα μέτωπο πολιτικών οργανώσεων, που περιελάμβανε το Κομμουνιστικό Κόμμα Χιλής, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το Κόμμα Αριστερών Χριστιανών, το Ριζοσπαστικό Κόμμα, το Κίνημα Ενιαίας Λαϊκής Δράσης (που είχε αποσπαστεί από το κεντρώο Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα). Η συγκρότηση της Λαϊκής Ενότητας διευκολύνθηκε και από τη γραμμή του ΚΚΧ, το οποίο αφενός ήταν συνεπές στην επικρατούσα στρατηγική των δυο σταδίων της επανάστασης (ένα δημοκρατικό, αντιιμπεριαλιστικο, αντί-λατιφουντιακο και ένα σοσιαλιστικό) και αφετέρου είχε διακηρύξει ότι ο δρόμος της επανάστασης στη Χιλή θα είναι ειρηνικός, μη ένοπλος. Στην εκτίμηση περί ειρηνικού περάσματος είχε συμβάλει το γεγονός ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία στη Χιλή είχε μια μακρά παράδοση (162 χρόνων!) απίστευτης για τη Λατινική Αμερική ομαλότητας, χωρίς ο στρατός να έχει παρέμβει Ποτε. Δυστυχώς, η ταξική πάλη αποδείχθηκε πιο πρωτότυπη από τις παραδόσεις και η στρατηγική τύφλωση του κομμουνιστικού κινήματος οδήγησε σε μια τραγωδία.
Στις 4 Σεπτέμβρη του 1970, ο μαρξιστής Σαλβαντόρ Αλιέντε, υποψήφιος πρόεδρος της Λαϊκής Ενότητας, συγκεντρώνει το 36,3% των ψήφων, έναντι 34,9% του δεξιού Αλεσαντρι και 27,8% του κεντρώου Τομιτς. Το προεκλογικό πρόγραμμα του Αλιέντε είναι ιδιαίτερα ριζοσπαστικό. Μιλά για αντιιμπεριαλιστική-αντιολιγαρχιακή κυβέρνηση, αντικατάσταση Βουλής και Γερουσίας από Λαϊκή Εθνοσυνέλευση, για ριζική αγροτική μεταρρύθμιση σε βάρος των γαιοκτημόνων, για εθνικοποίηση των ξένων τραπεζών και επιχειρήσεων, μαζί και των αμερικανικών εκμεταλλεύσεων των ορυχείων χαλκού, των μεγαλύτερων στον κόσμο. Το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα, που είναι ο ρυθμιστής, αποφασίζει με συνέδριο να υποστηρίξει τον Αλιέντε, ο όποιος εκλέγεται στις 24 Οκτώβρη του 1970. Δυο μέρες πριν, η αντεπανάσταση τραυματίζει θανάσιμα τον δημοκρατικό αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγό Σνάιντερ.
Στην πρώτη δημόσια ομιλία του μετά το σχηματισμό κυβέρνησης, ο Αλιέντε Μιλά για το «δημοκρατικό δρόμο προς το σοσιαλισμό». Εθνικοποιούνται τα ορυχεία χαλκού και σιδήρου, καθώς και αυτά νίτρου και άνθρακα, δημιουργείται κρατικός τομέας της οικονομίας στη βάση των εθνικοποιημενων τραπεζών, πολυεθνικών επιχειρήσεων, ενώ σταδιακά ελέγχεται από το κράτος το μεγαλύτερο μέρος του εξωτερικού εμπορίου. Πραγματοποιείται η αγροτική μεταρρύθμιση και μοιράζονται τα μεγάλα ιδιωτικά αγροκτήματα στους συνεταιρισμούς των αγροτών. Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων ανεβαίνει αισθητά το 1971-72, κατά 12-13% με πραγματικούς όρους το χρόνο. Παρά τα ιδιαίτερα θετικά αυτά μέτρα, που ανακουφίζουν την εργατική τάξη και τους υπό εκμετάλλευση, δεν συνοδεύονται και από άλλα μέτρα συνολικότερου κτυπήματος της οικονομικής θέσης του κεφαλαίου. Υπάρχει ένας απόλυτος διαχωρισμός των σταδίων της επανάστασης, με υλοποίηση μέτρων που στρέφονται μόνο κατά του μεγάλου κεφαλαίου, ειδικά των πολυεθνικών.
