Της Ίνας Ταράντου
«Τα λόγια σου είναι σαν το βούισμα της μύγας στ’ αυτιά μου», έλεγε ο ήρωας του βιβλίου «Ο Αιγύπτιος» του Μίκα Βαλτάρι.
Πόσες μύγες δίπλα μας! Πόσος θόρυβος! Μιλάμε, σχολιάζουμε, κουτσομπολεύουμε, κατακρίνουμε, συγκρίνουμε, λογοκρίνουμε, έχουμε άποψη για όλα… θυμώνουμε, φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, ανταγωνιζόμαστε, τσακωνόμαστε και ξανά από την αρχή, χωρίς σταματημό, ένας φαύλος κύκλος. Κι όλα αυτά γιατί; Τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να διακρίνω τον ευγενή σκοπό ή τη χρησιμότητα, όλου αυτού του σαματά. Αντίθετα, αυτή η ακατάσχετη επιχειρηματολογία φαίνεται να έχει στόχο την επιβολή, τον εντυπωσιασμό, την κυριαρχία, να μην κάνουμε τίποτα τελικά, εκτός κι αν είναι να νικήσουμε…ουφ κουράστηκα!
Πόσες μύγες δίπλα μας! Πόσος θόρυβος! Μιλάμε, σχολιάζουμε, κουτσομπολεύουμε, κατακρίνουμε, συγκρίνουμε, λογοκρίνουμε, έχουμε άποψη για όλα… θυμώνουμε, φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, ανταγωνιζόμαστε, τσακωνόμαστε και ξανά από την αρχή, χωρίς σταματημό, ένας φαύλος κύκλος. Κι όλα αυτά γιατί; Τις περισσότερες φορές δεν μπορώ να διακρίνω τον ευγενή σκοπό ή τη χρησιμότητα, όλου αυτού του σαματά. Αντίθετα, αυτή η ακατάσχετη επιχειρηματολογία φαίνεται να έχει στόχο την επιβολή, τον εντυπωσιασμό, την κυριαρχία, να μην κάνουμε τίποτα τελικά, εκτός κι αν είναι να νικήσουμε…ουφ κουράστηκα!
Αλήθεια κουράστηκα! Και αναθεώρησα, απόψεις παρελθόντων χρόνων. Όπως ότι όταν κάποιος δεν μιλάει πολύ, είναι αντικοινωνικός, σνομπ, ή χαζός! Τώρα θαυμάζω τους ανθρώπους που ξέρουν να σιωπούν και έχουν μάθει να ακούνε.
Πολλοί φιλόσοφοι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχουν μιλήσει για τη δύναμη και την ανάγκη της σιωπής. «Μιλάτε όταν λείψει η ειρήνη με τις σκέψεις σας, και ζείτε στα χείλη σας μόνο όταν δεν κατοικείτε πλέον στην καρδιά σας, και δολοφονείται σχεδόν η σκέψη σας από τα λεγόμενα σας. Διότι η σκέψη είναι ένα πετούμενο του διαστήματος που δύναται πράγματι να ανοίξει τα φτερά του, αλλά αδυνατεί να πετάξει μέσα στο κλουβί των λόγων» (Χαλίλ Γκιμπράν).
Πολλοί φιλόσοφοι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έχουν μιλήσει για τη δύναμη και την ανάγκη της σιωπής. «Μιλάτε όταν λείψει η ειρήνη με τις σκέψεις σας, και ζείτε στα χείλη σας μόνο όταν δεν κατοικείτε πλέον στην καρδιά σας, και δολοφονείται σχεδόν η σκέψη σας από τα λεγόμενα σας. Διότι η σκέψη είναι ένα πετούμενο του διαστήματος που δύναται πράγματι να ανοίξει τα φτερά του, αλλά αδυνατεί να πετάξει μέσα στο κλουβί των λόγων» (Χαλίλ Γκιμπράν).
Σιωπή για να αφουγκραστούμε τα…μέσα μας. Σιωπή για να αφήσουμε χώρο στην αλήθεια να γεννηθεί και να ξεπηδήσει απ’ την καρδιά μας. Σιωπή για να δείξουμε το σεβασμό μας στον πόνο του άλλου. Σιωπή για να πενθήσουμε ότι αγνό χάσαμε αλλά και για να κάνουμε χώρο στο καινούριο που έρχεται. Σιωπή για να ακούσουμε τη φύση, για να γίνουμε η φύση, από εκεί που ήρθαμε κι εκεί που θα πάμε. Γι’ αυτό κι εγώ σήμερα, θα κλείσω τηλεόραση και ραδιόφωνο, θα πλησιάσω πολύ κοντά στο τζάκι για να μου κάψει τα μάγουλα και θα αφήσω το βλέμμα μου να πλανηθεί έξω από το παράθυρο…θα ακούσω τραγούδια της θύελλας που μαστιγώνει τα δέντρα, θα παρατηρήσω το άγριο σκηνικό για έναν κόσμο άγριο… χωρίς να σκέφτομαι τίποτα…ώσπου να γίνει ο χρόνος, άχρονος…
www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment