Κι απόψε..

 


Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη 
και είχε το δικό σου πρόσωπο, 
μου χαμογέλασε ξανά η ελπίδα, 
το γλυκό κάλεσμα της ζωής, 
δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ στο καλεσμά της, 
και χάθηκα στο απέραντο γαλάζιο της. 


Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη 
κι είχε την δική σου ανάσα, 
μ'άγγιξε γλυκά το χέρι της ευτυχίας, 
το τρυφερό χάδι που ξανανιώνει, 
δεν μπόρεσα ν'αντισταθώ στον άνεμο 
και πέταξα μαζί σου στ'ουρανού το απέραντο. 


Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη 
και είχε τον ήχο της φωνής σου, 
μου ψιθύρισε ξανά το παλιό παραμύθι, 
τον αρχαίο μύθο για την γέννηση του κόσμου, 
κάπου ανάμεσα στ' όνειρο και την αλήθεια 
γιορτάζεται από πάντα η ζωή, 
με τη θεική αρμονία του χορού των ψυχών. 


Ονειρεύτηκα και πάλι απόψε την Αγάπη 
και είχε την δική σου ουσία, 
ήπια όλο το νέκταρ από τα άνθη σου, 
και μέθυσα απ'τα λόγια σου...., 
έτσι βρεθήκαμε ξανά στο βασίλειο του ονείρου, 
παραδομένοι στην αγκαλιά της απόλυτης αποδοχής.

Anche Stasera