Πάντως, η εργατική τάξη, η οποία βρισκόταν στο πλευρό της Λαϊκής Ενότητας, κινητοποιείται ευρύτερα, ενώ τόσο οι φτωχοί αγρότες όσο και τα φτωχά μεσαία στρώματα των πόλεων βλέπουν θετικά την Αριστερά. Τα μεσαία στρώματα, που στη Χιλή είχαν σημαντικό ειδικό βάρος, δοκιμασμένα από την οικονομική κρίση πριν από τον Αλιέντε, βλέπουν με ευμενή ουδετερότητα την κυβέρνηση, κάτι που αποτυπώνεται και στη στάση του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος που επιτρέπει την κυβερνητική διαχείριση σε κοινοβουλευτικό επίπεδο. Απέναντι στην κυβέρνηση βρίσκονται οι ηγετικές δυνάμεις του χιλιανικού κεφαλαίου, οι βιομήχανοι και οι γαιοκτήμονες και τα πολυεθνικά μονοπώλια – κυρίως τα αμερικανικά – που είχαν μετατρέψει τη Χιλή σε κόλαση κερδοφορίας. Συνολικά, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ανησυχούσε για την περίπτωση επιτυχίας του χιλιανικού πειράματος, που θα αποτελούσε παράδειγμα για όλη την ήπειρο. Εκτός από τους πολιτικούς λόγους – που ήταν οι σημαντικότεροι – υπήρχαν και οικονομικοί λόγοι, για την απόφαση της Ουάσιγκτον να ανατρέψει την αριστερή κυβέρνηση με κάθε μέσο. Η εθνικοποίηση των μεταλλείων χαλκού της ΙΤΤ έγινε χωρίς ένα σεντς αποζημίωση! Ο Αλιέντε σημείωσε ότι η ΙΤΤ πραγματοποιούσε κέρδη 4 εκατ. Δολάρια το χρόνο, επί 40 χρόνια, με μόλις 30 εκατ. Δολάρια αρχική επένδυση. Οι ΗΠΑ κηρύσσουν οικονομικό εμπάργκο κατά της Χιλής. Ο ίδιος ο οικονομικός κολοσσός της ΙΤΤ, όπως αποκάλυψε δημοσιογραφική έρευνα, εισηγείται στο Λευκό Οίκο τη μέθοδο της αντεπανάστασης: «Μια γρήγορα καταρρέουσα οικονομία θα οδηγούσε σε ένα ανεξέλεγκτο κύμα βίας, οδηγώντας μοιραία σε στρατιωτικό πραξικόπημα». Το σχέδιο μπαίνει μπροστά. Δύναμη κρούσης οι πιστοί στο ντόπιο κεφάλαιο και στις ΗΠΑ στρατιωτικοί και οι αναρίθμητοι πράκτορες της CIA που έχουν στρατολογηθεί κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης χιλιάδων Χιλιανών αξιωματικών στις ΗΠΑ.
Αν και η Αριστερά έχει την κυβέρνηση, δεν ελέγχει καν το σύνολο της κοινοβουλευτικής εξουσίας. Είναι μειοψηφία στο Κογκρέσο, που αποτελείται από τη Βουλή και τη Γερουσία, και διατηρείται στην κυβέρνηση μόνο από την ανοχή των ταλαντευόμενων Χριστιανοδημοκρατών. Από την άλλη, η δικαστική εξουσία είναι απόλυτα σχεδόν ελεγχόμενη από την αντεπανάσταση, όπως και ο διοικητικός μηχανισμός του κράτους, καθώς και ο σκληρός πυρήνας των κατασταλτικών μηχανισμών, η αστυνομία και οι μυστικές υπηρεσίες. Ο στρατός, παρά την επιφανειακή ουδετερότητα, στρατεύεται στη διατήρηση του συστήματος. Το κεφάλαιο ελέγχει πλήρως και τα ΜΜΕ, όπως και σήμερα στη Βενεζουέλα. Η Λαϊκή Ενότητα διστάζει να πάρει αποφασιστικά μέτρα για την αλλαγή του στρατιωτικού συσχετισμού των δυνάμεων, ο όποιος εξελίσσεται πάντα στο πιο κρίσιμο σημείο της επανάστασης. Ορισμένες ένοπλες εργατικές φρουρές που δημιουργούνται παραμένουν περιθωριοποιημένες. Η γραμμή του MIR, του Κινήματος Επαναστατικής Αριστεράς, μιας επαναστατικής οργάνωσης που προωθεί την ένοπλη πάλη και την κλιμάκωση της επαναστατικής διαδικασίας (διεξάγοντας και αντάρτικο πόλεων), αντιμετωπίζεται μόνο απορριπτικά. Αλλαγές δεν