της Στέλλας Αλαφούζου
Όταν ήμουν μικρή, μου ζωγράφιζαν τον ήλιο με μάτια, μύτη και ένα κόκκινο στόμα με χαμόγελο. Κάπως έτσι είχα αρχίσει να πιστεύω ότι ο ήλιος είναι άνθρωπος και σαν άνθρωπος έχει χέρια και πόδια… συναισθήματα και διαθέσεις. Όταν έχει κέφια ζούμε λιακάδες, όταν έχει τις κλειστές του, ζούμε συννεφιές.
Ο ήλιος για ’μένα ήταν πάντα μια καλή δικαιολογία. Την φράση «Μα, έχει ήλιους έξω!», την έχω πει ως απάντηση αμέτρητες χιλιάδες φορές και σε άπειρες καταστάσεις. Στο «γιατί δεν διάβασες;», στο «γιατί άργησες;», στο «πνίγομαι στη δουλειά, άσε με», στο «τι σκέφτεσαι πάλι; Μιλάω!» και πάει λέγοντας. Νιώθω πως όταν έχει ήλιο, είναι όλα τα πράγματα στη θέση τους. Στη σωστή τους θέση.
Από τις 11 Φεβρουαρίου που άκουσα για την εκτόξευση του SDO (Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής) άρχισα κατά διαστήματα να μπαινοβγαίνω στο site της NASA, με την αγωνία του ηδονοβλεψία που ψάχνει για κλειδαρότρυπα χωρίς κλειδί από πίσω. Όταν χθες ανακάλυψα εικόνες και μάλιστα σε ανάλυση 10 φορές μεγαλύτερη απ’ ότι σε οθόνη υψηλής ευκρίνειας, κόλλησα. Δεν ξέρω πώς στ’ αλήθεια δημιουργήθηκαν όλα αυτά. Αν ήταν το big bang ή αν έγιναν μέσα σε 7 θεϊκές μέρες, όπως μου είπαν στο σχολείο. Όμως αυτό το πορτοκαλί , που μοιάζει με τον πυρετό, δεν μπορώ με τίποτα να το δικαιολογήσω.
Στις υποσχέσεις των τρελά ερωτευμένων είναι συνήθως μια βόλτα στο φεγγάρι και μια ζωή πάνω σ’ ένα ροζ σύννεφο. Ανοησίες! Ας πηγαίναμε μια βόλτα ως τον ήλιο και ας έλιωναν τα φτερά μας σαν του Ίκαρου. Σύντομη βόλτα μα αξέχαστη.
Ο ήλιος για ’μένα ήταν πάντα μια καλή δικαιολογία. Την φράση «Μα, έχει ήλιους έξω!», την έχω πει ως απάντηση αμέτρητες χιλιάδες φορές και σε άπειρες καταστάσεις. Στο «γιατί δεν διάβασες;», στο «γιατί άργησες;», στο «πνίγομαι στη δουλειά, άσε με», στο «τι σκέφτεσαι πάλι; Μιλάω!» και πάει λέγοντας. Νιώθω πως όταν έχει ήλιο, είναι όλα τα πράγματα στη θέση τους. Στη σωστή τους θέση.
Από τις 11 Φεβρουαρίου που άκουσα για την εκτόξευση του SDO (Παρατηρητήριο Ηλιακής Δυναμικής) άρχισα κατά διαστήματα να μπαινοβγαίνω στο site της NASA, με την αγωνία του ηδονοβλεψία που ψάχνει για κλειδαρότρυπα χωρίς κλειδί από πίσω. Όταν χθες ανακάλυψα εικόνες και μάλιστα σε ανάλυση 10 φορές μεγαλύτερη απ’ ότι σε οθόνη υψηλής ευκρίνειας, κόλλησα. Δεν ξέρω πώς στ’ αλήθεια δημιουργήθηκαν όλα αυτά. Αν ήταν το big bang ή αν έγιναν μέσα σε 7 θεϊκές μέρες, όπως μου είπαν στο σχολείο. Όμως αυτό το πορτοκαλί , που μοιάζει με τον πυρετό, δεν μπορώ με τίποτα να το δικαιολογήσω.
Στις υποσχέσεις των τρελά ερωτευμένων είναι συνήθως μια βόλτα στο φεγγάρι και μια ζωή πάνω σ’ ένα ροζ σύννεφο. Ανοησίες! Ας πηγαίναμε μια βόλτα ως τον ήλιο και ας έλιωναν τα φτερά μας σαν του Ίκαρου. Σύντομη βόλτα μα αξέχαστη.
www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment