Ο κυρ - Μήτσος έχει μια ταβέρνα κάπου σ΄ ένα κεφαλοχώρι της ελληνικής επικράτειας ή αν θέλετε κάπου στην Ευρώπη ή στην Αμερική αν ο άνθρωπος είναι μετανάστης. Για να ανεβάσει τον τζίρο του (τα έσοδα δηλαδή των επιχειρήσεων όχι τις εισπράξεις), αποφάσισε να εφαρμόσει το βερεσέ (κοινώς πουλούσε με πίστωση), να γράφει στο τεφτέρι την κατανάλωση των καλύτερων πελατών του, στην πλειοψηφία τους άνεργοι αλκοολικοί - αποφάσισε δηλαδή να τους διευκολύνει (δηλαδή να τους πουλά με πίστωση – ανοιχτό δάνειο) . Το νέο γίνεται γρήγορα γνωστό και η πελατεία του κυρ - Μήτσου μεγαλώνει συνεχώς. Επειδή οι πελάτες δεν νοιάζονται στην αρχή για την πληρωμή των ποτών, ο κυρ Μήτσος αποφάσισε να αυξήσει τις τιμές του τσίπουρου και της ρετσίνας και έτσι ο τζίρος του αυξάνεται ακόμη περισσότερο.
Ένα golden boy μιας τοπικής τράπεζας διείδε στα τεφτέρια του κυρ - Μήτσου (επιχειρηματικώς λεγόμενα Λογιστικά Βιβλία, Ισολογισμούς Καταστάσεις αποτελεσμάτων κλπ ή κατα τα κοινώς λεγόμενα ΔΛΠΧΕ, Οι Businessmen , επενδυτές, Οικονομικοί Διευθυντές και Χρηματοοικονομικοί Αναλυτές και treasurers τα ξέρουν καλά), μελλοντικές καταθέσεις στην τράπεζα και έτσι ανέβασε κι άλλο τη γραμμή-όριο πίστωσης του ταβερνιάρη. Το golden boy δεν ανησυχούσε καθόλου, είχε σαν κάλυψη τα χρέη των αλκοολικών και ανέργων στα τεφτέρια του κυρ - Μήτσου. Στο κεντρικό κατάστημα της τράπεζας αποδεδειγμένα επιτυχημένοι τραπεζίτες μετασχημάτισαν τις μελλοντικές καταθέσεις (κοινώς futures and swaps και άλλα δυσνόητα) σε Viva-bond, Oinos-bond, Methysi-bond και AchVach-bond. Με τα ομόλογα αυτά γίνονται παγκοσμίως αγοραπωλησίες. Δεν καταλαβαίνει βεβαίως κανένας τι σημαίνουν τα ακρώνυμα και τι κάλυψη έχουν, αλλά οι τιμές τους διαρκώς ανεβαίνουν και έτσι τα χαρτιά αυτά γίνονται ανάρπαστα.
Κάποια μέρα ένας διευθυντής κινδύνου, (τον βλάκα !!!!! τι σπούδασε στα LSE, Harvard, Cambridge et famous Universities) , να θέτει τέτοια ζητήματα ) παρόλο που οι τιμές των ομολόγων συνεχίζουν να ανεβαίνουν, προτείνει να απαιτήσουν την πληρωμή των χρεών των πελατών του κυρ - Μήτσου. Α, ο εν λόγω διευθυντής έχει απολυθεί από την τράπεζα με την αιτιολογία ότι ήταν πεσιμιστής ( Τζάμπα οι σπουδές, τώρα είναι άνεργος). Παρόλα αυτά οι τραπεζίτες εφαρμόζουν την πρότασή του και ζητάν από τον κυρ-Μήτσο τα ρευστό. Ο κυρ-Μήτσος ζητάει από τους πελάτες να δώσουν τα «γραμμένα». Οι πελάτες τής ταβέρνας δεν μπορούν να πληρώσουν. Ο κυρ Μήτσος δεν μπορεί να εξοφλήσει το τραπεζικό του δάνειο και δηλώνει πτώχευση. Vivabond και Oinosbond χάνουν 95% της αξίας τους. Το Methysibond κρατιέται καλύτερα και χάνει 80% ενώ το AchVachbond χάνει μόνο το 65%. Οι προμηθευτές είχαν χορηγήσει τους μεγαλύτερους χρόνους πληρωμής στον κυρ - Μήτσο και στο μεταξύ είχαν επενδύσει τα χρήματά τους στα ομόλογα. Ο προμηθευτής τσίπουρου δηλώνει και ο ίδιος πτώχευση, ο προμηθευτής ρετσίνας πουλάει τη βιομηχανία του στους ανταγωνιστές του σε εξευτελιστική τιμή. Η τράπεζα σώζεται από το κράτος.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παράδειγμα είναι για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Οιαδήποτε ομοιότητα με ότι ενδεχομένως συμβαίνει σήμερα στην παγκόσμιο οικονομία απλώς συμπτωματική και δεν είναι εκούσια.
http://my.cit.gr
No comments:
Post a Comment