προωθούνται μέσα στο στρατό. Παρά το οικονομικό πραξικόπημα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού (που προηγήθηκε του στρατιωτικού), που οδήγησε τον πληθωρισμό στο 150%, η προσπάθεια της αντεπανάστασης να κερδίσει τα 2/3 του κογκρέσου για να καθαιρέσει την κυβέρνηση, μέσω των βουλευτικών εκλογών της 4ης Μάρτη του ΄73 , καταρρέει. Στο πλευρό του δεξιού Εθνικού Κόμματος κατεβαίνουν πια και οι Χριστιανοδημοκράτες, συγκροτώντας μαζί με άλλα συντηρητικά σχήματα το συνασπισμό CODE. Κι όμως, η Λαϊκή Ενότητα από το 36% του Αλιεντε ανεβαίνει στο 43,5%, ενώ η αντιπολίτευση χάνει οκτώ έδρες. Η πόλωση συνολικά ενισχύεται. Στη Λαϊκή Ενότητα ανεβαίνει η δύναμη των Σοσιαλιστών, οι οποίοι προβάλλουν πιο αριστερή γραμμή από το ΚΚ, που υποστηρίζει κυρίως «τη σταθεροποίηση των μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη επιτευχθεί». Στην αντιπολίτευση κερδίζει πόντους το Εθνικό Κόμμα σε βάρος των Χριστιανοδημοκρατών. Η κοινοβουλευτική αποτυχία της αντίδρασης αφήνει ανοικτό πια μόνο το δρόμο του πραξικοπήματος. Στις 29 Ιούνη τεθωρακισμένα θα προσπαθήσουν ανεπιτυχώς να καταλάβουν το Προεδρικό μέγαρο. Η κυβέρνηση δεν απαντά με τον απαιτούμενο δυναμισμό. Στις 26 Ιούλη η απεργία των ιδιοκτητών φορτηγών θα κόψει τη χώρα στα δυο. Στις 4 Σεπτέμβρη μια γιγαντιαία διαδήλωση 500.000 εργατών υπέρ του Αλιέντε συγκλονίζει το Σαντιάγκο. Στις 8 Σεπτέμβρη ο αμερικανός πρέσβης στη Χιλή Ναθαναελ Ντειβις, με πραξικοπηματική εμπειρία στη Γουατεμάλα, επισκέπτεται την Ουάσινγκτον και συναντιέται με τον Χενρι Κίσινγκερ. Επιστρέφει το βράδυ της 10ης Σεπτέμβρη. Όλα ήταν πια έτοιμα. Τα οχήματα των φασιστών ζέσταναν τις μηχανές τους.
Άλλα η χιλιανική επανάσταση με τον ηρωικό αγώνα της θα ζεσταίνει τις καρδιές των επαναστατών για πάντα, θα φωτίζει τη σκέψη με τα πολύτιμα συμπεράσματα της και θα κάνει τη λέξη Χιλή, τραγουδισμένη από τον Πάμπλο Νερούδα, τους Ιντι Ιλιμάνι και τον Βίκτωρ Χάρα, συνώνυμη της αντίστασης για γενεές αριστερών και κομμουνιστών σε όλο τον κόσμο. Γιατί ακόμα και το κοίταγμα του εργάτη των χαλκό-ρυχειων, του ακτήμονα και του φτωχού ινδιάνου προς την απελευθέρωση έχει κάτι το μεγαλειώδες…
Friday, September 10, 2010
Wednesday, September 8, 2010
Βραβείο στον σκιτσογράφο του Μωάμεθ..
Το βραβείο για την ελευθερία του Τύπου, Μ100 Media Pritz, θα λάβει ο Δανός σκιτσογράφος Κουρτ Βέστεργκάαρντ, που το 2005 είχε προκαλέσει την οργή του μουσουλμανικού κόσμου με το σκίτσο του, το οποίο παρουσίαζε τον προφήτη Μωάμεθ με ένα τουρμπάνι που έμοιαζε με αναμμένη βόμβα.Η τελετή απονομής, στην οποία θα εκφωνήσει λόγο και η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ, θα πραγματοποιηθεί στο Πότσνταμ σήμερα. Σύμφωνα με την επιτροπή που απονέμει τα βραβεία Μ100 Media Pritz, ο Βέστεργκάαρντ επιλέχτηκε να τιμηθεί για την «προσήλωσή του στην ελευθερία του Τύπου και της έκφρασης και για το θάρρος του να υπερασπίζεται τις δημοκρατικές αξίες παρά τις απειλές κατά της ζωής του». Αξίζει να σημειωθεί ότι τον Ιανουάριο ένας Σομαλός εισέβαλε στο σπίτι του Βέστεργκααρντ με ένα τσεκούρι και προσπάθησε να τον σκοτώσει.
