«Στην αριστερή μου τσέπη, έχω κάτι για σένα» μου είπε. Ο ντροπαλός μου συγκάτοικος, ο τελειότερος των αναγνωστών είναι ιδιαίτερα αμήχανος όταν μου κάνει δώρα. «Σου πήρα κάτι για να δεις πώς έγραφαν οι δημοσιογράφοι πενήντα χρόνια πριν. Ούτε καν τα απόνερα δεν βλέπουμε τώρα». Ήταν σε αμερικάνικη έκδοση τα δημοσιογραφικά κείμενα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ στην Τορρόντο Σταρ, το Εσκουάιρ, και κανά δυο άλλα έντυπα. Πέρασα ένα σαββατοκύριακο μόνο μ’ αυτόν και μόνο μ’ αυτό. Δεν μπόρεσα να αντικρούσω ούτε ένα από τα επιχειρήματά του: το ύφος, η ακρίβεια, οι στροφές, η γνώση, το βάθος, το πνεύμα. Τα διαβάζω και αποφασίζω να αφήσω κάτω τα μολύβια για πάντα.
Αλλλά ευτυχώς ξημερώνει και η Πέμπτη, ημέρα της θείας εβδομάδας. Η Πέμπτη με ακολουθεί ως καλός οιωνός από πάντα: η Μεγάλη Πέμπτη είναι η ημέρα με τα ωραιότερα κείμενα της Γραμματείας - την παρακολουθούσα από μικρό παιδί, Πέμπτη ήταν η ημέρα που δεν είχαμε αθλητικά στο σχολειό, η ημέρα της μεταπολίτευσης ήταν Πέμπτη, η 15η Νοεμβρίου του 79 ήταν Πέμπτη και ας μην απαριθμώ όλες τις Πέμπτες τις σημαδιακές – γι αυτά υπάρχουν τα ψυχαναλυτικά ντιβάνια. Και τώρα; Τώρα κάθε Πέμπτη περιμένω το ύφος να πάρει την εκδίκησή του έναντι του δημοσιογραφικού χυλού. Να σπεύσω με αδημονία στον πάκο στο κατώφλι του βιβλιοπωλείου στη Σκουφά, να κόψω το τσέρκι με το ψαλιδάκι μου, να πάρω το πρώτο πρώτο φύλλο κι ας είναι τσαλακωμένες οι άκρες. H LIFO με περιμένει για να ομορφήνει τη ζωή μου και να με παρηγορήσει, να με ερεθίσει, να με εμπνεύσει, να με τσιγκλίσει, να με πείσει τον πυρετό της λέξης, το πάθος στο βλέμμα, την διαφορά στην άποψη, το ξεμπρόστιασμα της κοινοτοπίας, να μεταφέρει κάτι από τις αποσκευές του δημοσιογράφου Ε.Χ. Χωρίς ρητορείες και αντιγραφές δελτίων Τύπου, με δίψα και οίστρο η LIFO καλπάζει.
Με ειδωλολατρική αφοσίωση ακολουθώ το τελετουργικό μου: "Ημερολόγια Κουζίνας", Μιχάλης Μιχαήλ πρώτος για να ένα ζεστό χάδι στην αντίστροφη της παλάμης και μετά Στάθης Τσαγκαρουσιάνος, το πιο εμπνευσμένο, απρόβλεπτο, παθιασμένο μολύβι της σήμερον. Τον ζηλεύω, he’s my hero. Θα ’πρεπε να γράψει μυθιστόρημα, κάτι σαν τον Λώρενς της Αραβίας, να ναι ο ήρωας του Sheltering Sky, πρόσωπο του Φασμπίντερ, αγόρι του Παζολίνι, να χει δίπλα του τη Ζαν Μορώ, την Ουμ Καρσούμ, την Μαρίκα Νίνου και την Μπίλι Χόλιντεϊ. Είναι λένε αφόρητος ως συνεργάτης, απαιτητικός όσο δεν πάει άλλο. Προς τιμήν του, προσθέτω. Ξέρω αφόρητους διευθύνοντες που παράγουν τρύπες. Όλοι οι άντρες της ζωής μου όλης, είναι τύποι που λειώνουν στη δουλειά, λειώνουν στις χαρές και τα πάθη κι οι λέξεις τους δεν είναι τζούφιες, είναι καρποί με σπόρους και κουκούτσι.
ΥΓ Αα! στη φωτο ο παντοτινός συνεργάτης της LIFO, ο Μάρλον Μπράντο με τη Royal του.
ΥΓ Δεύτερο Αα! Αν ήθελα να φιλέψω κάτι τη LIFO, τι πιο ταιριαστό είναι μπουκίτσες αυγοτάραχο, μαύρο καλό ψωμί, λάδι και λεμόνι.
www.protagon.gr
No comments:
Post a Comment