Ανερμήνευτο..

Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω           
χωρίς ν' αγγίζω ούτε μια σκιά απ' το βήμα σου 

χωρίς - πόσο γυμνός ακόμα θα' θελες να μείνω;

Μη με πιστεύεις,

σε τίποτα 

μη με πιστέψεις.

Κι όταν εντάσσω τις στιγμές στα σίγουρα σχήματα μου

όταν ανασκευάζω το χαμόγελο σου 

όταν αποκαλώ την ομορφιά φθαρτό περίβλημα 

μη με πιστεύεις - κι όμως σου λέω την αλήθεια.

Δεν την αντέχω αυτή τη μάταιη ελπίδα

να ελπίζω σε μια τυχαία σου σκέψη

μα κάθε βράδυ τη ζεσταίνω απ' την αρχή.

Κάθε που ξημερώνει

μισώ τη μέρα

που μ' εμποδίζει

να σε σκέφτομαι.

Τίτος Πατρίκιος