"Ομαδικός τάφος" μεταναστών στα ελληνοτουρκικά σύνορα..
 Κατά τους επτά πρώτους μήνες του 2010 28 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να περάσουν τα σκληρά φυλασσόμενα ελληνο-τουρκικά σύνορα. Στην περιοχή του Έβρου τα πτώματα των μεταναστών μεταφέρονται στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης για ιατροδικαστική εξέταση. Δεδομένου ότι είναι συχνά αδύνατη η αναγνώριση και ταυτοποίησή τους, διενεργείται τεστ DNA ώστε οι συγγενείς να έχουν τη δυνατότητα να βεβαιωθούν για τον νεκρό τους. Στις 25 Ιουνίου 2010 19 άτομα πνίγηκαν στον ποταμό Έβρο/Meric. Τα 14 πτώματα που ξεβράστηκαν στην Ελληνική πλευρά μεταφέρθηκαν από γραφείο κηδειών από την Ορεστιάδα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης, όπου έγινε ιατροδικαστική εξέταση και καταγραφή, και από εκεί μεταφέρθηκαν σε ένα ορεινό μειονοτικό χωριό κοντά στο Σουφλί για να θαφτούν σε μουσουλμανικό νεκροταφείο. Παρόλα αυτά, τα πτώματα βρίσκονται σε ομαδικό τάφο έξω από το χωριό Σιδερό, σε μια δυσπρόσιτη περιοχή. Μονάχα μια πινακίδα, τρυπημένη από πολλούς πυροβολισμούς, γράφει ότι πρόκειται για «νεκροταφείο λαθρομεταναστών». Δεν γίνεται αμέσως κατανοητό ότι πρόκειται για έναν ομαδικό τάφο. Μετά από προσεκτικότερη εξέταση μπορεί κανείς να δει τους μεγάλους λάκκους που ανασκάφηκαν από τις μπουλντόζες και ότι καθένας μπορεί να περιέχει έως και δέκα πτώματα. Το γεγονός αποκαλύφθηκε κατά την έρευνα του διεθνικού δίκτυου Welcome to Europe (Καλωσήλθατε στην Ευρώπη) για τον εντοπισμό του τάφου ενός μετανάστη που σκοτώθηκε στα σύνορα στις 25 Ιουνίου και που η γυναίκα και τα παιδιά του αναζητούσαν, βρισκόμενοι σήμερα σε συνθήκες σχετικής ασφάλειας.  Πιστεύουμε ότι η πρακτική αυτή συνεχίζεται εδώ και χρόνια και ότι μεταξύ 150 και 200 άνθρωποι έχουν θαφτεί στον ομαδικό τάφο. Το γεγονός ότι η τοπική αρχή διέταξε την εκταφή του πτώματος και την ταφή του σύμφωνα με το μουσουλμανικό τελετουργικό, δεν αναιρεί ότι οι νεκροί μετανάστες έχουν ταφεί σε ομαδικό τάφο. Πρόκειται για κατάφωρη ασέβεια προς τους νεκρούς και ως προς τους συγγενείς τους. Επίσης, η εκταφή των νεκρών ώστε να θαφτούν με έναν αξιοπρεπή τρόπο δεν είναι πλέον εφικτή. Η ύπαρξη αυτού του ομαδικού τάφου στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ επιβεβαιώνει την εικόνα της μόνιμης και διαρκούς ταπείνωσης και υποβάθμισης της ζωής των προσφύγων. Πρόκειται για την άσκηση συστηματικής βίας με σκοπό να σταματήσει τη διέλευση των συνόρων από τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, μια βιαιότητα που οδηγεί στο θάνατο ακριβώς εκείνους που αναζητούν προστασία. Ακόμα και μετά το θάνατό τους, οι άνθρωποι αυτοί παραμένουν άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας οι οποίοι καθώς φαίνεται δεν αξίζουν μία ταφή που να αρμόζει στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Διαμαρτυρόμαστε για την αποτρόπαια μεταχείριση και την περιφρόνηση των προσφύγων και των μεταναστών, είτε βρίσκονται εν ζωή είτε έχουν πεθάνει. Δίκτυο Welcome to Europe |
ΠΑΟ – Νέα Εποχή..
