Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων..

Άφησε το γάμο για το παραμύθι..
Η Αλίκη του Τιμ Μπάρτον στο τέλος της εφηβείας της ξαναγίνεται παιδί..

 Ο ρομαντικός Τιμ Μπάρτον εκφράζει την πιο ευφάνταστη ιδιορρυθμία του αμερικανικού κινηματογράφου. Οι ταινίες που τον καθιέρωσαν είναι γκροτέσκ ιστορίες εμποτισμένες με μια τραγική αίσθηση για τη ζωή, στις οποίες η διαφορετικότητα διαταράσσει την απόλυτη τάξη που απορρέει από τις κοινωνικές συμβάσεις. Από τα τέλη της δεκαετίας του '80 μέχρι σήμερα, ανακυκλώνει δημοφιλή κόμικ, παλιά b movies, κλασικά παραμύθια και ενίοτε αποτίει φόρο τιμής σε καλτ φυσιογνωμίες του σινεμά με στυλ που τον ξεχωρίζει στον αφρό της ποπ κουλτούρας. Ο «Σκαθαροζούμης», ο δεύτερος «Μπάτμαν», ο «Ψαλιδοχέρης» ή ο «Ακέφαλος καβαλάρης» είναι σκοτεινά παραμύθια που αναβιώνουν τον γοτθικό τρόμο με μια αίσθηση μαύρου χιούμορ και σαρκασμού. Στην πρόσφατη ονειρική «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του, όμως, η συνταγή δεν έδεσε.
Υψηλές προσδοκίες
Ο Μπάρτον αποφάσισε να προσθέσει το όνομά του στον μακρύ κατάλογο των σκηνοθετών που κατά καιρούς έχουν μεταφέρει στην οθόνη το παραμύθι του Λούις Κάρολ. Από την ημέρα που ανακοίνωσε αυτήν την πρόθεσή του, το μάρκετινγκ κυριολεκτικά οργίασε, δημιουργώντας υψηλές προσδοκίες για το τρισδιάστατο ταξίδι της επιστροφής της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων.
Καλά διαβάσατε. Η ηρωίδα μας δεν είναι ένα μικρό κορίτσι που λίγο πριν από την εφηβεία του διαφεύγει με τη φαντασία για να ζήσει πρωτόγνωρες εμπειρίες σε έναν ονειρικό κόσμο, παράλληλο με τον αληθινό. Είναι μια έφηβη που ξαναβυθίζεται στο ίδιο παραμύθι λίγο πριν γίνει γυναίκα. Η Αλίκη του Μπάρτον είναι 19 χρόνων όταν ξαναπερνάει από την ίδια λαγουδότρυπα για να ζήσει για δεύτερη φορά μια παρόμοια περιπέτεια με αυτήν που έζησε όταν ήταν παιδί.
Εάν παρακάμψουμε κάποιες ακραίες ψυχαναλυτικές προσεγγίσεις του παραμυθιού του Κάρολ, που δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στη σεξουαλικότητα, στις περισσότερες ερμηνείες του η Αλίκη εκφράζει την καταπιεσμένη παιδική ηλικία στα χρόνια της βικτωριανής Αγγλίας. Στη σημερινή κινηματογραφική διασκευή του, η Αλίκη αφήνει πίσω της το ίδιο ασφυκτικό βικτωριανό περιβάλλον που την θέλει νύφη με το ζόρι, για να αναζητήσει την ταυτότητά της και τελικά να χειραφετηθεί στο παραμύθι: σε έναν πολύχρωμο ρευστό κόσμο (σαν εικονογράφηση του υποσυνείδητου) όπου οι διαστάσεις των ζωντανών πλασμάτων και των αντικειμένων διαρκώς μεταβάλλονται. Ο αλλόκοτος παραμυθένιος κόσμος της ταινίας είναι χωρισμένος σε καλούς και κακούς. Δεν τον χαρακτηρίζει, όμως, αυτός ο διχασμός, αλλά η «τρέλα» που αναιρεί τη λογική και την τάξη του αληθινού κόσμου.
3D διαψεύσεις
Η εικονική πραγματικότητα του 3D, που πιθανόν να εντυπωσιάζει όταν πρόκειται για ένα action movie, εδώ τορπιλίζει τη σουρεαλιστική φαντασία του Μπάρτον. Καταστρέφει την ατμόσφαιρα της ταινίας, μετατοπίζοντας το κέντρο βάρους σε μικρολεπτομέρειες και σε σκηνές δράσης που θυμίζουν ευφάνταστο βίντεο γκέιμ.
www.kathimerini.gr