Ευτυχώς, οι σφαίρες δεν μπορούν σκοτώσουν την ανάγκη των ανθρώπων να συμπαρασταθούν σε ένα δυστυχισμένο λαό που διεκδικεί με σφεντόνες απέναντι στα πυρηνικά αυτό που ιστορικά δικαιούται..
Με μεγάλη επιτυχία στέφθηκε η επιχείρηση των κομάντος του Ισραήλ, εναντίον του στολίσκου της ελευθερίας, που μετέφερε μια χούφτα τρελών, που νόμιζαν ότι μπορούν να αμφισβητήσουν την δύναμη ενός κράτους, το οποίο μάλιστα διαθέτει και (πυρηνικά). Αυτό μεταξύ μας, γι' αυτό άλλωστε και η παρένθεση. Μην το πείτε παραέξω διότι δεν είναι επιβεβαιωμένο.
Το Ισραήλ έχει κάνει τόσο καλή προπόνηση εδώ και έξι δεκαετίες στο να σκοτώνει αμάχους, που μπορεί να αμύνεται... κάνοντας ρεσάλτο. Θέλει μεγάλη εκπαίδευση για να το κάνεις αυτό.
Βεβαίως πριν επιτεθεί είχε ζητήσει από τους πολέμαρχους των πλοίων, μεταξύ των οποίων και η βραβευμένη με το Νομπέλ Ειρήνης το 1976 Μέιρεντ Κόριγκαν Μαγκουάιρ από τη Βόρεια Ιρλανδία και η 85χρονη επιζήσασα του Ολοκαυτώματος Χάιντι Επστάιν, να παραδώσουν την ανθρωπιστική βοήθεια στο Ισραήλ και μετά αυτό να την διοχετεύσει στη Λωρίδα της Γάζας την οποία έχει αποκλείσει. Λογικότατο αίτημα.
Οι πολέμαρχοι δεν δέχθηκαν και έτσι το Ισραήλ, αναγκάστηκε να καθαρίσει μερικούς από αυτούς για να μάθουν να εκτιμούν τις ευγενικές προσφορές.
Ακολούθησε φυσικά η “κατακραυγή” της διεθνούς κοινότητας. Με λίγες εξαιρέσεις, όπως αυτή του πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, οι υπόλοιπες αντιδράσεις ήταν επιπέδου “πέντε φίλες συζητούν και πίνουν τσάι ένα απόγευμα κυριακής”.
Ενδεικτικά αναφέρω τη “μεγάλη λύπη” του Ομπάμα, αλλά και την δήλωση του αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών Δ. Δρούτσα, ο οποίος αφού τράβηξε τα αυτιά στον πρέσβη του Ισραήλ μας πληροφόρησε ότι “δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τη χρήση τέτοιας έκτασης βίας”.
Ας μην συνεχίσουμε με την γεμάτη ενοχές Γερμανία ή με τα πουλημένα αραβικα εμιράτα και άλλους γενναίους. Δεν υπάρχει λόγος.
Σε ένα μόνο πράγμα είχε δίκιο το Ισραήλ και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Τα πλοία ήταν πράγματι γεμάτα επικίνδυνα όπλα και πυρομαχικά.
Ήταν γεμάτα θάρρος, ανθρωπιά και αλληλεγγύη και με αυτά αμφισβήτησαν το νόμο του ισχυρού.
Οι ακτιβιστές επομένως ήταν πράγματι μια μεγάλη απειλή και γι' αυτό χτυπήθηκαν και περισσότεροι από 10 έχασαν τη ζωή τους. Έπρεπε να δοθεί για άλλη μια φορά το μήνυμα, ότι το Ισραήλ δεν υπολογίζει ούτε διεθνείς κανόνες, ούτε διεθνή ύδατα, ούτε την περίφημη διεθνή κατακραυγή, όταν θέλει να δείξει ποιος είναι το αφεντικό της περιοχής.
Ευτυχώς, οι σφαίρες δεν μπορούν σκοτώσουν την ανάγκη των ανθρώπων να συμπαρασταθούν σε ένα δυστυχισμένο λαό που διεκδικεί με σφεντόνες απέναντι στα πυρηνικά, αυτό που ιστορικά δικαιούται. Ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
http://news247.gr
No comments:
Post a Comment