Γράφω αυτές τις γραμμές παρακινούμενος από ένα ρεκόρ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου: «Ολοκληρώθηκε η διάθεση των καρτών διαρκείας στον Παναθηναϊκό με την ΠΑΕ να ανακοινώνει τον αριθμό- ρεκόρ των 28.456 εισιτηρίων».
Να θυμίσω, έτσι, για την ιστορία, ότι και το προηγούμενο ρεκόρ ανήκει στον κόσμο του Παναθηναϊκού, το 2007, με 26.002 κάρτες. Γράφω αυτές τις γραμμές και νιώθω ότι κάτι καλό ξεκινά στον ΠΑΟ, νιώθω ότι ανατέλλει μια νέα εποχή στην εν λόγω ομάδα.
Το μυαλό μου δεν βρίσκεται - μόνο - στις κάρτες διαρκείας, αλλά, βασικά, στην πρόταση που έκανε ο Τζίγγερ στον Ανδρέα Βγενόπουλο και τον Νικόλα Πατέρα, μέσω επιστολής, σύμφωνα με την οποία τους παραχωρεί, ανάμεσα στα άλλα - δωρεάν - το 25% των μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Γράφω αυτές τις γραμμές δίχως να περιμένω το αποτέλεσμα του κρίσιμου ραντεβού που θα γίνει σήμερα Τετάρτη, μεταξύ των τριών µεγαλοµετόχων. Πολλοί έχουν ήδη προδιαγράψει ότι αυτό το ραντεβού θα βγει θετικό. Αν αυτό γίνει, δίχως πολλά λόγια, θα δώσει το καίριο έναυσμα για νέα εποχή στην ομάδα. Ίσως αυτές οι λέξεις θα πρέπει να προστεθούν ως το νέο λογότυπο, στο σήμα του Τριφυλλιού: «ΠΑΟ – Νέα Εποχή».
Μια νέα εποχή η οποία αφενός θα προσδώσει κι άλλα κεφάλαια, αφού θα εισρεύσουν κι άλλοι επιχειρηµατίες-επενδυτές στον σύλλογο, αφετέρου - και πάνω από όλα – θα βγάλει μια και καλή την ομάδα (μετόχους, στελέχη, παίκτες, φιλάθλους, όλους-τέλος πάντων) απ’ αυτή την αδιάκοπη μίρλα, την γκρίνια, τη διχόνοια, τον «εμφύλιο», τις ύβρεις, από όπου κι αν προέρχονται.
«Επίσηµος συνεργάτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι η εταιρεία ταξιδίων και φιλοξενίας Τravel Ρlan», μου στέλνει στο κινητό - για να με πειράξει - ένας φίλος μου, Ολυμπιακός.
- Λογικό! Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ, του απαντάω...
Να θυμίσω, έτσι, για την ιστορία, ότι και το προηγούμενο ρεκόρ ανήκει στον κόσμο του Παναθηναϊκού, το 2007, με 26.002 κάρτες. Γράφω αυτές τις γραμμές και νιώθω ότι κάτι καλό ξεκινά στον ΠΑΟ, νιώθω ότι ανατέλλει μια νέα εποχή στην εν λόγω ομάδα.
Το μυαλό μου δεν βρίσκεται - μόνο - στις κάρτες διαρκείας, αλλά, βασικά, στην πρόταση που έκανε ο Τζίγγερ στον Ανδρέα Βγενόπουλο και τον Νικόλα Πατέρα, μέσω επιστολής, σύμφωνα με την οποία τους παραχωρεί, ανάμεσα στα άλλα - δωρεάν - το 25% των μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός.
Γράφω αυτές τις γραμμές δίχως να περιμένω το αποτέλεσμα του κρίσιμου ραντεβού που θα γίνει σήμερα Τετάρτη, μεταξύ των τριών µεγαλοµετόχων. Πολλοί έχουν ήδη προδιαγράψει ότι αυτό το ραντεβού θα βγει θετικό. Αν αυτό γίνει, δίχως πολλά λόγια, θα δώσει το καίριο έναυσμα για νέα εποχή στην ομάδα. Ίσως αυτές οι λέξεις θα πρέπει να προστεθούν ως το νέο λογότυπο, στο σήμα του Τριφυλλιού: «ΠΑΟ – Νέα Εποχή».
