Η πρόεδρος του Ιδρύματος και ενδυματολόγος, που έμεινε μόνο με το όνειρο του μουσείου, μετά τον θάνατο της Μελίνας Μερκούρη που το στήριζε, πρότεινε να δημιουργηθεί ένας χώρος μέσα στο κέλυφος μιας αποθήκης, στον παλιό Αερολιμένα, για να φιλοξενηθούν τα χιλιάδες αυτά μοναδικά εκθέματα, να γίνει ένα μουσείο έρευνας, ένας χώρος που να μπορεί να υποστηριχτεί ως Mall. Οσον αφορά τη συντήρηση των ρούχων, έχουν βρει λύση μέσω της «υιοθεσίας» τους από κάποιους δωρητές.
Στην αίθουσα της «ωραιότερης έκθεσης που έχει διοργανωθεί ποτέ, της πιο συναρπαστικής και ερεθιστικής», σύμφωνα με τον κ. Αγγελο Δεληβοριά, τα ρούχα «αφηγούνται» την ιστορία τους, τις περιπέτειές τους και μυούν το κοινό στα ιερά μυστικά τους, που έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό γενικότερα. «Το ελληνικό κράτος πρέπει επιτέλους να απονείμει τα απαιτούμενα εύσημα στο ένδυμα και την ιστορία του», τόνισε ο τελευταίος.
Το ένδυμα, ιστορικά, σχεδιαστικά, βιομηχανικά, ως κίνητρο δημιουργίας ενός ολόκληρου κόσμου δίνει το «παρών» στο Μουσείο Μπενάκη. Και χωρίς να απουσιάζουν και τα παράξενά του. Ενα φόρεμα της έκθεσης είναι υφασμένο στο χέρι από τα μαλλιά της κεφαλής της ιδιοκτήτριάς του (Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης), ένα βίντεο παρουσιάζει γυναίκες να φορούν 13 φορέματα το ένα πάνω στο άλλο, ένα φόρεμα είναι εμπνευσμένο από την απόδραση του Νίκου Παλαιοκώστα από τις φυλακές του Κορυδαλλού ή ένας άνθρωπος έχει σχεδιάσει τη γάτα του έτσι ώστε να ταιριάζει με το ταρτάν του κιλτ του.
Στον χώρο «ζωντανεύουν» επίσης, σαν να μη λείπει το ανθρώπινο σώμα από μέσα τους, το υφαντό φόρεμα του Γιάννη Τσαρούχη που αγκάλιασε τη Μαρία Κάλλας στη «Μήδεια» το 1958, το θεατρικό κοστούμι που έβαλε στην «Ορέστεια» του Αισχύλου το 1980 η Μελίνα Μερκούρη, το εντυπωσιακό κόκκινο φόρεμα που σχεδίασε ο Γιώργος Πάτσας για να υποδυθεί η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη τη «Μήδεια» το 1997 κ.ά.
Η συλλογή των 5.000 εκθεμάτων, με στόχο ένα «τσίγκλισμα σε όποιον το εισπράξει», όπως σημειώνει η κ. Παπαντωνίου, για τη δημιουργία ενός Μουσείου Ενδύματος, που μόνο η χώρα μας δεν έχει, περιλαμβάνει επίσης επώνυμες γκαρνταρόμπες, παραδοσιακές φορεσιές, ρούχα αποκριάτικα, θεατρικά, από μπουτίκ, στρατιωτικά, γαλαζοαίματων, ιστορικών προσώπων, διαφημιστικά, παιδικά, νυφικά, χάρτινα, εκκλησιαστικά, εργατικά, εσώρουχα, πολυάριθμες τσάντες, παπούτσια κι άλλα αξεσουάρ. Ανάμεσά τους δημιουργίες, από τον 18ο έως τον 21ο αιώνα, σημαντικών σχεδιαστών, όπως των Γιάννη Τσεκλένη, Γιάννη Ευαγγελίδη, Ζαν Ντεσέ, Ισέι Μιγιάκε, Γκι Λαρός, Ζαν Πολ Γκοτιέ, Κριστιάν Ντιόρ, Τζον Γκαλιάνο κ.ά.
Ξενάγηση από 33 Ελληνες σχεδιαστέςΗ έκθεση «Ενδύεσθαι. Για ένα Μουσείο Πολιτισμού του Ενδύματος», που θα διαρκέσει έως τις 23 Μαΐου, συνοδεύεται από έναν εξαιρετικό και πλούσιο κατάλογο, με τη μοναδική ενδυματολογική συλλογή του Πελοποννησιακού Λαογραφικού Ιδρύματος, καθώς κι από ένα cd με μουσική που εμπνεύστηκε ο Σταμάτης Κραουνάκης.
Στο Μουσείο, από τις 9 έως τις 11 Απριλίου, θα πραγματοποιηθεί διεθνές ενδυματολογικό συνέδριο με θέμα «Ενδύεσθαι. Ιστορικές, κοινωνιολογικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις», ενώ στις 16 Απριλίου θα ξεκινήσει πρόγραμμα ξεναγήσεων από 33 Ελληνες σχεδιαστές, οι οποίοι παρουσιάζουν στην έκθεση και μικρό δείγμα της πρόσφατης δουλειάς τους.
Για τα παιδιάΕιδικά προγράμματα δίνουν τη δυνατότητα και στα παιδιά να παρακολουθήσουν την εξέλιξη της ιστορίας της ένδυσης από την αρχαιότητα μέχρι τη σύγχρονη εποχή.
www.ethnos.gr
No comments:
Post a Comment