Μια νέα εποχή η οποία αφενός θα προσδώσει κι άλλα κεφάλαια, αφού θα εισρεύσουν κι άλλοι επιχειρηµατίες-επενδυτές στον σύλλογο, αφετέρου - και πάνω από όλα – θα βγάλει μια και καλή την ομάδα (μετόχους, στελέχη, παίκτες, φιλάθλους, όλους-τέλος πάντων) απ’ αυτή την αδιάκοπη μίρλα, την γκρίνια, τη διχόνοια, τον «εμφύλιο», τις ύβρεις, από όπου κι αν προέρχονται.
«Επίσηµος συνεργάτης της ΠΑΕ Παναθηναϊκός είναι η εταιρεία ταξιδίων και φιλοξενίας Τravel Ρlan», μου στέλνει στο κινητό - για να με πειράξει - ένας φίλος μου, Ολυμπιακός.
- Λογικό! Εκεί που έχω ταξιδέψει εγώ, του απαντάω...
Πέραν της όμορφης πλάκας μεταξύ φίλων που ανήκουν σε διαφορετικές ομάδες, γράφω αυτές τις γραμμές και σκέφτομαι με αγωνία τη σημερινή ημέρα και την έκβαση της συνάντησης. Ειλικρινά, δεν με νοιάζει πώς το «πούλα» - σύνθηµα οργανωµένων, κυρίως, οπαδών - μεταλλάχθηκε από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη σε «χαρίζω».
Γράφω αυτές τις γραμμές επειδή όχι μόνο - πιθανώς - έρχεται «Νέα Εποχή» στον ΠΑΟ, αλλά επειδή κάποιες φορές έρχονται στιγμές που νοσταλγώ την αίσθηση του... ανήκειν σε μία ομάδα, που δεν είναι όχλος. Έρχονται στιγμές που καίγομαι από την επιθυμία για συλλογική δέσμευση σε ένα όραμα. Τι εννοώ; Πολύ θα ήθελα, λοιπόν, να υπήρχε συλλογική δέσμευση σε ένα όραμα για μια καλύτερη Ελλάδα, αλλά αν πάρω το Champions League ποιος νοιάζεται, μωρέ, για την Ελλάδα;
Σπύρος Σεραφείμ
www.protagon.gr Monday, September 6, 2010
Τabula Rasa * σχολή σεναρίου...
Σε ενδιαφέρει να μάθεις πραγματικά τα μυστικά της συγγραφής, πετώντας την ίδια στιγμή στο όνειρο; Να ζήσεις την ομορφιά του να γνωρίζεις τα μυστικά της γραφής και να έχεις τη δύναμη να δημιουργήσεις το δικό σου συγγραφικό κείμενο που μπορεί να λάμψει στο θέατρο, στην τηλεόραση ή στον κινηματογράφο; Σε ενδιαφέρει να είσαι το πάθος σου και το πάθος σου να είναι η συγγραφή και η επιτυχία;
Τότε ήρθε η ώρα για να ζήσεις το δικό σου όνειρο!
Νιώσε πρώτα ποια είναι τα μυστικά της σωστής διαδικασίας που θα σε οδηγήσουν στη ολοκλήρωση του έργου σου. Κάνε πράξη την ιδέα σου. Άφησε στην άκρη τους ενδοιασμούς, τις ανησυχίες και πίστεψε στον εαυτό σου χωρίς να κρύβεις τις ευαισθησίες σου. Στην τέχνη η ευαισθησία είναι αρετή.
Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής TABULA RASA, θα σου δώσει την ευκαιρία να αποκτήσεις αμεσότητα αλλά και πάθος, δύναμη όμως και φαντασία. Μπορεί να ανεβάσει σε άλλα επίπεδα τον τρόπο προφορικής και γραπτής σου έκφρασης.
Αρχή μας, είναι η πίστη πως ο κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να εκφράσει τα συναισθήματά του, τη φαντασία και την αγάπη του, μέσω του γραπτού λόγου.
Η έκφραση αποτελεί ένα ταλέντο που προϋπάρχει στην ανθρώπινη ψυχή και αναπτύσσεται εξελικτικά. Εκτός από τη βάση, η οποία για κάθε άνθρωπο είναι μοναδική και διαφορετική αλλά εξίσου αξιόλογη, υπάρχουν μαθήματα εξειδικευμένα, των οποίων στόχος είναι να αγγίξουν την τελειότητα με την επισταμένη προσπάθεια και σοβαρή μελέτη, από γνώστες της τέχνης του γραπτού λόγου.
Όποια κι αν είναι η σχέση σου με τη συγγραφή, ακόμα κι αν είναι σε στάδιο νέας αρχής, μπορείς να βρεις το δρόμο σου, με ειλικρινή, θέρμη καθοδήγηση και βοήθεια, που θα σε οδηγήσει σε άλλο τρόπο σκέψης και σε άλλα μονοπάτια, τα οποία έχεις μέσα σου αλλά ίσως δεν τα έχεις ακόμα ανακαλύψει…
Το εργαστήρι δημιουργικής γραφής Tabula rasa, προσφέρει 2 χρόνια σπουδών πλήρους φοίτησης, για περιορισμένο αριθμό σπουδαστών, που θέλουν να ασχοληθούν με τη δημιουργική γραφή.
Ημερομηνία έναρξης: 20 Σεπτεμβρίου 2010
Περισσότερες πληροφορίες:
Τα μαθήματα καλύπτουν όλες τις πτυχές της δημιουργικής γραφής, από την ανάπτυξη των ιδεών, μέχρι την ολοκλήρωσή τους σε έργο.
Το πρώτο έτος ασχολείται με τις βασικές αρχές της αφήγησης, την τέχνη του γραπτού λόγου για ταινία, τηλεόραση, θέατρο και βιβλίο, καθώς και κάποιες μικρότερες αναθέσεις γραφής, ενώ παράλληλα αποκτούν βασικές γνώσεις για όλες τις κατευθύνσεις του εργαστηρίου.
- Σεναριογράφος
- Θεατρικός συγγραφέας
- Λογοτεχνικός συγγραφέας
- Μεταφραστής - Διασκευαστής
- Αρθρογράφος - Κειμενογράφος
Στο δεύτερο έτος, οι φοιτητές επιλέγουν την κατεύθυνση που τους ενδιαφέρει και ασχολούνται αποκλειστικά με το αντικείμενό τους.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών, επαγγελματίες σεναριογράφοι, θεατρικοί συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί και λογοτέχνες, θα περάσουν από το εργαστήρι, ώστε να γνωριστούν, να λύσουν απορίες και να ανταλλάξουν απόψεις με όλους τους φοιτητές μας.
Σκοπός του μαθήματος είναι να σε βοηθήσει να αναπτύξεις δεξιότητες μέσω ενός προγράμματος που περιλαμβάνει διαλέξεις, σεμινάρια και πρακτική εξάσκηση. Να σε προετοιμάσει για μια καριέρα στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο ή τη λογοτεχνία.
Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει να αποκτήσεις ένα σύνολο θεωρητικών και δημιουργικών γνώσεων, αλλά παράλληλα και πρακτική εφαρμογή τους. Το εργαστήρι έχει στόχο να διασφαλίσει ότι όλες αυτές οι δεξιότητες αναπτύσσονται.
Το μάθημα παρέχει μια λεπτομερή γνώση της θεωρίας και των βασικών πρακτικών σεναρίων. Η δημιουργία πρωτότυπων έργων καθώς και οι εργασίες θα συμβάλουν στην ενίσχυση των γνώσεων και των δεξιοτήτων που απαιτούνται για μια επιτυχημένη καριέρα στον καλλιτεχνικό χώρο.
Οι μαθητές στο τέλος των σπουδών τους, θα πρέπει να παραδώσουν μια πτυχιακή εργασία (ένα ολοκληρωμένο έργο) ανάλογα με την κατεύθυνση που έχουν επιλέξει.
Για περισσότερες πληροφορίες:
213 0024291 και 6940655331
http://www.tabula.gr
Friday, September 3, 2010
Ο ουρανός έβρεχε ποιήματα..
Στο όχι και τόσο ζεστό αυγουστιάτικο Βερολίνο, το Σαββατόβραδο ήταν μεγάλο. Περίπου 100 μουσεία και γκαλερί «ξενύχτησαν» στη γερμανική πρωτεύουσα για να υποδεχτούν το κοινό στο πλαίσιο της «μεγάλης νύχτας των μουσείων». Με ένα μόνο εισιτήριο και χρησιμοποιώντας δωρεάν όλα τα δημόσια μέσα μεταφοράς και τα ειδικά δρομολόγια λεωφορείων, οι επισκέπτες μπορούσαν μέχρι τις δύο το βράδυ να επισκεφθούν μουσεία και να παρακολουθήσουν εκδηλώσεις.
Το Βερολίνο άλλωστε είναι και η πρώτη πόλη που διοργάνωσε τη «μεγάλη νύχτα των μουσείων» το 1997. Το κάλεσμα για ένα «ξενύχτι» διαφορετικό από τα άλλα βρήκε θετική ανταπόκριση και έχει υιοθετηθεί από πάνω από 120 πόλεις στην Ευρώπη. Η ζωντανή γερμανική πρωτεύουσα -που ούτως ή άλλως δεν κοιμάται πολύ- οργανώνει την ιδιαίτερη αυτή βραδιά δύο φορές το χρόνο.
Φέτος, οι εκδηλώσεις επικεντρώθηκαν στα 200 χρόνια από την ανεξαρτησία δέκα κρατών της Λατινικής Αμερικής. Ακόμη, σε συνεργασία με την Εβραϊκή πολιτιστική ημέρα, οι επισκέπτες μπορούν να επισκεφθούν και τις πέντε συναγωγές που υπάρχουν στο Βερολίνο.
Οι εκδηλώσεις ξεκίνησαν από νωρίς, με ιδιαίτερα χορευτικά και μουσικές στο Lystgarten και υπαίθρια παζάρια στα δρομάκια γύρω από τα μουσεία. Την παράσταση όμως έκλεψε η «βροχή των ποιημάτων». Λίγο μετά τις 8:00 ένα ελικόπτερο πέταξε πάνω από τον μεγάλο κήπο στο προαύλιο του Altes Museum πετώντας 100.000 ποιήματα σε διάφορες γλώσσες στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος.
Η ασυνήθιστη αυτή εκδήλωση θέλει να τιμήσει τις πόλεις οι οποίες έχουν βομβαρδιστεί κάποια στιγμή στην ιστορία τους, βομβαρδίζοντάς τες με ποίηση. Το Βερολίνο είναι η πέμπτη πόλη που πραγματοποιείται αυτή η εκδήλωση.
Οι αντιδράσεις του κόσμου ήταν κάτι παραπάνω από ενθουσιώδεις. Μεγάλοι και μικροί έτρεχαν με τα χέρια ανοιγμένα να προλάβουν να μαζέψουν όσο περισσότερα χαρτάκια μπορούσαν. Τα παιδιά έκαναν πλοζόν στο γρασίδι για να προλάβουν, άλλα είχαν μπει μέσα στα σιντριβάνια για να πιάσουν και εκείνα που ξέφυγαν απ το χορτάρι. Ένας πιο ευρηματικός έχει ανοίξει μια ομπρέλα ανάποδα για να μαζέψει με μιας όσα περισσότερα μπορεί.
Για ορισμένα λεπτά επικρατεί πανδαιμόνιο και ενώ παρατηρούμε με την παρέα μου τις μάχες γελώντας σε ένα πεζούλι, ένας παππούς που έτρεχε με φόρα να προλάβει ένα αιωρούμενο χαρτάκι σωριάζεται πάνω μας. Ευτυχώς, η εκδήλωση τελειώνει γρήγορα και αναίμακτα. Ένα κοριτσάκι με τα ποιήματα στα χέρια δίνει συνέντευξη στη γερμανική τηλεόραση, ενώ άλλες παρέες διαβάζουν περήφανοι τα ποιήματα στις κάμερες. Στη συνέχεια όλοι με τα χαρτάκια στα χέρια τρέχουν στις καντίνες για να ξεκινήσει μια άλλη μάχη… αυτή του χοτ ντογκ.
Νεκταρία Σταμούλη
www.protagon.gr
Thursday, September 2, 2010
Κι απόψε..
Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη
και είχε το δικό σου πρόσωπο,
μου χαμογέλασε ξανά η ελπίδα,
το γλυκό κάλεσμα της ζωής,
δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ στο καλεσμά της,
και χάθηκα στο απέραντο γαλάζιο της.
Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη
κι είχε την δική σου ανάσα,
μ'άγγιξε γλυκά το χέρι της ευτυχίας,
το τρυφερό χάδι που ξανανιώνει,
δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ στον άνεμο
και πέταξα μαζί σου στ'ουρανού το απέραντο.
Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη
και είχε τον ήχο της φωνής σου,
μου ψιθύρισε ξανά το παλιό παραμύθι,
τον αρχαίο μύθο για την γέννηση του κόσμου,
κάπου ανάμεσα στ' όνειρο και την αλήθεια
γιορτάζεται από πάντα η ζωή,
με τη θεική αρμονία του χορού των ψυχών.
Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη
και είχε την δική σου ουσία,
ήπια όλο το νέκταρ από τα άνθη σου,
και μέθυσα απ'τα λόγια σου....,
έτσι βρεθήκαμε ξανά στο βασίλειο του ονείρου,
παραδομένοι στην αγκαλιά της απόλυτης αποδοχής.
Anche Stasera
Subscribe to:
Posts (Atom)